Παρακολουθώ τα τελευταία 24ωρα, μετά τις εκλογές της περασμένης Κυριακής, ένα περίεργο κύμα νουθεσιών προς τον Αλέξη Τσίπρα.

Ένα ιδιόμορφο μπουκέτο απαιτήσεων από τον απερχόμενο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Τον καλούν να πάρει θέση για τη μάχη της διαδοχής του.

Κάποιοι, πιο προσεκτικοί, με έμμεσο τρόπο. Με μία επιτηδευμένη, αν και στην πραγματικότητα υποκριτική ευγένεια.

Άλλοι, με μπρουτάλ στιλ, πιο άγαρμπα. Σαν να τον τραβάνε από το μανίκι. Όπως έκαναν επί χρόνια.

Τον καλούν να πάρει θέση για τα όσα λέγονται περί υπονόμευσής του από την Αχτσιόγλου. Ή για τα όσα είπε ο Κασσελάκης στο… διαρκές συνέδριο.

Με απλά λόγια για να μην μπερδευόμαστε και αναζωπυρωθεί καμμιά κουβέντα περί θολών νερών: Τον καλούν αυτοί που έχασαν τον πρώτο γύρο των εκλογών και προσπαθούν να ανατρέψουν τους συσχετισμούς, να στηρίξει με οποιονδήποτε τρόπο την Έφη Αχτσιόγλου και τους ίδιους, αποκηρύσσοντας τον Κασσελάκη!

Καλούν τον Τσίπρα να «διορθώσει» την ψήφο των μελών του κόμματος.

Τον αντιμετωπίζουν ως… εφεδρεία τους, τον θεωρούν του χεριού τους και προσδοκούν ότι θα τους στηρίξει για ακόμα μία φορά.

Τέτοιο πατερναλισμό σε βάρος αρχηγού από μία μικρή (και με νοοτροπία μικρομέγαλης) κομματική νομενκλατούρα δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλοτε. Ούτε σε συνθήκες πανίσχυρου Σοβιέτ, παρότι οι περισσότεροι εξ αυτών καμώνονται τους ευρωκομμουνιστές και τους εκπροσώπους της δημοκρατικής Αριστεράς.

Πρόκειται για τους ίδιους που από τη μία κατηγορούσαν τον Αλέξη Τσίπρα ότι έφτιαξε αρχηγοκεντρικό κόμμα και από την άλλη του έβαζαν ατέλειωτα προσκόμματα.

Που, ενώ ο Τσίπρας τους μετέτρεψε από «βατράχους» σε «πρίγκιπες», ξελασπώνοντας ένα κόμμα από το όριο της πολιτικής επιβίωσης και οδηγώντας το στη Γη της Κυβερνησιμότητας, θεωρούσαν πάντα ότι τους χρωστάει.

Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που τον είχαν προγράψει ήδη από την πρώτη εκλογική ήττα της 21^ης Μαΐου και διαμόρφωναν την επόμενη ημέρα.

Που τον άφησαν να σηκώσει όλο το βάρος της ευθύνης για την εκλογική ήττα – αν δεν του το φόρτωσαν κιόλας με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν – και οι ίδιοι κυκλοφορούν σαν αν μην έτρεξε τίποτα, διατηρώντας ακέραια όλα τα δικαιώματά τους, παρότι ήταν στην ομάδα που έφερε την καταστροφή.

Και τώρα του ζητούν να τους… σώσει.

Αυτοί που τον χαρακτήριζαν βαρίδι, εκλιπαρούν τώρα για το… «βάρος» του.

Τον καλούν να πάρει το κόμμα από την κρίση των χιλιάδων μελών και να τους το αποδώσει.

Να τους διασφαλίσει την ψιλή κυριότητα και την επικαρπία που θεωρούν ότι έχουν στο χώρο αυτό.

Προστρέχουν σαν τα παιδάκια που τους πήραν το παιχνίδι σε εκείνον που έλεγαν ότι δεν τον έχουν ανάγκη, αλλά μόλις κατάλαβαν μέχρι πού φτάνουν τα πόδια τους, άρχισαν το παρακαλετό.

Ή αλλιώς με πολιτικούς όρους, για να μην κατηγορηθούμε για… ροπή στη μεταδημοκρατία, έχουμε να κάνουμε με την αβάσταχτη ελαφρότητα των «πεφωτισμένων» που εξευτελίζονται ως ικέτες…

Ο Τσίπρας δεν έχει καμία υποχρέωση, κανένα καθήκον να κάνει τον… πατερούλη. 

Στέκεται όσο πιο διακριτικά γίνεται μακριά. Όπως είπε και στις 29 Ιουνίου στο Ζάππειο, επέλεξε να παραμερίσει για χάρη ενός νέου κύματος.

Δεν είπε ότι θα τρέξει να σώσει όποιον θαλασσοπνίγεται…

Διαβάστε επίσης:

Σε εξέλιξη η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στη Νέα Υόρκη – Στόχος η διατήρηση του καλού κλίματος

Μητσοτάκης στο CNN: «Μπορούμε να συμφωνούμε ότι διαφωνούμε με την Τουρκία στα εδαφικά»

«Βγήκαν μαχαίρια» στον ΣΥΡΙΖΑ – Στην αντεπίθεση η Αχτσιόγλου με αιχμές για Κασσελάκη – Η απάντηση Πολάκη στα «καρφιά» της (Ηχητικό)