Κάθε φορά που ακούμε για τη δολοφονία μιας γυναίκας, δυστυχώς καταλήγουμε στην ίδια θλιβερή διαπίστωση.

Οι γυναίκες στην Ελλάδα ζούμε κατά τύχη και δεν υπάρχει καμία πρόθεση συγκρότησης ενός αυστηρού πλαισίου αντιμετώπισης της έμφυλης βίας με πρωτοβουλίες της πολιτείας που να οδηγούν σε ουσιαστική ενημέρωση, πρόληψη και προστασία των γυναικών οι οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες, κυρίως εντός του σπιτιού τους με κάθε είδους βία.

Σε κάθε περίπτωση δε, υπάρχουν τα στοιχεία εκείνα, μιας στυγερής γυναικοκτονίας, που την καθιστούν ακόμα πιο σοκαριστική, όπως στην περίπτωση της Κυριακής Γρίβα. Μέχρι την επόμενη.

Ακούσαμε την προηγούμενη εβδομάδα τους μαθητές του μουσικού σχολείου Ιλίου, έξω από το αστυνομικό τμήμα Αγίων Αναργύρων να διαμαρτύρονται για τη γυναικοκτονία της Κυριακής τραγουδώντας για το «σύστημα» που ξεπλένει τους γυναικοκτόνους.

Δυστυχώς το κράτος δεν κάνει κάτι για να μπει ένα τέλος σε αυτόν τον κύκλο αίματος,έτσι θέλοντας και μη γινόμαστε όλοι μέρος αυτού του «συστήματος».

Η 28χρονη Κυριακή λοιπόν είμαστε εγώ κι εσύ. Σε μια χώρα με μία κυβέρνηση που με το παραμικρό θα μας τονίσει πως «εάν δεν μας ψηφίσετε η χώρα θα μπει σε περιπέτειες» αλλά όταν νομοθετεί τελικά αδιαφορεί πλήρως για τη ζωή μας, για τη ζωή της γυναίκας και κάπως έτσι οδηγούμαστε από μέρα σε μέρα σε ακόμα μία γυναικοκτονία που αναδεικνύει με εμφατικό τρόπο την ανεπάρκεια του κράτους να προστατεύει τους πολίτες του.

Το αίσθημα ανασφάλειας διογκώνεται στην ελληνική κοινωνία, η οποία παρακολουθεί ανατριχιαστικά γεγονότα να λαμβάνουν χώρα δίπλα της, που μόνο κλονίζουν την εμπιστοσύνη της προς τους θεσμούς.

Η Κυριακή δολοφονήθηκε στον δρόμο ακριβώς έξω από ένα αστυνομικό τμήμα, στο οποίο απευθύνθηκε για να προστατευθεί.

Οι αστυνομικές αρχές όμως όχι μόνο δεν την προστάτευσαν, ως όφειλαν, αλλά επέδειξαν πρωτοφανή αδιαφορία όταν τους ζήτησε να τη μεταφέρουν με ασφάλεια στο σπίτι της.

Την ίδια στιγμή το ίδιο κράτος ξεκινάει εθνικό σχέδιο κατά του bullying στα σχολεία και συζητάει για κλιμακωτές ποινές για τους παραβάτες μαθητές. Επικοινωνιακή διαχείριση και πάλι, χωρίς καμία συζήτηση για την ενδοοικογενειακή βία, η οποία εύλογα οδηγεί τα παιδιά που την βιώνουν εντός του οικογενειακού τους περιβάλλοντος, καθώς μεγαλώνουν, σε έξαρση βίας και εκτόνωση τους μέσα και έξω από το σχολικό περιβάλλον στους πιο αδύναμους συνομηλίκους τους για αρχή.

Καθώς μεγαλώνουμε τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Είναι σημαντικά τα βίντεο ευαισθητοποίησης και η κάθε πρωτοβουλία σε μία θετική κατεύθυνση προφανώς, αλλά είναι οφθαλμοφανές πλέον ότι στη χώρα τα αυτονόητα μετατρέπονται σε ζητούμενα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχει κάνει κανένα βήμα προς την πρόληψη της έμφυλης βίας και την ουσιαστική προστασία των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας.

Το μείζον για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας είναι η άμεση προστασία, κάτι που εξακολουθεί να μην υπάρχει.

Το βάρος διάσωσης πέφτει στο ίδιο το θύμα. Εσχάτως αντί η πολιτεία να ασχοληθεί με όλα τα παραπάνω, έμεινε στην ποινική διαμεσολάβηση και το bonus διορισμού σε προσωπικό καθαριότητας στους συγγενείς των δολοφονημένων γυναικών.

Ζούμε διαρκώς στο φόβο. Τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις και μετράμε δολοφονημένες γυναίκες. Κάθε μέρα είμαστε μία λιγότερη.

Δεν υπάρχει καμία ουσιαστική πρωτοβουλία σε επίπεδο κρατικής λειτουργίας και αναμόρφωσης του νομοθετικού πλαισίου και η πολιτική ευθύνη είναι τεράστια για αυτή τη μάστιγα, όμως πάντοτε κρύβεται πίσω από την τραγικότητα της κάθε περίπτωσης και τις εγκληματικές αμέλειες των υπαλλήλων που το ίδιο το κράτος έχει τοποθετήσει σε θέσεις ευθύνης και τους συντηρεί παρόλη την ανεπάρκεια τους.

Οι γυναίκες δολοφονούμαστε γιατί είμαστε γυναίκες και μόνο. Πρόκειται για «επιδημία» που οφείλουμε να σταματήσουμε.

Και δεν πρόκειται να σταματήσει όσο θεωρείται φυσιολογικό να υφιστάμεθα την άσκηση κοινωνικού ελέγχου στα σώματα και στις επιλογές μας, με τα έμφυλα στερεότυπα να αυξάνονται αντί να μειώνονται, σύμφωνα με τα οποία, οι γυναίκες είμαστε κατώτερα όντα.

Ως πότε; Ας ξεκινήσουμε να μεγαλώνουμε τους γιους μας και τις κόρες μας διαφορετικά. Ας θυμηθούμε πώς είναι να ενδιαφερόμαστε πραγματικά ο ένας για τον άλλο. Δεν γίνεται μονίμως να πέφτουμε από τα σύννεφα. Φτάνει πια!

Η Κουκουδάκη Μάρα είναι υπεύθυνη Ανθρώπινου Δυναμικού ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής,
Μέλος ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής

Διαβάστε επίσης

Φωτιές καίνε στο… επιτελείο

Όταν οι Ρουβίκωνες διάβασαν τις επιστολές του Ιησού!

Ο θεός να μας φυλάει…