Καλημέρα σας

Τα… Φεβρουαριανά της ζει η κυβέρνηση.

Όχι μόνο δεν βγάζει άκρη με τους αγρότες, όχι μόνο δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση στα πανεπιστήμια, αλλά της προκύπτουν όλο και νέα μέτωπα.

Όπως αυτό με την καταδίκη της χώρας από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Διάβασα με προσοχή την απάντησή της στο ψήφισμα, που ενέκρινε η ευρωβουλή. Πρόκειται για μία πολιτική απάντηση.

Αλλά μήπως θα έπρεπε να δουν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί και ορισμένα πράγματα με διάθεση να διορθωθεί εν τοις πράγμασι η εικόνα της χώρας στην Ευρώπη;

Σχέδια για τους αγρότες

Στο αγροτικό μέτωπο τα πράγματα σκουραίνουν.

Ιδίως με το κλείσιμο των εθνικών οδών, που ήδη άρχισε, αλλά και με την διαφαινόμενη ως βέβαιη κάθοδο των τρακτέρ στην Αθήνα – βέβαιη με τα σημερινά δεδομένα να διευκρινίσω.

Μαθαίνω λοιπόν ότι υπάρχουν δύο σκέψεις.

Η μία λέει να δοθεί κάτι ακόμα στους αγρότες. Να υπάρξουν δηλαδή κάποια μέτρα ενίσχυσης, που δεν θα διαταράσσουν τα δημοσιονομικά, αλλά θα λειτουργήσουν ως κίνηση καλής θέλησης.

Η άλλη – μπορεί να γίνουν συνδυαστικά, εννοείται – λέει ότι πρέπει να αναλάβει τη διαχείριση του αγροτικού σε αυτή την κρίσιμη καμπή μία διϋπουργική επιτροπή.

Έτσι κι αλλιώς τα προβλήματα των αγροτών δεν αφορούν μόνο το οικείο υπουργείο, αλλά και άλλα, όπως το Ενέργειας και το Οικονομικών.

Η σκέψη προβλέπει ότι το συντονισμό της ad hoc διυπουργικής θα αναλάβει ο Μάκης Βορίδης, ως υπουργός Επικρατείας, ο οποίος διατηρεί άριστη σχέση με τους αγρότες και μπορεί να μιλήσει (συνεννοηθεί) καλύτερα από τον καθένα με τους αγρότες. Τους γνωρίζει από τη θητεία του στο υπουργείο και η σχέση του μαζί τους ήταν εξαιρετική.

Η επιστράτευση Βορίδη εξετάζεται για την περίπτωση που κριθεί ότι πριν φτάσει (και ίσως για να μην φτάσει ανεξέλεγκτο) το αγροτικό στον ίδιο τον πρωθυπουργό, καλό είναι να το ρυθμίσει ο έμπειρος υπουργός Επικρατείας.

Το ότι θα φανεί πως έτσι «αδειάζεται» ο Λευτέρης Αυγενάκης είναι το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει το Μαξίμου αυτή την ώρα.

Περί γηπέδων

Επειδή λέμε για τα κυβερνητικά πεπραγμένα, άκουσα με προσοχή τις ανακοινώσεις για το άνοιγμα των γηπέδων την ερχόμενη Δευτέρα, μετά από το δίμηνο λουκέτο.

Συμπέρασμα; Τα γήπεδα ανοίγουν όπως ακριβώς… έκλεισαν!

Καμία αλλαγή δεν θα ισχύσει από τώρα. Όλα τα μέτρα θα εφαρμοστούν από Μάρτιο, Απρίλιο και πάει λέγοντας.

Ουσιαστικά τα γήπεδα έκλεισαν μάλλον προσχηματικά και για επικοινωνιακούς λόγους τον Δεκέμβριο.

Η ονομαστική και ο Βελόπουλος

Διάχυτη βλέπω ότι είναι η αμηχανία στη Βουλή, τώρα που ξεκίνησε να συζητείται το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Με τη ΝΔ είναι γνωστά τα προβλήματα, αλλά διαπιστώνω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμία ιδιαίτερη πρεμούρα να προκαλέσουν ονομαστική ψηφοφορία. Προφανώς κάτι τους απασχολεί!

Ο Βελόπουλος έκανε την κίνηση για σχετικό αίτημα, αλλά πρέπει να συνδράμει και ακόμα ένα κόμμα, ώστε να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος από τον κανονισμό της Βουλής αριθμός βουλευτών.

