Ορμώμενος από τις εμπειρίες της μητέρας του, ο Βρετανός σκηνοθέτης και συγγραφέας Αλεξάντερ Ζέλντιν ανεβάζει μια παράσταση η οποία, μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας, αφηγείται την πολυτάραχη ζωή της.

Βρισκόμαστε στην Αυστραλία τη δεκαετία του ’50, σε μια εποχή όπου η γυναίκα αναγκαζόταν να υποκύπτει στις «εμπορευματικής λογικής» επιθυμίες της οικογένειάς της. Κατ’ επέκταση η Άλις όχι μόνο δεν μπόρεσε να πάει στο Πανεπιστήμιο, όπως επιθυμούσε, αλλά μετά την πίεση της μητέρας της βρέθηκε παντρεμένη με έναν άντρα που τη χρησιμοποιούσε σαν αντικείμενο του πόθου του, που διέλυσε τα όνειρά της και κυρίως δεν τον αγαπούσε.

Ωστόσο λίγο αργότερα, όταν η στενόμυαλη κοινωνία έδωσε τη θέση της στο κύμα της σεξουαλικής απελευθέρωσης και του φεμινισμού, χωρίζει, σπουδάζει Ιστορία της Τέχνης με ειδίκευση – και όχι τυχαία – στον ζωγράφο Αντουάν Βατώ, εισέρχεται δηλαδή στον χώρο των διανοουμένων που τόσο θαύμαζε. Αλλά και εκεί αντιμετωπίζει προβλήματα, με αποκορύφωμα τον βιασμό της.

Η πορεία της, στη διάρκεια της οποίας αγωνίζεται, διεκδικεί και προχωρά ακάθεκτη για να ανακτήσει την αξιοπρέπειά της, διαγράφεται με κάθε λεπτομέρεια, μέχρι το σημείο που μεταναστεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου καταφέρνει να φτιάξει μια ουσιαστική σχέση με τον σύντροφό της και τα δικά της πια παιδιά.

Αυτήν την ανθρώπινη ιστορία, που αντικατοπτρίζει πολλές ιστορίες καταπιεσμένων γυναικών, σχεδιάζει απλά, ρεαλιστικά και ουσιαστικά, χωρίς καινοτομίες, ο Αλεξάντερ Ζέλντιν.

Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο σε μικρές σκηνές, στις οποίες δεν υπάρχει ίχνος ηθικολογίας, ενώ τα φώτα της πλατείας παραμένουν ανοιχτά σε όλη τη διάρκεια του έργου, έτσι ώστε το κοινό να ταυτίζεται, κατά κάποιον τρόπο, με τα δρώμενα.

Στην τρίωρη παράστασή του, όμως, ο ρυθμός είναι εξαιρετικά αργός και κουράζει.

Οι Άγγλοι ηθοποιοί έδωσαν εξαιρετικές ρεαλιστικές ερμηνείες.

Διαβάστε επίσης:

Έλτον Τζον: Η αποχαιρετιστήρια ομιλία στο τελευταίο live της καριέρας του (Video)

Αστοχίες στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου

Μια άλλη πρόταση για τον Αριστοφάνη!