Εκλεγμένες ηγεσίες που νιώθουν την ανάγκη να μετασχηματίσουν τον αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών σε υπουργό Εξωτερικών και τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων σε υπουργό Άμυνας εκπέμπουν μήνυμα εσωστρέφειας και απόλυτης σύμπλευσης με το βαθύ κράτος.

Η απόφαση των ελληνικών κομμάτων να τοποθετηθούν άμεσα έναντι των αυξημένων μεταναστευτικών πιέσεων και της εκλογικής παρέμβασης της διαπιστευμένης στην Κομοτηνή τουρκικής προξενικής αρχής οριοθετεί εγκαίρως τη σχέση που θα διαμορφωθεί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας διμερώς και διεθνώς.

Ο ρόλος των τουρκικών προξενείων στην Ευρώπη καταγγέλλεται από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εντονότατα ήδη από τη δεκαετία του 1990. Η Ελλάδα πολύ νωρίτερα ενημερώνει το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για την παρεμβατική παρουσία των τουρκικών διπλωματικών αρχών στην κοινωνία μας.

Οι συνομιλητές μας άργησαν πολύ να μετακινηθούν από τη θέση στερεοτύπων και προκαταλήψεων που διαμόρφωναν έναντι των ελληνικών αναλύσεων, αλλά, όταν υπέστησαν τις συνέπειες των προξενικών παρεμβάσεων, ιδιαίτερα στο Βερολίνο, με πολιτική νωχέλεια διστάζουν ακόμη να αξιοποιήσουν την ευρύτατη ενημέρωση που περιέρχεται από τις διπλωματικές συνομιλίες, αλλά και τις ιδιαίτερες επισημάνσεις που προκύπτουν από τις εκθέσεις εξειδικευμένων υπηρεσιών.

Στην Ελλάδα οι διαπιστώσεις, που επεξεργασμένες προκύπτουν από τη συνεργασία των κυβερνήσεων συμμάχων και εταίρων, αξιοποιούνται και τη στιγμή που θεωρείται ώριμη και κατάλληλη για τα εθνικά, αλλά και τα συνολικά ευρωατλαντικά συμφέροντα, δημοσιοποιούνται με γλώσσα σαφέστατη, που ευκρινέστατα επιτρέπει σε όλες τις πλευρές να αντιληφθούν ότι η χώρα διαθέτει μηχανισμούς ελέγχου και πιστοποίησης των καταγγελιών σε όλη τη διοικητική δομή και κυρίως διά των οικονομικών ελέγχων, που επιβάλλονται ισότιμα σε κάθε πολίτη που φορολογείται στη χώρα μας.

Επίσης το διεθνές δίκαιο προβλέπει συγκεκριμένες ενέργειες, όταν διαπιστευμένοι υπάλληλοι στη χώρα υποδοχής ξεπερνούν το πλαίσιο που συμβατικά ρυθμίζει τις υποχρεώσεις και τις ασυλίες διπλωματικών και προξενικών αρχών.

Η αποτυχία του προξενείου

Θα ήταν σφάλμα να θεωρηθεί ότι όλη η συζήτηση που άνοιξε τις τελευταίες ημέρες για τον ρόλο του προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή αφορά οποιονδήποτε άλλον πλην του προξένου και κάθε άλλου Τούρκου «διπλωμάτη» που διαπιστεύεται και υπηρετεί στη χώρα μας. Βεβαίως και ο Τούρκος πρεσβευτής στην Αθήνα δεν εξαιρείται από τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου, επειδή τα προξενεία υπάγονται στη δικαιοδοσία της πρεσβείας.

Η προσωποποίηση των καταγγελιών στον νεοεκλεγέντα μουσουλμάνο συμπολίτη μας προκύπτει από τις συνήθειες της περιοχής και δεν αποτελεί νεωτερισμό. Η μειονότητα επιλέγει να εκπροσωπείται στο ελληνικό Κοινοβούλιο μέσα από τα ελληνικά κόμματα.

