Η ιδιοκατοίκηση ήταν  μεταπολεμικά ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ιδιοσυγκρασίας του Έλληνα.

Η επιθυμία του να είναι ιδιοκτήτης της κύριας (τουλάχιστον) κατοικίας στην οποία ζούσε μόνιμα ήταν και είναι ακόμη, τόσο έντονη που μπορούσε να κάνει σχεδόν οποιαδήποτε άλλη οικονομική θυσία προκειμένου να την αποκτήσει.

Αποτέλεσμα ήταν τα υψηλά ποσοστά ιδιοκατοίκησης που υπήρχαν διαχρονικά στην Ελλάδα περίπου στο 85% προ κρίσης δηλαδή μέχρι το 2006-7, που μας κατέτασσαν εύκολα στην κορυφή της Ευρώπης και σε μία από τις πρώτες θέσεις παγκοσμίως.

Παρόλα αυτά η έλευση της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην Ευρώπη, που μην ξεχνάμε ότι προήλθε από το κραχ της αγοράς ακινήτων των ΗΠΑ, και κατέληξε για την Ελλάδα σε μία πρωτοφανή, σχεδόν δεκαετή κρίση χρέους, περιόρισε σε μεγάλο βαθμό τα ποσοστά ιδιοκατοίκησης στη χώρα μας.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat και της δημοσιευμένης έρευνα του οργανισμού Housing Europe (European Federation of Public, Cooperative & Social Housing), το έτος 2019, το ποσοστό ιδιοκατοίκησης στη χώρα μας ήταν 75,4% (2.978.224 κατοικίες), είτε πρόκειται για ιδιοκτησίες με υποθήκη ή δάνειο, είτε για ιδιοκτησίες που δεν εκκρεμεί κάποια υποθήκη ή δάνειο.

Ενώ, το 24,6% (971.675 κατοικίες) των ιδιοκτησιών μισθώνονταν. Το 2020 η χώρα μας κατατάχθηκε στη 19η θέση ανάμεσα σε 33 χώρες της Ευρώπης, χάνοντας την 17η θέση που κατείχε το 2019.

Κόκκινα δάνεια και πλειστηριασμοί περιόρισαν την ιδιοκατοίκηση

Η έντονη αδυναμία πολλών νοικοκυριών να εξυπηρετήσουν το στεγαστικό τους δάνειο ιδιαίτερα κατά την περίοδο της βαθιάς κρίσης μεταξύ 2011-2018, που είχε σαν αποτέλεσμα είτε να το πουλήσουν για να ξεχρεώσουν είτε να το χάσουν ολοκληρωτικά στον πλειστηριασμό, ήταν από τους βασικούς λόγους της κάθετης πτώσης του ποσοστού ιδιοκατοίκηση στη χώρα, σύμφωνα με τον Δημήτρη Τζιβρά Γενικό Διευθυντή της ΑΤΡΙΑ Υπηρεσιών Ακινήτων, μέλος του παγκόσμιου δικτύου CBRE, στη Θεσσαλονίκη.

«Οι Έλληνες είμαστε ένας λαός που θέλουμε να έχουμε την ιδιοκτησία μας. Πολλοί αγοράζουν για τα παιδιά τους ενώ αρκετοί γονείς τους αγοράζουν ακόμα και τα σπίτια στα οποία μένουν ως φοιτητές αν περάσουν σε κάποια πόλη διαφορετική από τον τόπο καταγωγής τους».  

«Όμως η βαθιά κρίση οδήγησε σε πολύ μεγάλη πτώση τιμών τα ακίνητα, ενώ ο δανεισμός βρισκόταν στα υψηλά επίπεδα που ίσχυαν την περίοδο 2005-8» αναφέρει ο κ. Τζιβράς.

«Έτσι όταν λόγω οικονομικής αδυναμίας οι δανειολήπτες σταμάτησαν να εξυπηρετούν το δάνειο τους και προσπάθησαν να πουλήσουν το ακίνητο μέσα στην κρίση, η αξία του δεν έφτανε για να καλύψει το υπόλοιπο του δανείου. Οι περισσότεροι επιδίωκαν να κλείσουν το χρέος τους αλλά τελικά δεν το κατόρθωσαν» συμπληρώνει ο Γενικός Διευθυντής της ΑΤΡΙΑ Θεσσαλονίκης.

Πάντως σύμφωνα με τη Eurostat τα μικρότερα ποσοστά ιδιοκατοίκησης το χρονικό διάστημα 2005-2014 καταγράφηκαν το έτος 2014 (74%), ως αποτέλεσμα των αρνητικών επιπτώσεων της προσφυγής της χώρας στον μηχανισμό στήριξης (Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) στις 23 Απριλίου του 2010.

Το ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα το 2015 ήταν 75,1%, με αρνητικές διακυμάνσεις την επόμενη τριετία (2016,2017,2018), ενώ το 2019 αυξήθηκε στο 75,4%. Δηλαδή, ενώ η χώρα μας το 2015 εισήχθη σε νέο μνημόνιο με ποσοστό ιδιοκατοίκησης 75,1%, το 2019 αυξήθηκε η ιδιοκατοίκηση κατά 11.849 κατοικίες αγγίζοντας το 75,4%».

Διαβάστε επίσης:

Τη σύνδεση κτηματολογίου – περιουσιολογιου ετοιμάζει η εφορία…

Οι αυξήσεις στα στεγαστικά δάνεια τρώνε το εισόδημα των Ελλήνων

Διπλό «μπλόκο» ακρίβειας στην απόκτηση στέγης: Στο +45% οι τιμές – Το «τρελό» ράλι των επιτοκίων «εκτοξεύει» τις δόσεις