Η κυβέρνηση κατάφερε, με μια αποκλειστικά επικοινωνιακή μανούβρα, να αλλάξει τελείως το αντικείμενο της συζήτησης αναφορικά με την ενέργεια, απ’ το γιατί πληρώνουμε εκατοντάδες ευρώ για να ζεσταθούμε, στο τι χρώμα τιμολόγιο ρεύματος να επιλέξουμε για να περιορίσουμε το αβάσταχτο κόστος της ενέργειας και να συσκοτίσει το γεγονός ότι την αρχή του επόμενου έτους το κόστος θα εκτιναχθεί περαιτέρω, με την κατάργηση των λεγόμενων οριζόντιων επιδοτήσεων στα τιμολόγια.           

Στην πραγματικότητα, το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας για τη μέση οικογένεια είναι ήδη τεράστιο και θα συνεχίσει να είναι, ανεξάρτητα απ’ το χρώμα τιμολογίου ή απ’ την εταιρεία ενέργειας που θα διαλέξει και με το νέο έτος θα δούμε εκτίναξη του κόστους και δεκάδες χιλιάδες διακοπές ηλεκτροδότησης, ως εργαλείο εξαναγκασμού πληρωμής των υπέρογκων, άδικων λογαριασμών.           

Τα τιμολόγια σταθερής τιμής κυμαίνονται στα 28λεπτά ανά kwh με συμβόλαιο έτους αποτυπώνοντας, τελικά, όχι μόνο την τιμολογιακή πολιτική των παρόχων, αλλά και τις προβλέψεις τους για το επίπεδο τιμών της ενέργειας μέσα στη χρονιά. Το διαφορετικά τιμολόγια αποτελούν άλλον έναν τρόπο μεταφοράς του πολύ υψηλού κόστους της ενέργειας και των τεράστιων κερδών των ομίλων στους εργαζόμενους. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το «φθηνό» τιμολόγιο των 15 λεπτών ανά kwh -που αφορά την αρχική τιμή, και όχι την πραγματική τιμή την οποία θα πληρώσει ο καταναλωτής μόλις μπουν και οι διακυμάνσεις της χονδρεμπορικής αγοράς- είναι ήδη τεράστιο, σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερο απ’ την τιμή της kwh στην Αίγυπτο ή στην Αργεντινή.           

Ποιος φταίει για αυτή τη εξοργιστική για τους εργαζόμενους κατάσταση; ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, όλη τη προηγούμενη 25ετία εφάρμοσαν την ίδια πολιτική. Εφάρμοσαν την πολιτική της ΕΕ για την απελευθέρωση της ενέργειας, πρωτοστάτησαν στην προώθηση του ενεργειακού σχεδιασμού με το φυσικό αέριο, τις ΑΠΕ, την απολιγνιτοποίηση. Έστρωσαν τον δρόμο στα γιγαντιαία κέρδη των ενεργειακών ομίλων, που βασίζονται στην αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων.           

Το κόστος που πληρώνει ο καταναλωτής καθορίζεται απ’ το κόστος παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας, που κυριολεκτικά βρίσκεται «στο θεό», εξαιτίας α) της μεγάλης συμμετοχής του πανάκριβου, εισαγόμενου φυσικού αερίου στο μίγμα ηλεκτροπαραγωγής, β) της πολύ μεγάλης διείσδυσης των λεγόμενων ΑΠΕ στο ενεργειακό μίγμα, η αποπληρωμή των οποίων οδηγεί σε πολύ υψηλό κόστος και γ) της εγκατάλειψης του φθηνού λιγνίτη, που για χρόνια αποτέλεσε την ραχοκοκαλιά της ηλεκτροπαραγωγής στη χώρα. Εγκατάλειψη που γίνεται λόγω των δεσμεύσεων της ΕΕ, του «φόρου διοξειδίου άνθρακα», γενικότερα της πολιτικής της «πράσινης» μετάβασης της ΕΕ και πάνω απ’ όλα της πολιτικής της ΕΕ για την απελευθέρωση της ενέργειας και της ανάδειξής της σε πεδίο άμεσης καπιταλιστικής κερδοφορίας. Για αυτούς τους λόγους η ενέργεια είναι πανάκριβη.           