Η ενδιαφέρουσα πολιτική επιλογή της πλειονότητας των μουσουλμάνων συμπολιτών μας ενοχλεί ιδιαιτέρως την Άγκυρα, που διαπιστώνει ότι, παρά τον πακτωλό χρημάτων που διαθέτουν διαχρονικά η τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα και το προξενείο στην Κομοτηνή, δεν έχουν επιτύχει να διχάσουν τους μουσουλμάνους στη Θράκη με τον τρόπο που διχάζουν τον τουρκικό λαό.

Για τη διαφώτιση του πολιτικού περιβάλλοντος στην Τουρκία και των δυνατοτήτων που έχει μετά τις εκλογές να επαναφέρει τις ακρότητες του πρόσφατου παρελθόντος υπογραμμίζεται ότι εκλογή Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας με ποσοστό 52% αναμφισβήτητα δηλώνει κοινωνία διχασμένη και πολωμένη.

Το βαθύ κράτος στη γειτονική χώρα, εκμεταλλευόμενο το κενό των ολίγων ημερών μέχρι τον σχηματισμό της κυβέρνησης, επέλεξε να επιβάλει λιγότερο πολιτικές επιλογές στη νέα κυβέρνηση οξύνοντας συγκρούσεις που σχετίζονται με τις μεταναστευτικές μετακινήσεις προς την Ε.Ε. και διασπείροντας στη Θράκη ότι κατηύθυναν ψηφοφόρους παρεμβαίνοντας με το προξενείο στη φιλοξενούσα τις διπλωματικές και προξενικές αρχές της Τουρκίας Ελλάδα.

Με τον τρόπο του το τουρκικό κεμαλοϊσλαμικό κατεστημένο επέτυχε μέσα στην Τουρκία αναβάθμισή του στο νέο κυβερνητικό σχήμα, εξέθεσε όμως τους διαπιστευμένους στην Ελλάδα Τούρκους διπλωμάτες, πρέσβη και γενικό πρόξενο στην Κομοτηνή, επιβεβαιώνοντας ότι παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις χωρών – μελών της Ε.Ε.

Η Άγκυρα συνεχίζει εσφαλμένως να θεωρεί ότι αποτελούν διμερή διαμάχη παρεμβάσεις σε μέλη της Ε.Ε., πολιτικές προσβολές κατά Ευρωπαίων ηγετών και άρνηση αναγνώρισης της κυριαρχίας κρατών – μελών της Ένωσης, παρά τις επίμονες επισημάνσεις από την πλευρά των Βρυξελλών ότι η Ε.Ε. είναι ενιαία και κάθε επιθετική πολιτική, φραστική, διπλωματική, στρατιωτική, στρέφεται κατά του συνολικού οικοδομήματος, που διεθνώς αναγνωρίζεται ως ενιαία πολική, οικονομική και αμυντική (ακόμη σε οικοδόμηση) οντότητα.

Ενδιαφέρον έχει να εξεταστεί στο ευρωατλαντικό περιβάλλον, που διαμορφώνεται από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., η μορφή της νέας τουρκικής κυβέρνησης λαμβάνοντας υπόψη ότι ο κ. Καλίν παραμένει σύμβουλος του Προέδρου Ερντογάν και δεν υπήχθη σε κυβερνητικό σχήμα που θα τον έφθειρε πολιτικά.

Συγκρατείται επίσης ότι ο κ. Καλίν αποτελεί προτιμησιακό δίαυλο απόρρητης επικοινωνίας της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ελλάδα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο και βεβαίως το Κατάρ, παρ’ όλο που η Ντόχα συνομιλεί με όλες τις εκφράσεις της σύγχρονης Τουρκίας.

