Γεννημένος στην ελίτ του Κομμουνιστικού Κόμματος και γαλουχημένος από την Πολιτιστική Επανάσταση ο Σι Ζινπινγκ επανεξελέγη για τρίτη φορά στην προεδρία της Κίνας και θεωρείται πλέον ο ισχυρότερος πολιτικός στην ιστορία της χώρας από την εποχή του Μάο.

Όμως όταν ήταν 13 χρόνων, στα χρόνια της Πολιτιστικής Επανάστασης, τον είχαν καταγγείλει ως αντεπαναστάτη και μάλιστα στο πλήθος που τον καλούσε να απολογηθεί ήταν και η μητέρα του, έστω και χωρίς τη θέλησή της.

Ο νεαρός Σι Τζινπινγκ «εισέπραττε» τις συνέπειες της ρήξης του πατέρα του, που ήταν ψηλά στην ιεραρχία του κόμματος, με τον τότε πρόεδρο Μάο Τσετούνγκ.

Η πτώση του πατέρα του Σι Τζινπινγκ συμπαρέσυρε όλη την οικογένεια και λέγεται ότι η ετεροθαλής αδελφή του αυτοκτόνησε μετά από βασανιστήρια.

Μισόν αιώνα αργότερα, ο έφηβος που τότε είχε γελοιοποιηθεί στο Πεκίνο είναι ο πιο ισχυρός άνδρας της Κίνας μετά τον Μάο και ίσως ο ισχυρότερος άνδρας στο κόσμο.

Η άνοδός του δεν ήταν προδιαγεγραμμένη, αλλά το αποτέλεσμα μια μεθοδικής δουλειάς που έκανε ο ίδιος και όταν πήρε την εξουσία το 2012 κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει πως θα κυβερνούσε.

Ο φιλελεύθερος πατέρας Σι

Ο πατέρας του, Σι Ζονγκτσούν, ήταν ένα αξιοσέβαστο κομματικό στέλεχος, με φιλελεύθερο προφίλ και οι μεταρρυθμιστές στην Κίνα ήλπιζαν πως ο γιος του θα είχε κληρονομήσει τις πολιτικές απόψεις του, εκτός από την εμφανισιακή ομοιότητα.

Όμως ο Σι Ζινπινγκ αποδείχτηκε οπαδός του αυστηρού ελέγχου και του κομματικού συγκεντρωτισμού και διέγραψε τους κανόνες της συλλογικής διαχείρισης που είχαν επιβληθεί μετά τον θάνατο του Μάο, για να συγκεντρώσει στα χέρια του όλη την εξουσία.

Ο «κόκκινος πρίγκιπας» του Μαοϊσμού

Ο Σι γεννήθηκε ως «κόκκινος πρίγκιπας», ένα παιδί της ελίτ του Κομμουνιστικού Κόμματος, το 1953, τέσσερα χρόνια αφότου ο Μάο διακήρυξε την συγκρότηση της νέας Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.

Ως γόνος επιφανούς στελέχους του κόμματος πήγε στο Σχολείο της 1ης Αυγούστου, όπου φοιτούσε η ελίτ. Αλλά το 1962, όταν ο Σι ήταν εννέα χρόνων, ο πατέρας του αποκαθηλώθηκε, καθώς κατηγορήθηκε ότι ηγείτο μίας «αντικομματικής κλίκας» και εξορίστηκε.

Του ανατέθηκε η διαχείριση ενός εργοστασίου τρακτέρ σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων μακριά από την οικογένειά του.

Ακολούθησε η Πολιτιστική Επανάσταση, όταν κυριάρχησαν οι «κόκκινοι φρουροί», που έφτασαν σε ακρότητες υπερασπιζόμενοι την ιδεολογική καθαρότητα.

Στο διάστημα αυτό ο πατέρας Σι ανακρίθηκε δημοσίως και διαπομπεύτηκε για να καταλήξει σε φυλακή για μια δεκαετία.

Ο νεαρός Σι έχασε την ετεροθαλή αδελφή του, η οποία λέγεται πως αυτοκτόνησε μην αντέχοντας τις βασανιστικές πιέσεις από τους «κόκκινους φρουρούς», έγινε ο ίδιος στόχος μιας ομάδας «φρουρών» που λίγο έλειψε να τον σκοτώσουν.

Κάποια στιγμή συνελήφθη, αλλά δραπέτευσε για να καταφύγει στο πατρικό σπίτι, όπου όμως η μητέρα του για να μην βρεθεί και η ίδια κατηγορούμενη, τον παρέδωσε στις αρχές.