Η απελευθερωμένη ηλεκτρική ενέργεια είχε σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση μιας σειράς ενεργειακών ομίλων που κυριολεκτικά θησαυρίζουν απομυζώντας τους εργαζόμενους. Τα τιμολόγια των εκατοντάδων ευρώ της εργατικής λαϊκής οικογένειας μεταφράζονται στα κέρδη των εφοπλιστών που μεταφέρουν LNG και σημειώνουν ρεκόρ κερδοφορίας. Μεταφράζονται στα τεράστια κέρδη των ομίλων που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια με ΑΠΕ και έχουν γεμίσει βουνά, πεδιάδες, νησίδες και τώρα και τη θάλασσα, με κάθε είδους τέτοιες εγκαταστάσεις.           

Αυτή η απλή οικονομική πραγματικότητα εξηγεί τελικά και το ατελέσφορο της προσπάθειας επιλογής του «καλύτερου» τιμολογίου ενέργειας. Η ηλεκτρική ενέργεια έγινε ένα πανάκριβο εμπόρευμα για να βγάζουν δισεκατομμύρια μια χούφτα ενεργειακοί όμιλοι. Και επειδή η χονδρεμπορική τιμή, η τιμή παραγωγής της ενέργειας είναι τεράστια, η λιανική τιμή της -που προφανώς είναι πάντοτε μεγαλύτερη- θα είναι επίσης τεράστια. Ο τρόπος που θα εκφραστεί το παραπάνω με τα διαφορετικά, πολύχρωμα τιμολόγια, έχει εξαιρετικά μικρή σημασία. Κανένα τιμολόγιο δεν παρέχει φθηνή ηλεκτρική ενέργεια.

Η εφαρμοζόμενη πολιτική και στον τομέα της Ενέργειας αποτελεί μια ακόμα απόδειξη της  αναντιστοιχίας ανάμεσα στις τεράστιες δυνατότητες κάλυψης των αναγκών στις σύγχρονες συνθήκες και στη μιζέρια στην οποία καταδικάζει ο καπιταλισμός τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Αποδεικνύεται πως μόνο ο ενεργειακός σχεδιασμός της εργατικής εξουσίας, η κοινωνική ιδιοκτησία του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός μπορεί να καλύψει το σύνολο των αναγκών του λαού, να διασφαλίσει φθηνό και επαρκές ρεύμα για όλους και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας στο κλάδο.           

Η πρόταση του ΚΚΕ και στον τομέα της Ενέργειας είναι η μοναδική ρεαλιστική λύση, για να μην βιώνουν τα εργατικά – λαϊκά στρώματα την ενεργειακή φτώχεια τον 21ο αιώνα. Το ΚΚΕ και με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις μπαίνει μπροστά στον αγώνα των εργαζόμενων απέναντι στην αστική πολιτική και στον τομέα της Ενέργειας, με ένα ριζοσπαστικό πλαίσιο πάλης, διεκδικώντας φθηνή ενέργεια για τον λαό, με κατάργηση των ειδικών φόρων, καμία διακοπή ηλεκτροδότησης εργατικής-λαϊκής οικογένειας και επαναλειτουργία των λιγνιτικών σταθμών, σε ρήξη με την πολιτική της ΕΕ για τις ρήτρες διοξειδίου άνθρακα.

*Ο Γρηγόρης Λιονής είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ

Διαβάστε επίσης:

Προδιαγεγραμμένες τραγωδίες σε μία χώρα παραδομένη στο έγκλημα – Κι ο υπουργός ακόμα να παραιτηθεί   

Εθνική προτεραιότητα η ισχυροποίηση της νησιωτικής χώρας

«Ήρεμα νερά» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις…