Με μαζικό και αγωνιστικό τρόπο είδαμε χθες δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας να απεργούν και να διαδηλώνουν απέναντι στις κυβερνητικές πολιτικές και να επιμένουν να θυμίζουν τις βαριές ευθύνες για το έγκλημα των Τεμπών, αλλά στον ευρύτερο χώρο της δημοκρατικής, προοδευτικής, αριστερής αντιπολίτευσης συνεχίζουμε να βλέπουμε ένα… σημειωτόν που έως σήμερα ελάχιστα προβληματίζει την κυβέρνηση της Ν.Δ.

Οι τωρινές λαϊκές κινητοποιήσεις επιβεβαιώνουν τη διογκούμενη αγανάκτηση για την καλπάζουσα ακρίβεια (παρά τα επαναλαμβανόμενα μπαλώματα και ευχολόγια υπουργών και πρωθυπουργού), τη διεκδίκηση ουσιαστικών αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις, την απαίτηση για πραγματική αναβάθμιση / στήριξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας, την ολοκληρωμένη διερεύνηση και απόδοση ευθυνών για την πολύνεκρη σιδηροδρομική τραγωδία πριν από έναν χρόνο (που ορισμένοι επιχειρούν να την περάσουν στα… χαμηλά και στα σιωπηλά).

Μπορεί η κινητοποίηση των αγροτών να περνάει προσωρινά σε δεύτερο πλάνο, όμως τίποτα δεν τελείωσε διότι όλοι περιμένουν την κυβερνητική απάντηση για τη βυθισμένη, βαριά πληγωμένη Θεσσαλία στα μέσα του Μαρτίου (μετά και την έκθεση – πόρισμα των ειδικών) και είναι αδύνατον να ξεπεραστεί πρόχειρα το καταστροφικό χτύπημα από τον «Ντάνιελ» και να μην αντιμετωπιστεί (από όλους) σε βάθος και πλάτος το καίριο ζήτημα της πλήρους, συστηματικής ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα, στρατηγικής υπόθεσης για το αύριο της πατρίδας μας (και της Ευρώπης, όπως έδειξαν οι δυναμικές κινητοποιήσεις σε όλες τις χώρες της ηπείρου).

Ο πρωθυπουργός και το «επιτελικό» Μαξίμου προχωρούν, έστω αποσπασματικά, σε διαρκή μπαλώματα και βιαστικά σε νέα «συγκεντρωτικά» νομοσχέδια (βλέπε νέος ποινικός κώδικας, μη κρατικά ΑΕΙ κ.ά.) για να επιβάλουν το πολυδιακηρυγμένο «πρόγραμμά» τους, αλλά και να προσπαθήσουν κάπως να συγκρατήσουν τις απώλειες που διαπιστώνουν λόγω του νόμου που ψηφίστηκε για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Ενώ, λοιπόν, η δεύτερη φορά του κ. Μητσοτάκη αρχίζει να δείχνει ρωγμές και ελλείμματα στην προώθηση των πολιτικών της, στην ευρύτερη περιοχή της αντιπολίτευσης περισσεύουν οι αδυναμίες και οι μικρές «αντιδράσεις».

Ειδικά στην αξιωματική αντιπολίτευση το πρόσφατο συνέδριό της, αντί για «προοδευτική αντεπίθεση», έφερε με πρωτοφανή βιαιότητα όλες τις δομικές προβληματικές καταστάσεις ενός διαρκούς, πολλαπλού εσωκομματικού εκρηκτικού θέματος. Παρά τις αναμενόμενες μετασυνεδριακές δηλώσεις «ενότητας», ήρθε με τη συνέντευξή του στην ΕΡΤ ο κ. Κασσελάκης να επαναλάβει τον «μονόλογο» της δικής του «εποχής» με βολές σε κάθε «αμφισβήτηση» και πεισμένος ότι έχει περίπου τον «μαγικό αυλό» για τον ΣΥΡΙΖΑ!

Μπορεί να έμεινε ικανοποιημένος από την επιδοκιμασία της «κερκίδας», αλλά δεν μπορεί να μην «βλέπει» τις ορατές «απουσίες» / ελλείμματα από τον αρχικά «μαγικό» σκοπό της… νίκης απέναντι στον Μητσοτάκη, που τώρα γίνεται… κυνήγι της «δεύτερης» θέσης στις ευρωεκλογές!

Στο ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής προβληματίζονται για την πενιχρή ενδυνάμωση που παρατηρείται δημοσκοπικά, ενώ και στη Νέα Αριστερά οργανώνονται για να πείσουν ότι είναι… η μόνη Αριστερά (παρουσιάζοντας τώρα και τη συμμετοχή του κ. Σακελλαρίδη), καυτηριάζοντας την αρχηγοκεντρική «γειτόνισσα», από όπου θέλουν να επαναπροσεγγίσουν κόσμο.

Χωρίς ευρύτερο και δυναμικό πολιτικό σχέδιο από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, το σημειωτόν των προεκλογικών απαιτήσεων και μικροϋπολογισμών δεν φαίνεται να δίνει πνοή σοβαρής ανατροπής των σημερινών πολιτικών συσχετισμών, με εξαίρεση την ενίσχυση των ακροδεξιών πλευρών, όπως δυστυχώς γίνεται σε μεγάλο τμήμα της Ευρώπης. Ας ξαναδούν όλοι τις ανάγκες των συμπολιτών μας με πιο αποφασιστικό και συντονισμένο τρόπο…

Διαβάστε επίσης:

«Για μια ισχυρή δημόσια Παιδεία»

Η τραγωδία στα Τέμπη και τα αδιανόητα «μαθήματα πένθους»

Σχοινοβατώντας χωρίς δίχτυ: Ο Αμπάς στο τεντωμένο σχοινί της Χαμάς