Με την ιστορία συμβαίνει το εξής παράδοξο: όσο λιγότερο αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων είσαι, τόσο καθαρότερη άποψη σχηματίζεις γι’ αυτά. Από αυτόν τον κανόνα δεν ξέφυγε ούτε ο Κώστας Σημίτης ο οποίος απολαμβάνει πλέον της αποδοχής του κεντρώου -και όχι μόνο- χώρου για το σπουδαίο μεταρρυθμιστικό έργο που άφησε πίσω του, ένα έργο ευεργετικά παρόν στην καθημερινότητα μας.

Σε αυτόν τον χώρο δεν ανήκει σίγουρα ο κύριος Στέφανος Κασσελάκης ο οποίος «τίμησε» την εκδήλωση προς τιμήν του Κώστα Σημίτη με την απουσία του δηλώνοντας:  

«Τι δουλειά έχω εγώ με όλους εκείνους που έχουν σπαταλήσει τόσα δισεκατομμύρια ευρώ του ελληνικού λαού; Ξεχνάμε τη διαπλοκή αυτών των ετών; Μόνο εκσυγχρονισμός δεν ήταν. Ας αναλάβουν άλλοι τον μανδύα του χρέους της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα δεν το προκάλεσε».

Ναι, ρε Στέφανε, αλλά απ’ την απροσεξία σου, έχασες τον μανδύα σου!

Από την ιστορία επίσης  δεν λείπουν και οι γελοίες περιπτώσεις. Δεν υπάρχει πιο αμήχανο πράγμα από το να προσπαθείς να αντιπαρατεθείς στην απόλυτη γελοιότητα με συγκροτημένο λόγο και στον καταφανή παραλογισμό με το προφανές.  Το ζήτημα  -αν δεν ήταν ένα ακόμα επεισόδιο βαθιάς παρακμής, την οποία εκπροσωπεί ο νεοφανής Κασσελάκης, αγνώστων λοιπών στοιχείων-  δεν θα περνούσε παρά ως μια ακόμα παραπολιτική γραφικότητα. Ωστόσο, τον άνθρωπο αυτόν επέλεξε ο αναλόγων προσόντων, Αλέξης Τσίπρας να χρίσει παρασκηνιακά ως διάδοχό του. Μέχρι στιγμής δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε τι πρεσβεύει καθώς τραυλίζει αμήχανος τα οικογενειακά του σχετικά με τον μεγάλο του έρωτα, την γκαρνταρόμπα του, τον γάμο και τις βέρες του, τις αδικίες που υπέστη ο πατέρας του από την ελληνική δικαιοσύνη και τον στιγμάτισαν ανεξίτηλα σε τρυφερή  ηλικία, αλλά και την ομιχλώδη εν πολλοίς επαγγελματική του δραστηριότητα…  Αμφιβάλλω αν υπάρχει κάποιος Έλληνας που να χει σαφή εικόνα για το πώς και κυρίως γιατί έγινε αυτό το αμφιλεγόμενο πρόσωπο που ψελλίζει παιδικούς συλλογισμούς, ξαφνικά αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τέλος πάντων, με τον ΣΥΡΙΖΑ τα έχουμε δει όλα και τα έχουμε υποστεί όλα. Η ανοικοδόμηση μιας γκρεμισμένης κοινωνίας θέλει χρόνο ώσπου να ξεφορτωθεί τα μπάζα…

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο Κασσελάκης έχει επίγνωση της ιστορίας του κόμματός του, καθώς σε ηλικία 35 -αν δεν κάνω λάθος- ετών δεν θυμάται τι πρέσβευε στα 25 όπως ο ίδιος μας εξομολογήθηκε με την …ειλικρίνεια που τον διακρίνει.  Θυμάται, ωστόσο, καθώς φαίνεται την διακυβέρνηση Σημίτη!  Εντυπωσιακό!  Πιο εντυπωσιακό ακόμα είναι ότι έχει και σχηματισμένη άποψη καθώς δεν μας έχει δώσει ακόμα σαφή δείγματα των οξυδερκών του πολιτικών αναλύσεων. Κατά διαστήματα,  προσπαθεί να εκφράσει κάτι  για άνοιγμα προς το κέντρο, προς τους κεντρώους ψηφοφόρους που έδιωχναν από το κόμμα οι ακραίοι Φίλης, Τζουμάκας, Τσακαλώτος , Σκουρλέτης  αλλά ακόμα δεν μπορεί να το εκφράσει με δικά του λόγια. Το συζητά όμως με τον Τάιλερ. Υποθέτω κάτι θα βγει, καινούργιο και φρέσκο, από αυτόν τον ενδοοικογενειακό διάλογο.

Ο Στέφανος  -παίρνω το θάρρος να τον προσφωνώ με το μικρό του καθώς φαίνεται ανοικτός άνθρωπος, επικοινωνιακός-  προσεκλήθη  σε μια πολιτική εκδήλωση την όποια απέρριψε. Όλα καλά και δικαίωμά του! Πρέπει να αφιερώσει χρόνο και στην οικογένεια.  Θεωρεί τον Σημίτη ως εκτός κέντρου πολιτικό και την καταγεγραμμένη ιστορικά αποδοχή του από τους κεντρώους ψηφοφόρους ως πλάνη.  Για αυτό και τους απευθύνθηκε για να τους αποδείξει ότι δεν είναι ο «Κινέζος λογιστάκος» εκπρόσωπος των κεντρώων αντιλήψεων αλλά ο «Αμερικανός …εφοπλιστής»!

Αν δεν ήταν τόσο ενοχλητικά και επικίνδυνα γελοίο, θα μπορούσαμε να γελάμε ως τις ευρωεκλογές!

Διαβάστε επίσης:

Η σχέση μας με τη γνώση μπορεί να μετασχηματίσει την ελληνική κοινωνία

Η φρικιαστική αναβίωση του αντισημιτισμού από την ΟΛΜΕ

Η Αλβανία, ένα road movie και οι παλιές περιπέτειες