Ένα νέο τοπίο στην ευρύτερη περιοχή της Αριστεράς διαμορφώνεται πλέον με την πολλαπλή φυγοκέντρηση που εκδηλώνεται στον ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. και τη δεδομένη παρουσία της νέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας των «11», αλλά και τη δρομολογημένη εμφάνιση πράσινου πολιτικού φορέα από τον τέως ευρωβουλευτή του κόμματος Πέτρου Κόκκαλη.

Με μια πρόχειρη προσέγγιση χρηματιστηριακού τύπου η νέα ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνει… ικανοποιημένη για το υποτιθέμενο «ισοζύγιο» αποχωρήσεων και νέων εγγραφών, χωρίς να δείχνει ότι αντιλαμβάνεται το ειδικό βάρος της νέας παρουσίας «δίπλα» της και χωρίς παράλληλα να μπορεί έως τώρα να «ανασχέσει» την πολιτική αιμορραγία που καταγράφεται σε δημοσκοπήσεις και διαφοροποιήσεις μελών, φίλων και ψηφοφόρων.

Με τις εξελίξεις να τρέχουν εμφανώς και «υπογείως» σε κατεύθυνση αποδυνάμωσης και «αφυδάτωσης» της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ που «γνωρίσαμε» (και συνετέλεσε αποφασιστικά στην πολιτική πορεία της χώρας μας), ταυτόχρονα βλέπουμε την απουσία έως τώρα μιας πολιτικής «κατάθεσης» που να εξηγεί σε έναν βαθμό την αναγκαιότητα των διασπάσεων – πολεμικών πέρα και πάνω από συνθήματα και «καταγγελίες».

Ο κ. Κασσελάκης μπορεί να πίστευε ότι διαθέτει το προφίλ και τον πολιτικό «μαγικό αυλό» για να επιδράσει καθοριστικά στην κοινωνία, αλλά αυτά γρήγορα φάνηκε ότι ανήκουν στα παραμύθια, ενώ μαζί με τη νεοπροεδρική ομάδα του εξώθησαν τη σύγκρουση στα άκρα «αξιοποιώντας» και την ανυπόμονη, «καραδοκούσα» και συχνά υπερβάλλουσα εσωκομματική αντιπολίτευση.

Όμως «μαγικός αυλός» δεν υπάρχει και για κανέναν άλλον και όσοι επενδύουν στη συνθηματολογική αντιπαράθεση θα μείνουν καθηλωμένοι στις συγκυριακές «προσδοκίες».

Όταν χθεσινοί συνεργάτες στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στην πορεία του τώρα χρησιμοποιούν «αριστερόμετρα» και «επιχειρήματα» τύπου ποιος είναι το «δεκανίκι» της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν καταλαβαίνουν προφανώς τη βαρύτατη ζημία που προκαλούν σε όσους / όσες περίμεναν / περιμένουν μια ανάταξη της ευρύτερης προοδευτικής, αριστερής παράταξης και όχι έναν «εμφύλιο» αναπαλαίωσης και φανατισμού.

Δεν μιλάς π.χ. για «εκφυλισμό» και «ανυποληψία» μέσα σε λίγες μέρες κομματικής συνύπαρξης και μέσα σε «ώρες» αποχωρήσεων, διάσπασης, διότι απλώς θυμίζεις το πιο προβληματικό παρελθόν, ενώ «δοκιμάζεις» το… μέλλον.

Η σύγχρονη δημοκρατική, προοδευτική, αριστερή, οικολογική αναζήτηση προϋποθέτει αυτοκριτική αποτίμηση, προγραμματική σύνθεση, ευρύτερη σύγκλιση – συγκέντρωση δυνάμεων που δεν διστάζουν να συζητήσουν μπροστά στην κοινωνία, μπροστά σε υποστηρικτές, μέλη και φίλους, και να δράσουν από κοινού σε κάθε πεδίο.

Χωρίς συνθετική επεξεργασία ολοκληρωμένου προοδευτικού, αριστερού, πράσινου σχεδίου, τόσο ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ αλλά και όσοι / όσες αποχώρησαν θα βρεθούν σε ρόλους «κομπάρσων» στο πολιτικό γίγνεσθαι τόσο της χώρας όσο και της Ευρώπης.

Διαβάστε επίσης:

«Ο Αθλητισμός είναι ζωή»

Ελληνική Αριστερά: Όταν το σκοτάδι είναι βαθύ, μπορείς να δεις τα αστέρια

Τέρμα στον Γολγοθά των αναδρομικών προσδοκούν οι συνταξιούχοι