Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία το κόστος ενέργειας έχει εκτιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη για νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Αποτελεί πρώτο θέμα συζήτησης στον δημόσιο διάλογο, και όχι άδικα, αφού από τη μια μειώνει δραματικά την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών και από την άλλη αυξάνει κατακόρυφα το λειτουργικό κόστος των επιχειρήσεων.

Όλοι βεβαίως γνωρίζουμε ότι το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό, αλλά πανευρωπαϊκό, γι΄ αυτό και η Ευρωπαϊκή Ένωση αναζητά λύσεις, τόσο για την ομαλοποίηση της τροφοδοσίας των χωρών της Ευρώπης με φυσικό αέριο και πετρέλαιο, όσο και για την απεξάρτησή τους από την Ρωσία, που για πολλές χώρες αποτελεί βασικό προμηθευτή των δύο ενεργειακών προϊόντων.

Μέχρι όμως να συμβεί η πολυπόθητη απεξάρτηση από τη Ρωσία, το κύμα ακρίβειας πλήττει τους πάντες. Κατ΄ αρχήν η αύξηση των τιμών των πρώτων υλών και οι σημαντικές καθυστερήσεις άφιξης στους προορισμούς τους, μειώνουν τη βιομηχανική δραστηριότητα και αυξάνουν τις τιμές για τα ενδιάμεσα και τα τελικά προϊόντα. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τα υψηλά τιμολόγια της ενέργειας μειώνουν κατά πολύ τη ζήτηση, η οποία επιδρά αρνητικά στο οικονομικό κλίμα και δημιουργεί ανησυχίες για τις προοπτικές των οικονομιών της Ευρώπης.

Το πρόβλημα επιτείνεται από την αβεβαιότητα που επικρατεί για τα lockdowns στην Κίνα, αφού αυτά έχουν δημιουργήσει επιπλέον ζητήματα στην ομαλή τροφοδοσία και καθυστερήσεις στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού. Παράλληλα, οι εκτιμήσεις συγκλίνουν ότι η βελτίωση της συγκεκριμένης κατάστασης θα αργήσει να έρθει.

Με βάση τα παραπάνω, μοιραία, οι ανατιμήσεις των πρώτων υλών μετακυλίονται στους καταναλωτές, με αποτέλεσμα η κοινωνία και οι επιχειρήσεις να βρίσκονται σε οριακό σημείο. Ειδικά για τις επιχειρήσεις θεωρούμε ότι θα υπάρξουν προβλήματα σύντομα, αφού η ανεπιθύμητη αυτή κατάσταση οδηγεί αναγκαστικά σε επισφαλείς συναλλαγές στην αγορά, οι οποίες με τη σειρά τους δρουν αλυσιδωτά και επηρεάζουν πολλές επιχειρήσεις στη διαδικασία πρόσθεσης αξίας των διαφόρων προϊόντων.

Πιθανή αύξηση του αριθμού των «αφερέγγυων» επιχειρήσεων θα δημιουργήσει ζητήματα καθυστερήσεων πληρωμών στην αγορά, με αποτέλεσμα την τήρηση στάσης αναμονής των επιχειρήσεων για την υλοποίηση επενδύσεων άρα και για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον πολυεπίπεδης κρίσης, η Κυβέρνηση έχει αντιδράσει με θετικά αντανακλαστικά. Όλοι πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τα στενά δημοσιονομικά περιθώρια που υπάρχουν για την καταβολή ενισχύσεων τα οποία αξιοποιούνται κατάλληλα.

Παράλληλα, είμαστε βέβαιοι ότι η κρίση αυτή θα μας αφυπνίσει όλους στο πεδίο του σχεδιασμού και της εφαρμογής των κατάλληλων πολιτικών, που θα θωρακίζουν την πατρίδα μας από τέτοιου είδους κρίσεις και θα τη βοηθούν να τις βιώνει με λιγότερο δραματικό τρόπο και με μικρότερες αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία και στην κοινωνία, ούτως ώστε διεθνείς αναταράξεις όπως η πανδημία ή/και ο πόλεμος στην Ουκρανία, να μας επηρεάζουν λιγότερο.

Για μας στον ΣΒΕ η πρώτη και βασική προσαρμογή προς αυτή την κατεύθυνση είναι η αύξηση της συμμετοχής της βιομηχανίας και της μεταποίησης στο ΑΕΠ της χώρας. Η επίτευξη του στόχου συνεισφοράς στο 12% μετά από πέντε έως επτά χρόνια, είναι βέβαιο ότι θα μας δώσει την ευκαιρία ως χώρα να επανέλθουμε με αξιώσεις στην ομάδα των ανεπτυγμένων χωρών παγκοσμίως.

Ευτυχώς ή δυστυχώς ο μόνος δρόμος για την επιτυχημένη αντιμετώπιση τέτοιων κρίσεων είναι η «προσαρμογή». Απαιτείται λοιπόν η υλοποίηση των κατάλληλων προσαρμογών από τις επιχειρήσεις, τη δημόσια διοίκηση, την κοινωνία.

Βεβαίως, πάνω απ΄όλα απαιτείται ψυχραιμία, κοινή λογική, συναίνεση και δημιουργία των κατάλληλων συνεργιών και συμμαχιών, για την αντιμετώπιση τέτοιων πολυεπίπεδων κρίσεων όπως η τρέχουσα.

*ο Αθανάσιος Σαββάκης είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος (Σ.Β.Ε.)

Διαβάστε επίσης:

Είναι όλοι με τις ΗΠΑ στην Ουκρανία;

Λέγομαι Μιχαήλ…!

Το στοίχημα της Αναγέννησης της Σοσιαλδημοκρατίας