«Αυτό που θα εύχομαι σε 100 χρόνια είναι να μην γίνει διά της βίας η Ευρώπη σκουρόχρωμη» είπε η Άννα Διαμαντοπούλου, πρώην υπουργός του Σημίτη και πρώην επίτροπος της Ε.Ε., σε εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών, και πρόσθεσε: «Μόνο η Νιγηρία το 2045 θα έχει 400 εκατ., δηλαδή περισσότερους από την Ευρώπη» και συνέχισε μιλώντας για χώρες που δεν έχουν καμία προοπτική ανάπτυξης «γεμάτες με νέους που δεν έχουν τι να κάνουν και δεν έχουν τι να φάνε».

Δεν θα περίμενε κάποιος κάτι περισσότερο από το «παιδί» του ΠΑΣΟΚικού «εκσυγχρονιστικού» κομματικού σωλήνα που, αφού βολεύτηκε με τιμές και αξιώματα, άρχισε να νιώθει πως η διάνοιά της πέφτει πολύ στην ελληνική κοινωνία, την οποία ανέλαβε (μαζί με άλλους) να ξεβλαχέψει / εκσυγχρονίσει.

Εκείνα τα χρόνια της πολιτικής της νιότης η Άννα Διαμαντοπούλου ανέλαβε να περάσει τις νόρμες της Κομισιόν για τη λεγόμενη «φλεξι-κιούριτι» (flexi-curity) στις εργασιακές σχέσεις (δηλαδή: απασχολησιμότητα, μερική απασχόληση, «stage», ενοικιάσεις εργαζομένων κ.λπ.).

Αναζητώντας περιτύλιγμα για τον επερχόμενο (και) εργασιακό μεσαίωνα, έσπευσε να συστήσει στους Έλληνες ότι η εν λόγω πολιτική δεν θα έπρεπε να περιγράφεται ούτε ως «μεσαίωνας», ούτε ως «δουλεμπόριο», ούτε ως «γαλέρα». Αντίθετα πρότεινε μια φρέσκια, πιο κομψή, κοσμοπολίτικη και «φρεσκοκατασκευασμένη» λέξη (γνήσια μετάφραση από την αγγλική «φλεξι-κιούριτι»). Μια λέξη που προέκυψε από τη σύντμηση των λέξεων «ευελιξία» και «ασφάλεια». Τουτέστιν… «ευελφάλεια»!

Χορτασμένη από αξιώματα και… ευασφαλής τώρα, συναναστρεφόμενη με επίσης βολεμένους ευρω-ευασφαλείς που έχουν λύσει τα πεζά βιοποριστικά προβλήματα, ανησυχεί για το ευρωπαϊκό μέλλον, το οποίο απειλείται, όπως μας λέει, από τους «σκούρους». Μόνο που την πορεία του ευρωπαϊκού μέλλοντος την έχουν καθορίσει οι ευασφαλείς σαν και του λόγου της πολιτικοί, που εξακολουθούν να κυριαρχούν στο σάπιο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Σε μια Ευρώπη που έχει ανάγκη από ακόμη περισσότερους «σκούρους» δουλοπάροικους και φροντίζει να διαιωνίζει τις συνθήκες πείνας και ανασφάλειας οδηγώντας τους στα γκέτο των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, στις δεξαμενές του πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού. Γιατί κάπως έτσι εξασφαλίζεται το παντεσπάνι των ευασφαλών, έστω κι αν οι «σκούροι» δεν μπορούν να ασπρίσουν για να μην ενοχλούν την αισθητική της κυρίας Διαμαντοπούλου και των ομοϊδεατών της.

Διαβάστε επίσης:

Πόρτα από Βαρουφάκη και Στρατούλη στους διαφωνούντες του ΣΥΡΙΖΑ

Ο Σταθάκης, τα λουτρά της Ικαρίας και τα καράβια  

Ευρωεκλογές: Το σχέδιο της κυβέρνησης για το νέο εκλογικό σύστημα