Η ανατομία μιας έμμονης ιδέας. Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς τη διασκευή του Σάιμον Στόουν στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα «Γέρμα» (1934), που σημαίνει στη γλώσσα του «άγονη γη» ή «στέρφα». Κρατώντας τον ίδιο τίτλο ο Αυστραλός σκηνοθέτης και συγγραφέας μεταφέρει την τραγική ηρωίδα από το απομονωμένο χωριό της Ισπανίας στο σύγχρονο Λονδίνο, απομακρύνοντας κάθε βουκολικό στοιχείο.

Η Γέρμα του 2017 ( πρωτοπαίχτηκε στο Λονδίνο, και μάλιστα στο Young Vic) δεν είναι μια απλή γυναίκα της επαρχίας που μάταια λαχταρά να αποκτήσει ένα παιδί, αλλά μια προοδευτική, αθυρόστομη δημοσιογράφος και μπλόγκερ, η οποία, όμως, καταρρέει από την πίεση που δέχεται και την απόγνωση που αισθάνεται. Ούτε οι αποτυχημένες επαναλαμβανόμενες εξωσωματικές, ούτε οι σκοτεινές φωνές του internet που αντικαθιστούν τα κουτσομπολιά μιας μικρής κοινωνίας, ούτε η φθορά της σχέσης με τον σύζυγό της κατορθώνουν να αναχαιτίσουν την εμμονή της να αποκτήσει παιδί. Κατ’ επέκταση διαλύει την ψυχική της υγεία, την καριέρα και τη ζωή της.

Ο Σάιμον Στόουν, προσθέτοντας δύο ρόλους που δεν υπάρχουν στο πρωτότυπο (της μητέρας και της φίλης), ερευνά τη θέση της γυναίκας σήμερα, πιστεύοντας πως, τουλάχιστον στο θέμα της τεκνοποίησης, δεν διαφέρει ριζικά από το πρωτόγονο παρελθόν. «Είμαστε ακόμη σαν ζώα. Μια πραγματικότητα που σοκάρει».

Στην καλοστημένη παράσταση του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, τον πιο σημαντικό και δύσκολο ρόλο επωμίζεται φυσικά η κεντρική ηρωίδα. Η ταλαντούχα Μαρία Κίτσου διασχίζει με ευελιξία όλη την γκάμα των συναισθημάτων της. Η φυσική της ζωντάνια μετατρέπεται σε μένος, καθώς αντιμετωπίζει τη γόνιμη αδελφή της και την αδιάφορη μητέρα της. Ούτε οι συμβουλές της ανέμελης νεαρής συναδέλφου της, ούτε η διέξοδος στην απιστία κατορθώνουν να απαλύνουν το ψυχικό της αδιέξοδο. Και σταδιακά, χάνοντας το κοντρόλ και μη μπορώντας να αναχαιτίσει βαθιά αισθήματα ανικανοποίητου και καθολικής ήττας, φθάνει στο τραγικό της τέλος. Ένα τέλος καθηλωτικό, που εκτελείται σιωπηλά, κοιτάζοντας απεγνωσμένα το κοινό λες και βλέπει σ’ αυτό το δικό της εκτελεστικό απόσπασμα.

Μια εξαιρετική ερμηνεία.

Από την άλλη, με τη στιβαρή καθοδήγηση του σκηνοθέτη όλοι οι ηθοποιοί απέδωσαν με αμεσότητα τους ρόλους τους: Ιωσήφ Ιωσηφίδης (ο σύζυγος), Ασπασία Κράλλη (μητέρα), Μαριάννα Μαριγώνη (φίλη), Τατιάνα Πίττα (αδελφή), Χάρης Χαραλάμπους-Καζέπης (πρώην εραστής).

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον το αφαιρετικό, «διαφανές» σκηνικό της Ευαγγελίας Θεριανού, πάνω στο οποίο προβάλλεται το υπέροχο βίντεο του Παντελή Μάκκα – ένα δέντρο που αλλάζει μορφή ανάλογα με τις εποχές του χρόνου.

Διαβάστε επίσης:

«Λαίδη Μάκβεθ»: Πρεμιέρα 13 Νοεμβρίου, Θέατρο Βαφείο

Το «ευχαριστώ» της Μόνικα Μπελούτσι στα ελληνικά για το βραβείο «Χρυσός Αλέξανδρος» (Video)

Μόνικα Μπελούτσι: Πρόσκληση από την Όλγα Κεφαλογιάννη να την ξεναγήσει στις κρυμμένες ομορφιές της Ελλάδας