Γέμισαν τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων, περιοδικών και οι οθόνες τηλεοράσεων, υπολογιστών, κινητών, ιστοσελίδων με πολυάριθμες στρατιωτικές, τεχνολογικές, στρατηγικές αναλύσεις για τη νύχτα «αποκάλυψης» που είδαμε στη Μέση Ανατολή, όμως λίγες – αν όχι ελάχιστες – ήταν οι πολιτικές, διπλωματικές κινήσεις των διεθνών φορέων και παραγόντων για να μην ζήσουμε μια ολοκληρωτική… αποκάλυψη στην ευρύτερη περιοχή (και όχι μόνον).

Διαβάζουμε, ακούμε, πληροφορούμαστε για τις αλλεπάλληλες διεργασίες, τηλεφωνήματα, τηλεδιασκέψεις σχεδόν όλων με όλους, διεθνώς και περιφερειακά, όμως στην πράξη παραμένουμε θεατές, αδρανείς παρατηρητές των… επόμενων εφιαλτικών χτυπημάτων που θα αποφασίσουν οι έως σήμερα πρωταγωνιστές του ατελείωτου κύκλου βαρβαρότητας και καταστροφής στην… κοιτίδα των θρησκειών, στο όνομα των οποίων επί αιώνες η περιοχή πνίγεται στο αίμα, οι άνθρωποί της σφαγιάζονται και φανατισμός και τρομοκρατία αναπαράγονται και ως γενικότερη απειλή.

Παρά και την τωρινή ατελείωτη τραγωδία στη Γάζα, που πυροδότησε η βαρβαρότητα της Χαμάς (στις αρχές Οκτωβρίου 2023), η διεθνής κοινότητα δείχνει επικίνδυνα «παροπλισμένη», αδρανοποιημένη μπροστά στην ατελείωτη φρίκη και στην ακραία κλιμακούμενη πολεμική σύγκρουση από τις πιο σκοταδιστικές, φανατικές δυνάμεις που κυριαρχούν σε Τεχεράνη αλλά και σε αρκετό βαθμό στην κυβέρνηση Νετανιάχου.

Το ερώτημα δεν είναι – όπως καταιγιστικά μας παρουσιάζουν διάφοροι – πότε, πόσο «ζυγισμένα» και «μετρημένα» θα δούμε την «απάντηση» του Ισραήλ στην… επίδειξη πυγμής του καθεστώτος των μουλάδων, αλλά πώς, πότε και με ποια συντονισμένη διεθνή παρέμβαση θα υποχρεωθούν όλοι στην περιοχή να προχωρήσουν σε εκεχειρία και αναζήτηση συνολικής ειρηνικής διευθέτησης με την αναγνώριση της δίκαιης παρουσίας του κράτους της Παλαιστίνης δίπλα στο κράτος του Ισραήλ, όπως προβλέπουν ατελείωτα ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Αν οι κάθε είδους φανατικοί σκοταδιστές και στρατοκράτες θεωρούν ότι με «υπεροπλίες» πυραύλων κάθε είδους και με «υπερπροχωρημένες… ομπρέλες» θα λύσουν όσα δεν «έλυσαν» δεκαετίες ολέθρου και ισοπέδωσης, τότε πολύ περισσότερο είναι όσο ποτέ άλλοτε αδήριτη ανάγκη να κινηθούν τώρα όλοι οι φορείς της διεθνούς κοινότητας με πρωτοβουλία ΟΗΕ, αλλά και Ε.Ε., ΗΠΑ και άλλων ισχυρών χωρών. Κάθε χρονική περίοδος που έχει χαθεί έως σήμερα έδειξε (σε όσους ακόμη θέλουν να δουν τη σκληρή πραγματικότητα) πως το αιματηρό ποτάμι του ακραίου μίσους στη Μέση Ανατολή δεν σταματά πουθενά, ενισχύεται διαρκώς από νέους παραποτάμους τυφλής βίας και έχει γίνει πλέον μια… άγρια θάλασσα που δεν βρίσκει «Μωυσή» να ανοίξει δίοδο ελπίδας.

Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, συνύπαρξη για όλους στην «ευλογημένη» γη και με μονομερείς δηλώσεις ανοχής, σύμπλευσης και υποστήριξης «ενεργειών» δεν γίνεται τίποτα. Είναι τουλάχιστον αφελείς όσοι «καταπίνουν» τα περί «υπολογισμένης» επίθεσης της Τεχεράνης, που γνωρίζουμε ότι επεδίωκε κάτι παραπάνω από σκληρό μήνυμα – χτύπημα στο Ισραήλ, αλλά συνάντησε την άμυνά του και κυρίως την ευρύτερη, ουσιαστική ασπίδα των συμμάχων του.

Ανάλογης αποφασιστικότητας και αποτελεσματικότητας «ομπρέλα» χρειάζεται η διπλωματική, πολιτική διεθνής πρωτοβουλία που απαιτείται χωρίς χρονοτριβή και χωρίς «εκπτώσεις» ανεκτικότητας και στην κυβέρνηση Νετανιάχου. Πήγαν χθες υπουργοί Εξωτερικών στο Ισραήλ για συνομιλίες και συνεδριάζει η ηγεσία της Ε.Ε. από χθες, να δούμε αν αντελήφθησαν πλέον τις τραγικές ολιγωρίες τους και τις «χαμένες» ευθύνες τους. Δεν γίνεται πλέον αποδεκτή καμιά καθυστέρηση, ιδιαίτερα από την Ευρώπη, μπροστά στο συνεχιζόμενο χάος και στον διαρκή κίνδυνο μιας ολοκληρωτικής ανάφλεξης για όλους.

Ο σημερινός ευρύτερα ταραχώδης κόσμος μας δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με «ευχέλαια» και μικροϋστεροβουλίες, που το μόνο που φέρνουν πιο κοντά μας – ναι, πιο κοντά μας – είναι η βαρβαρότητα ως περίπου μονόδρομος…

Διαβάστε επίσης:

Μπροστά στην… Αποκάλυψη στην Μέση Ανατολή

Βομβαρδίζοντας το Ισραήλ…

Η νεανική βία και οι κυβερνητικές ασπιρίνες