«Λέγομαι Μιχαήλ, ο παππούς μου πολέμησε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά των ναζιστών. Τραυματίστηκε τρεις φορές. Εγώ γεννήθηκα στη Μαριούπολη και συμμετέχω στην άμυνα της πόλης από τους Ρώσους ναζιστές. Δεν θα μιλήσω για τις δυσκολίες που έχουμε στην άμυνα, συμμετέχοντας στην ουκρανική άμυνα μέσα από το τάγμα Αζόφ. Αυτό είναι το χρέος μου έναντι της πόλης μου, το χρέος μου σαν άντρας και πρέπει να μιλήσω για τις καταστροφικές συνθήκες μέσα στις οποίες βρίσκεται η ελληνική Μαριούπολη».

Ο σύντροφος Νίκος Φίλης, οι συντάκτες της Αυγής, της Εφ ΣΥΝ, οι τιμημένοι αγωνιστές ριζοσπάστες του ΣΥΡΙΖΑ, οι περήφανοι σταλινικοί του ΚΚΕ και όλοι οι θιγμένοι υπερασπιστές της κοινοβουλευτικής αισθητικής που προσεβλήθησαν από την παρουσία του Μιχαήλ, ενός ελληνικής καταγωγής, μαχητή της πατρίδας του, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Ο Μιχαήλ δεν εκοιμήθη, σκοτώθηκε στο πεδίο της τιμής, υπερασπιζόμενος την πόλη του. Όπως στην Αρχαία Ελλάδα που οι πολίτες ήταν και οπλίτες και την υπερασπίζονταν με τη ζωή τους όταν κινδύνευε, όπως στις Θερμοπύλες, για παράδειγμα. Όπως θα την υπερασπιζόταν αν ήταν Πολωνός το φθινόπωρο του 1939, που κομμουνιστές και ναζί σε αγαστή συνεργασία διαμέλισαν την Πολωνία, όπως θα την υπερασπιζόταν αν ήταν Φινλανδός την ίδια εποχή. Και το πιθανότερο είναι ότι θα ξανασκοτωνόταν. Οι Μιχαήλ είναι συνήθως αυτοί που σκοτώνονται, που γίνονται… ξέρετε τώρα, «κρέας για τα κανόνια»!   

Ήσυχοι μπορούν να κοιμούνται και ο πρόεδρος της Βουλής, κύριος Τασούλας, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και όλοι όσοι από όλο το ευγενές πολιτικό μας σύστημα σκανδαλίστηκαν ιδεολογικοαισθητικά με την παρουσία ενός ελληνικής καταγωγής μαχητή του ουκρανικού μετώπου και έσπευσαν ως παρακολούθημα της ιδεολογικής κυριαρχίας της Αριστεράς -που ακόμα τους τραβάει από τη μύτη και τους χορεύει στους ρυθμούς της μπαλαλάικας- να τον αποκηρύξουν και να τον αποδώσουν σε γραφειοκρατικό λάθος πριν εξαερωθεί στο Ολοκαύτωμα της Μαριούπολης.

Το ελληνικό κοινοβούλιο μπορεί να αισθάνεται περήφανο που αντιστάθηκε στο ναζισμό!

Ο Μιχαήλ σκοτώθηκε από τους νεοσταλινικούς Ρώσους, υπερασπιζόμενος την Ευρώπη, τον ελεύθερο κόσμο, τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ειρήνη, την καλοπληρωμένη βουλευτική έδρα του κυρίου Φίλη. Έννοιες που δεν χρησιμοποίησε για δόξα και χρήμα και του λαού την χάρη, είτε ως δημοσιογράφος, είτε ως επαγγελματίας πολιτικός, είτε ως κομματικό στέλεχος. Έτσι κι αλλιώς, ο Μιχαήλ ήταν ένας φουκαράς που ήταν απίθανο να είχε την θεωρητική κατάρτιση ενός Καρτερού, ενός Κλέωνα Γρηγοριάδη, ενός Παφίλη, ενός Βελόπουλου. Τι λέμε τώρα; 

Ο Μιχαήλ ήταν ένας απλός λαϊκός, πιο λαϊκός δεν γινόταν, από αυτούς που την μιζέρια τους την μεταπλάθουν σε πολιτική μπίζνα διάφοροι επιτήδειοι επαγγελματίες ριζοσπάστες. Ο Μιχαήλ, σε αντίθεση με τον Φίλη που αποχώρησε από τα έδρανα, έμεινε στο πεδίο της μάχης ως το τέλος. Λίγες μόλις μέρες πριν πεθάνει, πράγμα που πιθανόν του περνούσε από το μυαλό ως σοβαρή πιθανότητα, δήλωνε ο φουκαράς (απουσία του… Βαρουφάκη) ότι όπως ο παππούς του πολέμησε στην Ελλάδα τον ναζισμό, έτσι κι αυτός τον πολεμάει σήμερα.  Μου φαίνεται απίθανο να μπλόφαρε ή να έπαιζε ένα πολιτικό παιχνίδι σκοπιμότητας ο Μιχαήλ που πολεμούσε στην πρώτη γραμμή στη Μαριούπολη.

Ο Φίλης όμως δεν έμεινε να τον ακούσει, όπως έμεινε όταν συνεργαζόταν με τον Πάνο Καμμένο, όταν εξυβριζόταν δημοσίως από τον Πάνο Καμμένο, όταν εξευτελιζόταν μπροστά στο πανελλήνιο εκδιωκόμενος από υπουργός μετά από απαίτηση του Αρχιεπίσκοπου…  Ούτε τότε έφυγε! Όπως καθόταν και ζέσταινε τον βουλευτικό του θώκο όταν ο κύριος Βούτσης ως Πρόεδρος της Βουλής, δήλωνε ότι είναι ευπρόσδεκτες οι νεοναζιστικές χρυσαυγίτικες ψήφοι. Λίγο καιρό πριν -γιατί ξεχνάμε, είναι η αλήθεια- ο δεξιός κύριος Δήμας δεν είχε γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας γιατί δεν δέχτηκε τις Χρυσαυγίτικες ψήφους! Ο αριστερός ριζοσπάστης αγωνιστής Νίκος Φίλης έφυγε μόνο όταν εμφανίστηκε ο φουκαράς από την Μαριούπολη!

Ωστόσο, έφυγε κι από την Ελλάδα η ντροπή και πολλά χρόνια τώρα είναι που ζούμε αδιάντροπα, δίχως να νιώθουμε, δίχως να συναισθανόμαστε…

Διαβάστε επίσης:

Το στοίχημα της Αναγέννησης της Σοσιαλδημοκρατίας

Ανεπαρκής και καθυστερημένη η αύξηση στον κατώτατο, μόνη λύση η πολιτική αλλαγή

Δημοκρατία vs απολυταρχία!