Ο διχασμός για τη θρησκεία

Η Τουρκία, που επέλεξε να ανανεώσει την προεδρική θητεία του κ. Ερντογάν, γνωρίζει πολύ καλά την πραγματικότητα της χώρας και το βαθύ χάσμα που χωρίζει την κοινωνία. Δυστυχώς η διαφορά αφορά τη θρησκευτική έκφραση της χώρας και η γεφύρωση προβλημάτων θρησκευτικής έκφρασης μάλλον δύσκολα επιτυγχάνεται. Ο κεμαλισμός παραμέρισε τη θρησκεία τοποθετώντας στο περιθώριο της διοίκησης και της κοινωνικής συμμετοχής τους θρησκευόμενους μουσουλμάνους.

Το κεμαλοϊσλαμικό κατεστημένο επιβεβαίωσε ότι παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις χωρών της Ε.Ε.

Πριν από το 2000 ο Φετουλάχ Γκιουλέν υποσχέθηκε στις ΗΠΑ και στον δυτικό κόσμο ότι στην Τουρκία ανέρχεται πολιτικό σχήμα που προβάλλει την κοσμική έκφραση του Ισλάμ. Στην πολιτική του διαδρομή ο Πρόεδρος Ερντογάν διαπίστωσε ότι ο μέντοράς του Γκιουλέν αποκτούσε ισχυρότατη επιρροή στις χαμηλότερες κοινωνικές ομάδες και κυρίως τους νέους δικαστές, διπλωμάτες, υπαξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων και της στρατοχωροφυλακής, με κίνδυνο να περιέλθει ο έλεγχος των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων της Τουρκίας σε πόλο θρησκευτικό, έστω και φιλικό, που θα παραμέριζε τους πολιτικούς.

Αποτέλεσμα η ρήξη των δύο πρώην συνεργατών στην οικοδόμηση της νέας «ισλαμοκοσμικής» Τουρκίας και η στροφή του Προέδρου Ερντογάν μετά το 2016 προς την παραδοσιακή δομή διακυβέρνησης της Τουρκίας, τις Ένοπλες Δυνάμεις, το βαθύ κράτος και την οικογενειοκρατία.

Κατάσταση ασφάλειας και αξιοπρέπειας

Καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αναμετρήθηκαν στην τουρκική επικράτεια οι διεκδικητές των αρμών της εξουσίας και όχι τα κόμματα της πολιτικής ζωής. Φαίνεται από το σχήμα της νέας κυβέρνησης ότι στρατός και βαθύ κράτος κυριάρχησαν κατά κράτος. Επιβεβαίωση της σκληρής αναμέτρησης αποτελεί ό,τι συμβαίνει στο «ποτάμι» και στη Θράκη.

Η απάντηση της Αθήνας, με υπηρεσιακή κυβέρνηση, ήταν άμεση και προτίμησε τη σκληρή διπλωματική γλώσσα ώστε να αποφευχθεί κάθε παρανόηση που πιθανώς προκαλείται στη γειτονική μας χώρα αλλά και την ευρύτερη γειτονιά μας.

Οι εκλογές της 25ης Ιουνίου θα αναδείξουν, κατά τις δημοσκοπήσεις, ισχυρή ελληνική κυβέρνηση, αλλά και αντιπολίτευση, ώστε όλος ο πολιτικός κόσμος στη χώρα να αναδείξει τις εθνικές και διεθνείς δυνατότητές μας. Το λεκτικό που επιλέγεται κάθε φορά στην προεκλογική περίοδο δεν προσδιορίζει επακριβώς τους άξονες της ενιαίας εθνικής πολιτικής και διεθνούς έκφρασης της χώρας.

Στη Θράκη η πολιτική που ακολουθείται κυρίως μετά το 1991 δημιουργεί μία στέρεα κατάσταση ασφάλειας και αξιοπρέπειας για το σύνολο των κατοίκων της.

Η πολιτική ισονομίας και ισοπολιτείας, η υλοποίηση σημαντικών έργων υποδομών, η επενδυτική ένταση των τελευταίων ετών στους τρεις νομούς, η απόφαση της διακομματικής ενασχόλησης του Κοινοβουλίου με την ανάπτυξη όλων των συντελεστών της θρακιώτικης οικονομίας, που συμβάλλει ενεργά στην ανάπτυξη της χώρας, παραμερίζουν κάθε προσπάθεια δικαιωματιστών και ξένων κυβερνήσεων να διχάσουν κοινωνικά και θρησκευτικά την κοινωνία της ακριτικής περιφέρειας της Ε.Ε.

