Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα που σχεδιάζει – ή, έστω, συζητάει – η κυβέρνηση να νομοθετήσει είναι το σκαλοπάτι του 5% για είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή αντί του σήμερα ισχύοντος 3%.

Ο καυγάς που γίνεται εστιάζει, σε κάποιες περιπτώσεις, στο «αντιθεσμικό» και «αντιδημοκρατικό» της εν λόγω ρύθμισης, αφού θα δυσκολεύει η προσπάθεια των μικρών κομμάτων να μπουν στη Βουλή.

Προφανώς είναι μια ρύθμιση εντελώς υστερόβουλη εκ μέρους της Ν.Δ., η οποία αποσκοπεί στην πλήρη κυριαρχία της στο πλαίσιο της Δεξιάς και στο σύνολο του πολιτικού συστήματος. Ωστόσο αντιδημοκρατική δεν τη λες. Σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη αυτό ισχύει.

Ένα διαφορετικό πρόβλημα ωστόσο έχει ενδιαφέρον και δεν είναι άλλο από την κατάσταση της λαϊκιστικής και Άκρας Δεξιάς στην Ελλάδα. Είναι βέβαιοι στη Ν.Δ. ότι ένα υψηλό κατώφλι δεν θα οδηγήσει σε προσπάθειες ενοποίησης διαφόρων σχημάτων του χώρου, τα οποία ξαφνικά, από διάσπαρτα και αδύναμα, θα καταλήξουν ενοποιημένα και ισχυρά;

Τους έχει άραγε προβληματίσει η κατάσταση σε πλήθος ευρωπαϊκών χωρών, όπου η Άκρα Δεξιά είναι πρώτο ή δεύτερο κόμμα με συνέπεια είτε την αιχμαλωσία είτε την περιθωριοποίηση της παραδοσιακής Κεντροδεξιάς; Μήπως τελικά τα μικρά αντιμαχόμενα μαγαζάκια είναι μια ασπίδα για τη δημοκρατία; Λέμε εμείς τώρα…

Διαβάστε επίσης:

Σιγή ιχθύος στο ΠΑΣΟΚ για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ

Δήμος Αθηναίων: Το ΠΑΣΟΚ ανάμεσα σε Δημήτρη Μάντζο και Χάρη Δούκα

ΣΥΡΙΖΑ: Η σχέση του Τσακαλώτου με τη μουσική – Τι ακούει