«Δεν άντεχα τη γελοιοποίηση. Ανταγωνιζόμουν τους ριζοσπάστες («κόκκινους φρουρούς») και με κατηγορούσαν για ό ,τι πήγαινε λάθος», είπε ο ίδιος ο Σι, το 2002.

Η επανεκπαίδευση στο χωριό

Το 1968, στο πλαίσιο της εκστρατείας του Μάο για επανεκπαίδευση των νέων κοντά σε αγρότες, ο Σι Ζινπγινγκ βρέθηκε σε ένα μικρό χωριό στη βορειοδυτική Κίνα.

Το χωριό αυτό ονομάζεται Λιανγκζιαχέ και σήμερα είναι «τόπος προσκυνήματος», λόγω της ιστορίας που το συνδέει με τον πανίσχυρο ηγέτη.

«Όταν πήγα εκεί ως 15χρονος, ήμουν αμήχανος και χαμένος. Όταν έφυγα, σε ηλικία 22 χρόνων, είχα έναν σαφή στόχο ζωής και ήμουν γεμάτος αυτοπεποίθηση», είπε ο Σι.

Ακολούθησαν οι σπουδές στο πανεπιστήμιο Τσινγκχούα, όπου εισάγονταν παιδιά εργατών.
Ήταν χρόνια αβεβαιότητας και ανασφάλειας, όπως λένε οι αναλυτές. «Είχε επηρεαστεί από το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε.

Στη νεαρή ηλικία του ήταν σε θέση ανασφάλειας. Ψυχολογικά ήταν ευάλωτος», υποστηρίζει ο Τσεν Νταογίν, πρώην βοηθός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πολιτικών Επιστημών της Σαγκάης.

Ο πατέρας του είχε αγωνιστεί για να περάσει νόμος που θα προστάτευε την ελευθερία της έκφρασης. Ο γιος Σι όμως είχε εμποτιστεί από τη διδαχή της Πολιτιστικής Επανάστασης, όπως λένε οι αναλυτές.

«Ο πατέρας του ήταν φιλελεύθερος, αλλά πήγε στην φυλακή. Για να μην έχει την τύχη του πατέρα του, ο Σι έμαθε να κάνει πράγματα με τρόπο αντίθετο από τον πατέρα του», υποστηρίζει ο Γουίλι Λαμ, ο οποίος θεωρείται ειδήμων σε θέματα της Κίνας.

Το μάθημα που πήρε ο Σι

Μετά τον θάνατο του Μάο οι Κινέζοι ηγέτες υιοθέτησαν την αρχή ότι ποτέ ξανά η εξουσία δεν έπρεπε να περάσει στα χέρια ενός και μόνου ατόμου και δημιούργησα ένα σύστημα συλλογικής εξουσίας, που διατηρήθηκε μέχρι να ανέβει στη εξουσία ο Σι Ζινπγινγκ.

Ο Σι φαίνεται πως διαφωνούσε με την λογική της συλλογικής ηγεσίας και επέστρεψε στο σύστημα εξουσίας του Μάο.

Η ρητορική και η εξωτερική εικόνα του θυμίζει τον Μεγάλο Ηγέτη. Πήρε τη εξουσία συγκεντρώνοντας σταδιακά όλες τις αρμοδιότητες στα χέρια του και καλλιέργησε τον προσωπικό του μύθο, φτιάχνοντας το προφίλ του ισχυρού ηγέτη που μπορεί να αποτρέψει την Κίνα από το να βυθιστεί και πάλι σε ιδεολογικές διαμάχες.

Στα δέκα χρόνια της εξουσίας του έχει ενταθεί η λογοκρισία, ο κομματικός έλεγχος στην οικονομία και έχει επικριθεί από τους δυτικούς ηγέτες για μαζικές συλλήψεις αντιφρονούντων, ακόμα και για πρόγραμμα υποχρεωτικής στείρωσης.

«Το μάθημα που είχε μάθει ο Σι είναι ότι όταν είσαι καλός και προσηλωμένος κομμουνιστής μπορείς να επιβιώσεις, ακόμα και να θριαμβεύσεις, ξεχνώντας την αντιμετώπιση που είχε ο πατέρας του από το κόμμα», υποστηρίζει ο καθηγητής Μάικλ Μπόνιν, ειδικός αναλυτής της περιόδου της Πολιτιστικής Επανάστασης στην παρισινή Σχολή Ανώτατων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες.

«Ήταν καλύτερο να είσαι το καλό παιδί του προέδρου Μάο παρά αντάρτης».

