Γράφει ο Πέτρος Αλέπης*

Σε κάτι περισσότερο από δύο εβδομάδες θα πραγματοποιηθούν οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Το κρίσιμο θέμα είναι σε ποια θέση θα βρεθεί ο λαός μας μετά από αυτές. Όταν δηλαδή στο επίπεδο κάθε δήμου σταματήσουν τα «καλλιστεία» των πολύχρωμων συνδυασμών και του κάθε
υποψήφιου που υπόσχεται ότι θα «κάνει την πόλη αντάξια των κατοίκων της» ή «ότι αυτός ξέρει και μπορεί» ή «ότι έχει εμπειρία και θέληση».

Δηλαδή, κούφια λόγια που λέγονται για να κρύψουν την απόλυτη ταύτιση των συνδυασμών που άμεσα ή έμμεσα στηρίζονται από ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, που στα ψηφοδέλτια τους εκφράζονται ατόφια τα τοπικά και υπερτοπικά επιχειρηματικά συμφέροντα. Συνδυασμοί που ακριβώς λόγω της
συμφωνίας τους στα κρίσιμα ζητήματα της τοπικής διοίκησης, στην κυριολεξία όλοι πάνε με όλους, νυν δημοτικοί σύμβουλοι ενός συνδυασμού βάζουν υποψήφιοι με άλλον και «δεν τρέχει τίποτα»,  οι συμφωνίες για τον 2ο γύρο ξεφωνίζονται χωρίς καμία αναστολή, με το λαό βεβαίως στη γωνία. 

Μετά τις εκλογές λοιπόν, μέσα στη ζωή της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας θα συνεχίζονται πιεστικά τα ζωτικά προβλήματα: Η υποχρηματοδότηση των σχολείων με τις ακατάλληλες αίθουσες και τις παμπάλαιες υποδομές. Η ανεπαρκής υποδομή των παιδικών και βρεφικών σταθμών που οδηγεί πολλές εκατοντάδες παιδιά εκτός σταθμών. Η συρρίκνωση ή και το κλείσιμο των κέντρων υγείας. Τα ανύπαρκτα αντιπλημμυρικά έργα, η παντελής έλλειψη αντισεισμικών ελέγχων. Η συνεχής αύξηση των τελών, των φόρων, των χαρατσιών και από τους δήμους. Η κυνική άποψη που υποστηρίζουν όλοι
τους που επίσημα λέει: «αν δεν πληρώσεις δεν καταλαβαίνεις την αξία αυτού που παίρνεις…» μιλώντας για αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες των παιδιών. Η καταπάτηση των τελευταίων ελεύθερων χώρων και η επιδίωξη να δοθούν σε επιχειρηματίες. Στη Νέα Ιωνία τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο χώρος του παλιού εργοστασίου της ΕΡΙΟΤΕΚ που εδώ και 19 χρόνια έχει δεσμευτεί για να γίνει σχολείο, όμως καμία δημοτική αρχή δεν έκανε τίποτα, το άφησε να ρημάζει και αυτό έδωσε αέρα στα πανιά των παλιών ιδιοκτητών να απαιτήσουν τον αποχαρακτηρισμό του και μόνο χάρις στην εγρήγορση της Λαϊκής Συσπείρωσης και μαζικών φορέων της περιοχής απετράπησαν τα χειρότερα.

Ποιος λοιπόν θα αγωνιστεί για όλα αυτά; Ποιος θα παλέψει μαζί με τον λαό για αυτά που του στερούν; Ποιος μπορεί να φέρνει μέσα στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια τα αιτήματα, τις αγωνίες, τα προβλήματα του λαού και να διεκδικεί μαζί του λύσεις, απόσπαση κατακτήσεων; 

Είναι φανερό πως αυτό δεν μπορούν ούτε στο όνειρό τους να το κάνουν οι πλασιέ των επιχειρηματικών συμφερόντων που διεκδικούν την ψήφο του λαού. Ας τους παραφράσουμε…«ούτε θέλουν, ούτε μπορούν». Αυτοί θεωρούν κανονικότητα τα παραπάνω προβλήματα, συνήθως όταν
οξύνονται οι καταστάσεις και η αγανάκτηση του λαού δηλώνουν αναρμόδιοι….

Σύμμαχος του λαού μέσα στα Δημοτικά συμβούλια και στην Περιφέρεια της Αττικής μπορεί να είναι μόνο οι σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης. Η Λαϊκή Συσπείρωση, το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ που συσπειρώνει χιλιάδες αγωνιστές σε όλη τη χώρα, είναι η εγγύηση ότι ο λαός μας μπορεί να βγει νικητής την επόμενη ημέρα των εκλογών. Θα ξέρει πως θα εκλέξει δημοτικές αρχές, δημάρχους, δημοτικούς συμβούλους που θα πηγαίνουν στην περιφέρεια, στα υπουργεία, στην κυβέρνηση, απαιτώντας, διεκδικώντας και όχι παρακαλώντας και τελικά σε συμφωνία με όσους μας κάνουν τον βίο αβίωτο. Που θα συγκρούεται με αυτούς που τσιγκουνεύονται τα απαραίτητα έργα για το λαό,
αλλά είναι γαλαντόμοι με το κεφάλαιο. 

Γι’ αυτό,  φέτος που συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Ιωνίας, ενός δήμου με μεγάλη παράδοση στους εργατικούς αγώνες, ο λαός μας έχει την ευκαιρία να ψηφίσει με βάση τα συμφέροντά του, να είναι περήφανος για την επιλογή του, να πει φτάνει πια: Λαϊκή Συσπείρωση, στον
Δήμο και την Περιφέρεια Αττικής, με υποψήφιο περιφερειάρχη τον Γιάννη Πρωτούλη, αυτό ταυτίζεται με τη ζωή και τις ανάγκες μου!  

*Ο Πέτρος Αλέπης, είναι υποψήφιος Δήμαρχος Νέας Ιωνίας με τη Λαϊκή Συσπείρωση  & μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Διαβάστε επίσης:

Διαπραγματεύσεις ισχύος

Ενάντια στην επισφάλεια, για βιώσιμη ανάπτυξη

Θα βάλει τα χέρια του στη φωτιά ο ΣΥΡΙΖΑ;