Η μεγάλη άνοδος του ψηφοδελτίου της ΔΑΣ είναι ελπιδοφόρο αποτέλεσμα για την εργατική τάξη και τους αγώνες της.

Εκφράζει τους μεγάλους αγώνες στους οποίους πρωτοστάτησαν οι δυνάμεις τους ΠΑΜΕ στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς, την εμπιστοσύνη που έδειξαν δεκάδες χιλιάδες εργάτες στις αρχαιρεσίες των πρωτοβάθμιων σωματείων, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων στις συνεπείς αγωνιστικές, ταξικές δυνάμεις.

Αντανακλά τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα στις πρόσφατες, δύσκολες συνθήκες της πανδημίας, στους αγώνες για την υγεία του λαού, για συλλογικές συμβάσεις, για μισθούς ενάντια στον νόμο-έκτρωμα του Χατζηδάκη, για δουλειά και ζωή με δικαιώματα, όπως και τώρα στους μεγάλους αγώνες για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη.

Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς τα προηγούμενα χρόνια, οι μεγάλες απεργιακές μάχες που πραγματοποιήθηκαν έχοντας απέναντι τους την ηγεσία της ΓΣΕΕ που έβαζε εμπόδια, είναι η ελπίδα, η προοπτική, η αφετηρία για νέες πιο αποφασιστικές διεκδικήσεις απέναντι στην πολιτική των κυβερνήσεων, των επιχειρηματικών ομίλων, της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Η ηγεσία της ΓΣΕΕ ήταν και είναι μέρος του προβλήματος, εμπόδιο στους αγώνες του εργατικού κινήματος. Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι την τέταρτη μέρα του συνεδρίου της ΓΣΕΕ – την ώρα δηλαδή που η ηγεσία των παρατάξεων των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ «κανόνιζε» την μοιρασιά για την καρέκλα – τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια σωματεία μαζί με χιλιάδες φοιτητές και μαθητές, πραγματοποίησαν ένα τεράστιο συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας.

Αυτή η μαζική συμμετοχή που είχε προηγηθεί σε όλες τις κινητοποιήσεις, στην ίδια την πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 8 Μάρτη διαμόρφωσε και το έδαφος, ώστε να μπει στο επίκεντρο το βασικό ζήτημα και αίτημα των ημερών: Το έγκλημα στα Τέμπη να μη συγκαλυφθεί και να σταματήσουν επιτέλους οι εργαζόμενοι να δουλεύουν μέσα σε μια απέραντη «κοιλάδα των Τεμπών».

Στον δρόμο του αγώνα, στην οργάνωση της πάλης, βγαίνουν πολλά συμπεράσματα. Ένα από αυτά είναι ότι κανένας αρνητικός συσχετισμός δεν παραμένει σταθερός και ακλόνητος, μέσα σε τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, όπως η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, είτε σε δευτεροβάθμια όργανα – μεγάλες Ομοσπονδίες, διότι δε μπορεί να σταματήσει τους εργαζόμενους και το κίνημα τους, όταν αυτοί αποφασίσουν να σηκώσουν κεφάλι.

Ο συσχετισμός δύναμης μέσα στο εργατικό κίνημα αλλάζει μέσα στη μάχη, μέσα στον αγώνα για τα οξυμένα προβλήματα, μέσα στη προσπάθεια για να γίνει η οργή οργανωμένη δύναμη για την ανατροπή. Αλλάζει με τον συντονισμό της δράσης των συνδικάτων, μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο διεκδίκησης και αγώνα.

Κυρίως αλλάζει μέσα στους χώρους δουλειάς και τους κλάδους, όταν οι εργαζόμενοι εμπιστεύονται τη δύναμη τους, οργανώνονται στο συνδικάτο και παλεύουν αποφασιστικά και οργανωμένα απέναντι στην εργοδοσία και την πολιτική των αντιλαϊκών κυβερνήσεων. Εάν δηλαδή τα συνδικάτα, τα Εργατικά Κέντρα και οι Ομοσπονδίες συμβιβαζόντουσαν με τον αρνητικό συσχετισμό μέσα στη ΓΣΕΕ και αλλού, τότε σίγουρα δε θα είχαν πραγματοποιηθεί οι σημαντικοί και νικηφόροι αγώνες τα τελευταία 4 χρόνια.

Το αποτέλεσμα της ενίσχυσης της ΔΑΣ στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ γεννά νέες δυνατότητες, ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι να γυρίσουν την πλάτη στην άθλια ηγεσία της ΓΣΕΕ, στους μόνιμα απόντες από τους εργατικούς αγώνες, στους συνδιαμορφωτές της αντεργατικής πολιτικής.

Η ανάπτυξη δράσης στους χώρους δουλειάς, το δυνάμωμα των γενικών συνελεύσεων με φυσική παρουσία, συνδεδεμένα με τις αξίες της ταξικής πάλης, της σύγκρουσης με τους επιχειρηματικούς ομίλους και των κομμάτων που τους υπηρετούν, η αποκάλυψη του ρόλου που παίζουν στο σύστημα οι άνθρωποι του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι ένα καθήκον που συμβάλλει στην προσπάθεια για την αλλαγή του αρνητικού συσχετισμού, στον δρόμο για την ισχυροποίηση του εργατικού-λαϊκού κινήματος.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ με αυτό τον προσανατολισμό θα αξιοποιήσουν το αποτέλεσμα του 38ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Με μεγαλύτερη αισιοδοξία, πιο οργανωμένα και αποφασιστικά θα συνεχίσουν να διαθέτουν τον καλύτερο εαυτό, για να μαζικοποιηθούν τα συνδικάτα, για να οργανωθούν νέοι μαζικοί νικηφόροι και συντονισμένοι αγώνες της τάξης μας.

Θα δώσουμε το καλύτερο μας εαυτό για να υπάρξει ένα ενιαίο πανελλαδικά συντονισμένο εργατικό κίνημα, για να προχωρήσει ακόμα πιο αποφασιστικά η κοινή δράση των εργαζομένων με το κίνημα των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας και των γυναικών, με στόχο την ανατροπή αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος που γεννά τραγωδίες, φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά.

*Ο Γιώργος Στεφανάκης είναι υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΚΚΕ, πρόεδρος Συνδικάτου Επισιτισμού – Τουρισμού Ξενοδοχείων Αττικής, μέλος ΔΣ ΓΣΕΕ

Διαβάστε επίσης:

Όχι σε όλα!

Κυβερνήσεις συνεργασίας είναι η απάντηση στα πολιτικά διλήμματα της εποχής

Στην Ελλάδα η συμμετοχή των γυναικών στα κοινά και η αφοσίωση σε αυτό είναι δύσκολη υπόθεση