Από τη Φουτζιάν στο Πεκίνο

Η ανέλιξή του στην κομματική ιεραρχία έγινε τη δεκαετία μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο, στην επαρχία Φουτζιάν. Ήταν μια αργή αλλά σταθερή διαδικασία, που τον έφερε στην περιφερειακή κομματική ηγεσία.

Ο Σι ήταν στην Φουτζιάν όταν ξέσπασε ένα μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς, με τις αρχές να εισβάλλουν σε ένα σπίτι όπου ένας πλούσιος επιχειρηματίας πρόσφερε γεύματα, ποτά και παλλακίδες σε κομματικά στελέχη για να κάνει τις δουλειές του.

Ο Σι έμαθε από αυτό το σκάνδαλο πως η διαφθορά υπονόμευε τη λαϊκή πίστη στο κόμμα, αλλά κυρίως πως τέτοια κρούσματα διαφθοράς μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να μπουν στο στόχαστρο πολιτικοί αντίπαλοι.

Δεν είχε γίνει σαράντα χρόνων, όταν άλλο ένα ιστορικό γεγονός καθόρισε την πολιτική σκέψη του: η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, μετά τις απόπειρες του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ να εισάγει μεταρρυθμίσεις. Ο Σι έμαθε ότι η πολιτική φιλελευθεροποίηση και η έλλειψη ιδεολογικού ελέγχου μπορούσε να οδηγήσει και την Κίνα στην καταστροφή.

Το πικρό μάθημα από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ

Όταν ανήλθε στην εξουσία, το 2012 τόνισε στα κομματικά στελέχη ότι θα πρέπει να μελετήσουν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης για να αποφύγουν τα λάθη που έγιαν στην Μόσχα.

«Στο τέλος δεν βρέθηκε ούτε ένας να βγει έξω για να αντισταθεί» στην κατάρρευση, έλεγε ο Σι, που έδειχνε αποφασισμένος να αποφύγει τα λάθη των Σοβιετικών.

Ο φόβος του Σι για διάλυση του κόμματος και κατάρρευση του κινεζικού συστήματος είναι η αιτία που τον οδήγησε στον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής και οικονομικής ζωής της αχανούς χώρας.

ΟΙ επικριτές του υποστηρίζουν πως κυβερνά με σταλινικό τρόπο, επιβάλλοντας τη δική του κομματική γραφειοκρατία για να ελέγχει όλο το σύστημα και βάζοντας το κόμμα υπεράνω όλων

Εμπνευστής της νέας γενιάς των «κόκκινων πριγκίπων»

Στα χρόνια της κυριαρχίας του Σι το κόμμα έχει εισβάλει σε κάθε τομέα της οικονομικής δραστηριότητας σε τέτοιο βαθμό που δεν έχει ξαναγίνει μετά την εποχή των μεταρρυθμίσεων που εισήγαγε ο Ντενγκ Σιάοπινγκ, το 1978.

Αλλά το κόμμα έχει λόγο ακόμα και για τον χρόνο που μπορούν να αφιερώνουν οι νέοι για να παίξουν βιντεοπαιχνίδια. Και στα χρόνια της πανδημίας η ψηφιακή παρακολούθηση της καθημερινότητας έφτασε σε επίπεδα που δεν έχουν προηγούμενο.

Επί ηγεσίας Σι έχει αυξηθεί εντυπωσιακά η ισχύς του στρατού, που απειλεί την Ταϊβάν, με ένα συστηματικό πρόγραμμα αναβάθμισης των υποδομών και των όπλων που διαθέτει.

Στην ομιλία του στο συνέδριο του κόμματος, ο Σι κάλεσε τα μέλη «να τολμήσουν να παλέψουν», χρησιμοποιώντας μία φρασεολογία που παραπέμπει στην εποχή του Μάο, για να ενισχύσει το «μαχητικό πνεύμα» των Κινέζων για την υπεράσπιση της εθνικής ακεραιότητας και των εθνικών συμφερόντων.

Ο πολιτικός θρίαμβος του Σι είναι βέβαιο ότι εμπνέει τους «κόκκινους πρίγκιπες», που θεωρούν καθήκον και αποστολή τους να διαφυλάξουν το σύστημα.

Διαβάστε επίσης

«Είναι ο φόνος ενός αθώου ανθρώπου» – Τα τελευταία λόγια θανατοποινίτη πριν εκτελεστεί (videos)

Ονδούρα: Ιστορική ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών – Νόμιμο το «χάπι της επόμενης μέρας»

ΗΠΑ: Έμεινε στη φυλακή 18 χρόνια για φόνο που δεν έκανε – Τον είχε «παγιδεύσει» η αστυνομία (videos)