Προβλέπω ότι η Νίκη θα σπεύσει να το κάνει. Αν και υπάρχουν και οι Σπαρτιάτες.

Η σιωπή του Κασσελάκη και ο φλογερός Φάμελλος

Παρατήρησα επίσης ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει βγει εδώ και μέρες να μιλήσει για το θέμα.

Ίσως «μετρά» την κατάσταση εντός του ΣΥΡΙΖΑ, πριν ανοίξει τα χαρτιά του για θέματα όπως η κομματική πειθαρχία, την οποία έχει προαναγγείλει μεν, αλλά ουδείς γνωρίζει τι περιλαμβάνει.

Πάντως καλό είναι όταν από τον ΣΥΡΙΖΑ επικρίνουν τον Μητσοτάκη για τη γραμμή αποχής που έδωσε στους γαλάζιους βουλευτές, να μην… φορτώνουν το κάρο, γιατί μπορεί να βρεθεί κάποιος από τη ΝΔ να τους υπενθυμίσει ότι επί δύο μήνες απείχαν πέρσι από κάθε δραστηριότητα της Βουλής. Δεν το λέω τυχαία. Άκουσα σχόλια επί της «φλογερής» – όπως είναι κάθε παρέμβαση του Σωκράτη – ομιλίας του Φάμελλου για το θέμα «αποχή» και κατάλαβα ότι καλό είναι να κρατήσουν όλες οι πλευρές μία ψυχραιμία.

Το φαινόμενο Μαρκόπουλος   

Υπάρχει ένα είδος βουλευτών, που κάνει κάθε είδους αθλιότητα για να προκαλέσει την προσοχή του Μαξίμου και να «ανταμειφθεί» έστω με μία θέση υφυπουργού.

Κι όσο δεν το καταφέρνει, τόσο υιοθετεί όλο και χειρότερες συμπεριφορές, εκθέτοντας το κόμμα, αλλά και ευτελίζοντας το ρόλο του κοινοβουλευτικού.

Επιφανές δείγμα αυτού του είδους είναι ο βουλευτής ονόματι Μαρκόπουλος από τη β’ Πειραιά, που έχει τοποθετηθεί και πρόεδρος της εξεταστικής επιτροπής για τα Τέμπη.

Ο οποίος εμφανίζει και το εξής παράδοξο όταν συμμετέχει σε τηλεοπτικά πάνελ: Εξανίσταται όταν του κάνουν δύσκολες ερωτήσεις ή τον καλούν να ξεκαθαρίσει τις θέσεις του, οι οποίες συχνά «χορεύουν ζεϊμπέκικο», – τύπου «όλα τα σφάζουμε κι όλα τα μαχαιρώνουμε» – ανάμεσα στην περιβόητη λαϊκή δεξιά του Σαμαρά και τη μεταρρυθμιστική κεντρώα παράταξη του Μητσοτάκη. Και επιτίθεται στους δημοσιογράφους χρεώνοντάς τους «κομματική σκοπιμότητα». Και είναι ακριβώς ο τύπος που έκανε καριέρα στα τηλεοπτικά πάνελ ως «δημοσιογράφος» – άντε και δημοσιοκάφρος- που υποστήριζε ένθερμα τη ΝΔ, ώστε να κερδίσει μία θέση στα ψηφοδέλτιά της. Και το κατάφερε βέβαια. Αλλά πάει πολύ να έχει τέτοιο θράσος.

Το μόνο «ελαφρυντικό» που μπορεί να του αναγνωριστεί για τον εκνευρισμό του είναι ότι πράγματι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει υπουργός ή υφυπουργός…

Διαβάστε επίσης:

Οι δελφίνοι σε ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, το «λεφτά γιοκ» του Χατζηδάκη για τους αγρότες, οι καθυστερήσεις Πιερρακάκη και Φλωρίδη και ο μυστήριος Μπάμπης Παπαδημητρίου  

Μία ωραία ατμόσφαιρα στο υπουργείο της Όλγας, η απουσία του ΠΑΣΟΚ, οι χαριτωμενιές του Κασσελάκη και οι ενθουσιώδεις αποτυχίες του Σκυλακάκη  

Ο Στυλιανίδης πάει για πρόεδρος της Κύπρου, ο Τζιτζικώστας συζητείται για Επίτροπος και ένα μετέωρο βήμα από Τεμπονέρα, Χριστοδουλάκη