«Το ίδιο το γεγονός με κατέκλυσε που ήταν καταιγιστικό, σοκαριστικό. Τα συναισθήματα ήταν πολλά και έντονα. Το γράψιμο για εμένα είναι η αναπνοή μου. Είχα χάσει τον ύπνο μου, ένιωθα ότι έκλεινε η αναπνοή μου. Πολλή σιωπή έχει πέσει! Και η Δικαιοσύνη είναι πια μια λέξη που θα έπρεπε να είναι αυτονόητη, είναι δυσεύρετη» εξήγησε η Ελεάνα Βραχάλη, μιλώντας για το ποίημα που έγραψε για την πολύνεκρη τραγωδία στα Τέμπη.

«Όλοι αισθάνονται ότι θα μπορούσαν να είναι στο τρένο, να ήταν κάποιος δικός τους στο τρένο. Ένιωσαν ότι έχασαν ένα δικό τους κομμάτι. Δεν πρόκειται για ένα δυστύχημα, είναι καθαρά ένα έγκλημα προμελετημένο. Ξέραμε ότι θα γίνει αλλά δεν ξέραμε την ημερομηνία», σημείωσε στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού.

«Πώς υπάρχουν άνθρωποι που ζουν κανονικά και θέλουν να συνεχίσουν την πολιτική τους καριέρα σαν να μη συνέβη τίποτα», διερωτήθηκε η στιχουργός.

Το ποίημα της Ελεάνας Βραχάλη με τίτλο «Το μαύρο μου μπαλόνι»:

«Αν είχε ο πόνος πρόσωπο, θα ήταν το δικό μου

Ντροπή που δεν ξεπέρασα πολύ τον εαυτό μου

Να κάνω το καλύτερο εγώ για κάποιους άλλους

κι αξία να μην έδινα σε κάποιους παπαγάλους

που άλλοι τους κουρδίζουνε σα να είν’ φτηνά ρολόγια,

στην ώρα να αθωώνουνε τα ανάλγητα λαμόγια

Η υπομονή μου ξέφυγε και άλλο δεν τρομάζει

εκεί προς στην αλήθεια μου θα πάει κι ας λαχανιάζει

Συγνώμη που με το αίμα μου δε βάφτηκαν οι τοίχοι

Συγνώμη που δεν ψήφισα και το άφησα στην τύχη

Συγνώμη για όσους πλήρωσαν και πέθαναν για μένα

Συγνώμη που δεν πρόλαβα να πω πως είμαστε ένα

Συγνώμη που ανέχτηκα τα ολέθρια, τα μοιραία

Δεν ξέρω από κόμματα δεν θέλω και σημαία

Θα πάω στις επάλξεις μου, στον άνισο αγώνα

Θα βρω εγώ τον τρόπο μου και ρίξτε δακρυγόνα

Εδώ όπου γεννήθηκα, πεθαίνω κάθε μέρα

και πέφτω με όποιον δίπλα μου σκοτώνεται απ’ τη σφαίρα

Κάποιοι όλα τα πήρανε χωρίς κανείς να δίνει

κι ο ένας προς τον άλλονε πετάει την ευθύνη

Δε θέλω ανακούφιση ούτε ελεημοσύνη

Ενός λεπτού κραυγή ζητώ και μια δικαιοσύνη…

Κι εσύ που από δίπλα μου επέλεξες να λείπεις,

τις λέξεις μου τις βάφτισες στη δύναμη της λύπης…

Σου δίνω την καρδιά μου εδώ, που σπάει, μα δεν παγώνει

Θα είναι πια πυξίδα μου το μαύρο μου μπαλόνι».

Διαβάστε επίσης:

Φαρμακονήσι: Νέα τραγωδία με πέντε νεκρούς μετανάστες – Σε εξέλιξη έρευνα του Λιμενικού για αγνοούμενους

Γιάννης Αγγελάκας: «Συγγνώμη πατέρα, αν το ήξερα από πριν ότι θα πάρεις αποζημίωση, θα ανέβαινα κι εγώ στο τρένο» 

Μαρτυρία οδηγού αστικού λεωφορείου: «Όταν βρέχει κάνουμε τον σταυρό μας» (Video)