Οι βουλευτές ή δήμαρχοι που γοητεύονται από τα δώρα της Άγκυρας μετριούνται στα δάχτυλα

Η αναμέτρηση που προσπαθούν να επιβάλουν οι τουρκικές παρεμβάσεις δεν βρήκε ποτέ θαυμαστές στη Θράκη. Οι βουλευτές ή οι δήμαρχοι που γοητεύονται από τα δώρα της Άγκυρας μετρούνται στα δάχτυλα των χεριών μας τη στιγμή που οι χιλιάδες μουσουλμάνοι συμπολίτες μας συμμετέχουν σε όλη την ιστορική και πολιτική εξέλιξη της Ελλάδας και της Ε.Ε.

Η πολιτική συζήτηση που εξελίσσεται δημοκρατικά στη Θράκη διαμορφώνεται από τα ελληνικά κόμματα. Το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή προσπαθεί μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων να αποδείξει ότι παρεμβαίνει και διαμορφώνει πολιτικές προτιμήσεις για να δικαιολογήσει στην Άγκυρα την αδυναμία αποτελεσματικότερης διείσδυσης στην τοπική κοινωνία.

Η αγωνία του εκάστοτε προξένου της Τουρκίας, των «διπλωματών» συνεργατών του, αλλά και της πρεσβείας στην Αθήνα διαπιστώνεται καθημερινά στη Θράκη από όλα τα υπουργεία και τις υπηρεσίες της διοίκησης.

Η Άγκυρα, απογοητευμένη από τα πενιχρά αποτελέσματα, παρά την κατασπατάληση οικονομικών πόρων για να διαμορφώσει πολιτικές, διαπιστώνει καθημερινά ότι το οποιοδήποτε θρησκευτικό κατασκεύασμα, κεμαλικής ή ισλαμικής εμπνεύσεως, που προσπαθεί να προωθήσει στη Θράκη, δεν βρίσκει ανταπόκριση για πολλούς λόγους, ιστορικούς, θρησκευτικούς, κοινωνικούς, κυρίως όμως επειδή η δημοκρατία στην Ελλάδα επιβάλλει ισονομία, ισοπολιτεία, θρησκευτική ανοχή, κοινωνική συνοχή και δυναμική σχέσεων καλής γειτονίας.

Όταν οι όροι που καθορίζουν την καλή διακυβέρνηση γίνουν αντιληπτοί στην Τουρκία και τους αποδοθεί η υπεραξία που δημιουργείται για την Ελλάδα και την Ε.Ε., τότε η Άγκυρα θα καταλάβει ότι η υποψηφιότητα κάθε Έλληνα πολίτη αποτελεί εξασφαλισμένο δικαίωμά του, το οποίο κανένας δεν μπορεί να θέτει σε αμφισβήτηση ή και να προτάσσει ως δήθεν ικανοποίηση πολιτικών επιδιώξεων ξένων κυβερνήσεων.

Στην πολιτική συζήτηση που εξελίσσεται καθημερινά στην ελληνική επικράτεια κάθε κόμμα συμβάλλει σύμφωνα με την κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική του αντίληψη και ως εκ τούτου κρίνεται από τους Έλληνες εκλογείς. Κανέναν Έλληνα πολίτη, εκλεγμένο ή ψηφοφόρο, δεν διαθέτουμε σε ξένη κυβέρνηση.

* Ο Θεόδωρος Ι. Θεοδώρου είναι πρέσβης ε.τ.

Διαβάστε επίσης:

ΠΑΣΟΚ: «Φύλλο και φτερό» το πρόγραμμα της Ν.Δ.

KKE: Μάχη ψήφο – ψήφο για να κρατήσει τους 26 βουλευτές

Το τετράπτυχο της νέας επικοινωνιακής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