Μεταξύ Επταχωρίου Καστοριάς και Κόνιτσας Ιωαννίνων, κάποιος ή κάποιοι δολοφόνησαν μια αρκούδα με τα δυο μικρά της.  

Στην Αράχοβα Βοιωτίας κάποιο ανθρωπόμορφο κτήνος βίασε και βασάνισε βάναυσα μέχρι θανάτου έναν σκύλο χάσκι. Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν απεχθέστερα εγκλήματα από αυτά που στρέφονται εναντίον των ζώων, καθώς τα θύματα είναι άδολα, αγνοούν την κακότητα, το μίσος, την διαστροφή. Επίσης, τα ζώα δεν βαρύνονται για κανένα αμάρτημα, δεν έχουν εκδιωχτεί από τον Παράδεισο, καθώς τα ίδια είναι ο Παράδεισος. Είναι ζώα, ωστόσο, που ζουν στην ανθρωπινή κόλαση.

Η βαρβαρότητα, σε όποια μορφή απαντάται, δεν είναι είδος συγκρίσιμο και όποιος θεωρεί την ανθρωπινή ύπαρξη ανώτερη, ας έχει υπόψη του ότι η ηθική της φύσης είναι υπέρτερη της ανθρώπινης. Ο άνθρωπος μετρά τον κόσμο σύμφωνα με τον εαυτό του με την αντίληψη του κυρίαρχου, με την υπεροψία του ανώτερου είδους. Αυτό φτάνει για να τον καταστήσει απόλυτο κτήνος.

Οι άνθρωποι που βασανίζουν και σκοτώνουν ζώα, είναι περισσότερο επικίνδυνοι από τους κοινούς δολοφόνους. Είναι σαφώς αθλιότεροι – αν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο, καθώς αντιπαραβαλλόμενοι με τα ζώα  εκφράζουν την απόλυτη κακότητα. Αντίθετα, τα ζώα είναι απολύτως αθώα (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης) και γι’ αυτό ανυπεράσπιστα -και κυρίως δεν μπορούν να φανταστούν την ανθρώπινη ελεεινότητα, την αθλιότητα του ανθρώπινου είδους.

Από την άλλη, αυτού του είδους τα κτήνη προσβάλλουν βάναυσα τον ανθρώπινο πολιτισμό και βάζουν σε μεγάλη δοκιμασία το δημόσιο αίσθημα. Αυτές τις μέρες δεν υπάρχει ελληνικό σπίτι που να μην είναι βεβαρημένο με αυτές τις δυο κτηνωδίες. Υποθέτω ότι και σε αυτό το ηθικό πλαίσιο, πέραν των νόμων, διέταξε και η αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου κατεπείγουσα έρευνα.

Οι πράξεις αυτές πλήττουν βάναυσα την κοινωνική ευαισθησία όπως και τον ατομικό μας ψυχισμό. Δεν αντέχουμε τόση βαρβαρότητα. Δεν αντέχουμε όμως και την συγκάλυψη, την ατιμωρησία. Την τραγωδία την ακολουθεί η κάθαρση. Θέλουμε κάθαρση, δεν θέλουμε εκδίκηση. Θέλουμε να υπερασπιστούμε τον ανθρωπισμό μας, θέλουμε να ιεραρχήσουμε εμείς τα σημαντικά και τα ασήμαντα της καθημερινότητάς μας, του κόσμου μας, της εσωτερικότητας μας, όπως θέλουμε να υπερασπίσουμε  την αθωότητά μας -όση μας απέμεινε! Επιτέλους, όλοι έχουμε ανάγκη  από  λίγη αθωότητα. Δεν μπορούμε να αφήνουμε τα κτήνη ασύδοτα.

Η τιμωρία τους είναι κάθαρση των ψυχών μας!

Υ.Γ.: Επειδή όλοι μεγαλώσαμε σε αυτό τον τόπο και γνωριζόμαστε καλά, οι τοπικές κοινωνίες ξέρουν! Αυτές πάντα ξέρουν! Ε, ας πράξουν το καθήκον τους! Ας φερθούν γενναία. Το χρωστάμε στην ανθρωπιά και στην κοινωνία.

Διαβάστε επίσης:

Εντός, εκτός και προς τα κάτω για την αριστερά

Η κατάρα της Αθηνάς

COP28: Κρήτη – ενεργειακή μετάβαση και με υδρογόνο