Μετά τις εθνικές εκλογες του καλοκαιριού, βιώνουμε έναν κλιμακούμενο εφιάλτη. Απογοήτευση, απελπισία και αβεβαιότητα.

Η χώρα μοιάζει παραδομένη στα ολιγοπώλια και τους μεσάζοντες. Ενώ οι πολίτες αισθάνονται απολύτως απροστάτευτοι απέναντι στην αισχροκέρδεια, την αδικία, την καταπίεση, την τοξικότητα.

Η κυβέρνηση μοιάζει να έχει χάσει το παιχνίδι. Πέρα από μία στεγνή διαχείριση της καθημερινότητας δεν υπάρχει κυβερνητικός σχεδιασμός για την ανάταξη του κράτους. Αντίθετα, ήδη από την πρωτη τετραετία της μεθοδεύεται η αντικατάσταση του δημόσιου τομέα από έναν κρατικοδίαιτο ιδιωτικό μηχανισμό αμφίβολης αποτελεσματικότητας.

Το τέρας της γραφειοκρατίας και της πολυνομίας βασιλεύει, ενώ όλα τα έργα περνάνε από τον έλεγχο και την έγκριση του μεγάρου Μαξίμου.

Οι τοπικές κοινωνίες, η συμμετοχική δημοκρατία, η διαβούλευση και οι κοινωνικές συναινέσεις έχουν πάει εδώ και καιρό, περίπατο. Ατιμωρησία, ανευθυνότητα, κακοδιαχείριση του δημοσίου χρήματος, ανυπαρξία ισχυρών θεσμών, έλλειψη λογοδοσίας, δικαιολογίες και λόγια του αέρα. Και από αποτέλεσμα τίποτα!

Και μέσα σε όλη την δυσοίωνη ατμόσφαιρα, ήρθε να προστεθεί η βιβλική καταστροφή στη Θεσσαλία όπου ένας ολόκληρος κάμπος θάφτηκε κάτω από τα νερά, πόλεις και χωριά βούλιαξαν στις λάσπες, καταστράφηκαν ολοσχερώς περιουσίες και τα νεκρά ζώα συνιστούν μία άνευ προηγουμένου υγειονομική βόμβα.

Οι αρμόδιοι ψελλίζουν μισόλογα ως δικαιολογία για τις καθυστερήσεις των έργων αποκατάστασης και του αντιπλημμυρικού σχεδιασμού ενώ είχαν προηγηθεί οι καταστροφές του Ιανού τον Σεπτέμβριο του 2020.

Οι καταστροφικές πλημμύρες συμπλήρωσαν την θλιβερή εικόνα των πυρκαγιών του φετινού καλοκαιριού, όταν ο τόπος μαύρισε με 1,3 εκατομμύρια στρέμματα καμένης γης μέσα σε σχεδόν δύο μήνες.

Στις πλημμύρες πνιγόμαστε και στις φωτιές καιγόμαστε. Που είναι το κράτος να προλάβει, να προγραμματίσει και να λειτουργήσει αποτελεσματικά;

Η εικόνα συμπληρώθηκε με την εν ψυχρώ δολοφονία ενός συμπολίτη μας σχεδόν εν πλω, που αποτύπωσε την αποκτηνοποίηση μέρους της κοινωνίας μας, όπου η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει όσο το πουγκί της.

Μπροστά σε αυτό το ηθικό, πολιτικό και κοινωνικό τέλμα, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σχέδιο ανάταξης. Υποκρίνεται ότι κυβερνάει μία άλλη χώρα, δημιουργεί ταξικά στεγανά και αυτοεπαίρεται στα διεθνή φόρα παρουσιάζοντας «μέσα και έξω» μία εικονική πραγματικότητα.

Τότε γιατί οι πολίτες αισθάνονται ολοένα και πιο απροστάτευτοι, ανασφαλείς και μόνοι; Γιατί πιστεύουν ότι όλα έχουν αφεθεί στην τύχη τους και ότι η χώρα βαδίζει στο άγνωστο χωρίς πυξίδα;

Τελικά βουλιάζουμε; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για να μην βουλιάξουμε έστω και στο παραπέντε, πρέπει να αλλάξουμε. Δεν μας φταίει ούτε η κλιματική αλλαγή, ούτε ο κακός μας ο καιρός. Μπορούμε και πρέπει να βγούμε από την αδράνεια και τον κυνισμό και να αντιδράσουμε. Υπάρχουν εκείνες οι δυνάμεις σε όλους τους τομείς, που μπορούν να στηρίξουν ένα πιο υγιές οικοδόμημα.

Να αλλάξουμε εκείνους που προΐστανται σε θέσεις ευθύνης και μπλοκάρουν κάθε αξιολόγηση. Να επιλέξουμε την αξιοκρατία, τη διαφάνεια και την λογοδοσία ακόμα και εάν δεν μας βολεύει. Να μιλήσουμε με ειλικρίνεια για τα κακώς κείμενα και τις παθογένειες του κράτους και να τολμήσουμε να «το πάρουμε αλλιώς».

Να απαιτήσουμε ένα κράτος αποτελεσματικό που να προλαμβάνει τους κινδύνους και να προστατεύει τους πολίτες και όχι να σηκώνει ψηλά τα χέρια σε κάθε δυσκολία και να αναζητάει δικαιολογίες.

Να διεκδικήσουμε ένα αναγεννημένο δημόσιο ΕΣΥ, μία σύγχρονη και φωτισμένη δημόσια παιδεία, ισχυρούς θεσμούς, δημοκρατία. Με λίγα λόγια, για να μην βουλιάξουμε στον ωκεανό των αδιεξόδων μας, πρέπει να τολμήσουμε και να αλλάξουμε πριν να είναι αργά.

Ο Ανδρέας Πουλάς είναι βουλευτής Ν. Αργολίδας του ΠΑΣΟΚ

Διαβάστε επίσης

Το «μικρό» λιμάνι του Πειραιά

Θύμα ο λαός απέναντι σε ένα κράτος επιλεκτικά ανίκανο

Σε τρεις άξονες θα κινηθεί η κυβέρνηση στη ΔΕΘ