Η αυξανομένη προεκλογική τοξικότητα που επιβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ όσο πλησιάζει η μέρα της κάλπης, είναι παραδοχή ήττας.

Πρέπει να είσαι επιεικώς αφελής για να πιστεύεις κάτι άλλο. Εδώ έχουμε να κάνουμε με το εξής πρωτοφανές δημοσκοπικό φαινόμενο: η κυβέρνηση Μητσοτάκη προηγείται σαφώς της αντιπολίτευσης -και με διαφορά- επί τέσσερα συναπτά χρόνια.

Δεν το λες και επιτυχία του Τσίπρα… Αβίαστα λοιπόν συμπεραίνουμε ότι αυτά τα τέσσερα χρόνια δεν απέτυχε η κυβέρνηση αλλά όλως παραδόξως η αντιπολίτευση, πράγμα που θέλει …ιδιαίτερες ικανότητες!

Επί τέσσερα συναπτά επίσης χρόνια, η αντιπολίτευση δεν κατάφερε να βρει τον τρόπο να ασκήσει στοιχειωδώς τα καθήκοντά της, βάσει μιας σοβαρής στρατηγικής.

Αναρωτιέται κανείς αν πρόκειται για ένα κόμμα ανερμάτιστων τεμπέληδων που στο μόνο που διακρίνονται είναι οι ύβρεις, οι απειλές, οι συκοφαντίες, ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα που σπατάλησε απερίσκεπτα όλο αυτό το διάστημα σε πολιτικούς τραμπουκισμούς, ψευτιές, καταγγελίες , πολακικές γελοιότητες…

Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να τονώσουν την κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στον επίμαχο χώρο του Κέντρου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον φανερό ότι δεν μπορεί να ασκήσει κυβερνητική πολιτική καθώς είναι κόμμα πεζοδρομίου. Αυτό το δηλώνουν οι ίδιοι, όχι οι αντίπαλοί τους.

Αυτοί είναι που αποχώρησαν ουσιαστικά από τα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα και πήγαν εξήντα χρόνια πίσω να καλύψουν την αδυναμία τους να ανταπεξέλθουν σε μια προεκλογική μάχη με προτάσεις, θέσεις και προγράμματα, με αναφορές στον ανένδοτο μήπως συγκινηθεί κανένας υπερήλικας κεντρώος…

Οι ίδιοι είναι που δηλώνουν ότι «δεν θα είναι η δεύτερη φορά ίδια με την πρώτη» (από την όποια άλλωστε διατηρούμε θαυμαστές αναμνήσεις…).

Οι ίδιοι είναι που απειλούν ότι θα μας φέρουν στο σωστό δρόμο «με το καλό ή το άγριο» κι ότι θα μας ξετρυπώσουν «έναν – έναν»!

Οι ίδιοι δηλώνουν ότι θα καταλάβουν τους «αρμούς τις εξουσίας», οι ίδιοι είναι που συγκυβέρνησαν με τον Καμμένο δυο φορές και εκβιάζουν τον Ανδρουλάκη φανερά για να μην τολμήσει να συνεργαστεί με την «χούντα Κούλη».

Βιώνουμε, με δυο λόγια, ένα βαθύτατα παρακμιακό προεκλογικό κλίμα με κυρίαρχο στοιχείο τον χυδαίο λαϊκισμό στον οποίο επιχείρησαν με πρόσκαιρες «πειραματικές συμμαχίες» να προσδώσουν και επιστημονική κάλυψη, τρομάρα τους.

Βρισκόμαστε ήδη αντιμέτωποι με μια σειρά παραδοξοτήτων.

Πρώτη και καλύτερη η απλή αναλογική: πρόκειται για ένα σύστημα το οποίο βγάζει μόνο κυβερνήσεις συνεργασίας.

Ωστόσο, σε αυτήν την περίπτωση (που κάποιοι υποστηρίζουν ότι έχουμε πολιτικό προηγούμενο και μας παραπέμπουν σε περιόδους εκτροπής και ανωμαλίας), ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συνεργάζεται με την «χούντα Κούλη», αλλά και το ΚΚΕ δεν συνεργάζεται ούτε με το ΣΥΡΙΖΑ ,ούτε με το ΠΑΣΟΚ, ούτε με κανέναν .

Άρα, τι; Το ΠΑΣΟΚ που του επιτρέπεται από το κομισαριάτο του ΣΥΡΙΖΑ να συμμαχήσει μόνο μαζί του, δίχως, ωστόσο, να σχηματίζουν κυβέρνηση;

Είδε καλά ο Ανδρουλάκης πώς τον καπέλωσαν στις επισυνδέσεις και ποιος βγήκε κερδισμένος και ποιος χαμένος από το μέτωπο για να σωθεί η δημοκρατία από την «χούντα Κούλη»…

Το συμπέρασμα είναι ένας τραγέλαφος όπου όλοι αυτοί στηρίζουν την απλή αναλογική και καταγγέλλουν ταυτόχρονα κάθε συνεργασία ως προδοσία. Αυτή είναι η συνταγματική προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ που αγωνιά για την ποιότητα της δημοκρατίας.

Ωστόσο, οδεύουμε προς τις εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ αντί να καταθέσει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, να εκβιάζει το ΠΑΣΟΚ, να οργανώνει διαλέξεις για την ποιότητα της δημοκρατίας μας και την ίδια στιγμή να προσφέρει ένα χέρι βοηθείας στους φυλακισμένους συντρόφους της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ενώ δηλώνει ευθαρσώς την συντροφική κατανόηση του για την 17η Νοέμβρη αναδεικνύοντας τον ανθρωπιστικό πυρήνα της τρομοκρατίας υπερασπιζόμενος τα συνταγματικά δικαιώματα του Κουφοντίνα με έντεκα «ανθρωπιστικές» δολοφονίες στο ενεργητικό του, μπας και μπορέσει να συμμετάσχει απρόσκοπτα σε κάποιες μελλοντικές εκλογές!

Με αυτά και με τα άλλα, πάμε με (κατη)φόρα στις εκλογές!

Διαβάστε επίσης

Γιατί ο Τσίπρας μιλά για «κυβέρνηση των νικητών»

Οι εθνικές εκλογές είναι ευκαιρία για αλλαγή σελίδας

Οι πολίτες περιμένουν απαντήσεις για τη Greek Mafia