Πολλές αντιφάσεις έχουν μαζευτεί στον δημόσιο διάλογο περί «αντισυστημικής ψήφου», την οποία πολλοί και διάφοροι περιφέρουν ως φόβητρο για το πολιτικό σύστημα. Πότε θεωρούν ότι μπορεί να έχουμε πολιτικά εκτρώματα στη Βουλή – ειδικά στις εκλογές με απλή αναλογική, οπότε είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα προκύψει κυβέρνηση – και πότε ότι θα έχουμε μαζική αποχή. Τι εννοούν όμως όσοι μιλάνε για αντισυστημική ψήφο; Ας δούμε τα δεδομένα.

● Κατ’ αρχάς σε όλες τις δημοσκοπήσεις παρατηρείται μια διόγκωση της λεγόμενης «γκρίζας ζώνης», η οποία κατά μέσον όρο, με βάση τις οκτώ δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις του Μαρτίου, βρίσκεται στο 17,5% (όλα τα στοιχεία βασίζονται στην πρόθεση ψήφου των ερευνών χωρίς αναγωγές).

● Το ΠΑΣΟΚ είναι κολλημένο στο 9,2% (είχε 8,1% το 2019).

● Το ΚΚΕ είναι στο 5,8% (5,5% το 2019).

● Η Ελληνική Λύση (3,7% το 2019) παίρνει 3,7%.

● Στη Βουλή φαίνεται να μπαίνουν το ΜέΡΑ25 (3,44% το 2019) και οι Έλληνες του Κασιδιάρη – εάν βεβαίως επιτραπεί στο κόμμα αυτό η συμμετοχή στις εκλογές – με ποσοστά μεταξύ 3% και 4%, εισπράττοντας το ελάχιστο δυνατόν από τον θυμό και την απογοήτευση. Και τα δύο κόμματα βρίσκονταν και νωρίτερα μια ανάσα από την είσοδό τους.

● Τα κόμματα που μένουν εκτός Βουλής βρίσκονται κάπου στο 5%.

Προφανώς όλοι κάτι θα τσιμπήσουν από το ξεσκαρτάρισμα των άκυρων – λευκών και τη μοιρασιά των αναποφάσιστων, αλλά κανένα κόμμα από τα θεωρούμενα «αντισυστημικά» δεν δείχνει ότι μπορεί να κάνει το «μπαμ» και να μας εκπλήξει.

Πού, λοιπόν, εντοπίζεται η «αντισυστημικότητα»; Στους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό ή/και απογοήτευση τη Ν.Δ. πρωτίστως και τον ΣΥΡΙΖΑ δευτερευόντως; Μα, αυτοί δεν επιλέγουν μαζικά μια «αντισυστημική» επιλογή. Στην «γκρίζα ζώνη» της αναποφασιστικότητάς τους έχουν αράξει και ένας θεός ξέρει με ποιο κριτήριο θα επιλέξουν στο τέλος.

Επιπλέον στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι κεντρώοι, δεν γουστάρουν αστάθεια και επιλέγουν συνήθως αυτόν που διασφαλίζει σταθερότητα, ομαλότητα και εγγυώνται την ασφάλεια των εισοδημάτων τους.

Και αν ακόμη τα διάφορα μικρά κόμματα μαζέψουν κάποιο αξιοσημείωτο ποσοστό, σε κάθε περίπτωση οι δεύτερες κάλπες θα βγάλουν συγκυβέρνηση πρώτου και τρίτου.

Με απλά λόγια, ο κίνδυνος της «αντισυστημικότητας» δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα σκιάχτρο, το οποίο χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να τρομάξει αυτό ακριβώς το κοινό των αναποφάσιστων και να καταφέρει τη μεγαλύτερη δυνατή επιστροφή τους στο νεοδημοκρατικό «μαντρί». Όλα τα άλλα απλώς εκθέτουν αυτούς που τα λένε…

Διαβάστε επίσης:

Πρεσβεία Ισραήλ: «Χρόνια πολλά Ελλάδα!»

Χαμός με την επί πληρωμή προβολή υποψηφίων στα ΜΜΕ

Μπακαλιάρος… ταχείας φόρτισης!