Αν κάποιος προσπαθήσει να διαβάσει με προσοχή τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών – ακόμη και τις πιο πρόσφατες –, θα βγάλει αρκετά ενδιαφέροντα συμπεράσματα, όσες επιφυλάξεις και αν είναι λογικό να κρατάμε επειδή πρόκειται απλώς για ενδείξεις και τάσεις. Δύο εξ αυτών όμως ξεχωρίζουν:

● Το ένα είναι η εξαιρετικά περιορισμένη μετακίνηση μεταξύ των δύο πολιτικών αξόνων: της Κεντροδεξιάς / Δεξιάς και της Κεντροαριστεράς / Αριστεράς. Φαίνεται πως η πολιτική αρχιτεκτονική που διαμορφώθηκε στις διαδοχικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023 δεν έχει αλλάξει.

● Το άλλο – ακόμη πιο ενδιαφέρον – είναι ότι κανένα από τα κόμματα εξουσίας (Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) δεν διεκδικεί με αξιώσεις ενίσχυση συγκριτικά με τα ποσοστά που έλαβαν τον περασμένο Ιούνιο. Κι αν αυτό είναι φυσιολογικό για τη Ν.Δ., η οποία έπιασε «ταβάνι» στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράδοξο για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Αυτή η εικόνα, συνδυαζόμενη με τη ρητορική των εν λόγω κομμάτων, διαμορφώνει ένα σκηνικό αμυντικής πολιτικής εκστρατείας – κάτι σαν προεκλογικό… κατενάτσιο –, που αποσκοπεί σε διατήρηση δυνάμεων ή, έστω, σε μείωση διαφαινόμενων απωλειών, η οποία είναι μια εξαιρετικά δύσκολη αποστολή με δεδομένο ότι σχεδόν όλα τα μικρά κόμματα έχουν λαμβάνειν από τα μεγαλύτερα.

Είναι, συνεπώς, βάσιμο να εκτιμήσουμε πως το βράδυ της 9ης Ιουνίου περισσότερο θα συζητήσουμε για το ποιος θα πληρώσει ακριβότερα και ποιος φθηνότερα τις απώλειές του…

Ο εκ δεξιών κίνδυνος

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αντιμέτωπος με πολλά και σοβαρά κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα, συν τη δυσαρέσκεια στους κόλπους της Ν.Δ. για τον νόμο περί ισότητας στον γάμο και τον γάμο ομοφύλων, ευλόγως έβαλε τον εκλογικό πήχη στο 33% των ευρωεκλογών του 2019, αποδεχόμενος ότι οι απώλειές του από πέρυσι τον Ιούνιο μπορεί να φτάσουν έως και τις 8 μονάδες συγκριτικά με το 40,56% του περασμένου Ιουνίου. Συνεπώς ο Μητσοτάκης δεν έθεσε έναν θετικό εκλογικό στόχο, αλλά ένα όριο κάτω από το οποίο δεν μπορεί να μειωθεί το ποσοστό του κόμματός του.

Η αμυντική τακτική του γίνεται ακόμη πιο προφανής μέσω της επιχειρηματολογίας του περί υπεράσπισης της πολιτικής σταθερότητας, την οποία υποτίθεται ότι θα μπορούσαν να διαταράξουν τα κόμματα της Κεντροαριστεράς / Αριστεράς, παρότι κανένα από τα δύο δεν έχει τη δυνατότητα να αναδειχθεί σε ισχυρό πόλο διεκδίκησης της εξουσίας.

Αυτό το επιχείρημα είναι σαφές ότι έχει αποδέκτες τους δεξιούς ψηφοφόρους του κόμματος, οι οποίοι, παρότι σκέφτονται μια περισσότερο δεξιά ψήφο στις ευρωεκλογές ως διαμαρτυρία για την «κεντρώα μετατόπιση» της Ν.Δ., δεν θα ήθελαν να ζήσουν μια αναβίωση του εξ αριστερών… «κινδύνου». Είναι επίσης καθαρό ότι ο Μητσοτάκης απεχθάνεται την προοπτική της δημιουργίας ενός ενισχυμένου και συμπαγούς αντιπολιτευτικού μετώπου στα δεξιά του.

Το στοίχημα της επόμενης μέρας

Για τον Στέφανο Κασσελάκη σκοπίμως δεν υπάρχει κάποιος σταθερός πήχης. Κατά καιρούς έχει εκφράσει την ευχή / επιθυμία να νικήσει τον Μητσοτάκη, να ξεπεράσει το 20% με τη Ν.Δ. κάτω από 30% ή απλώς να φτάσει και να ξεπεράσει το 17,8% των τελευταίων βουλευτικών εκλογών.

Τώρα προτιμά να αναφέρεται στην καταγραφή μιας δυναμικής που θα μπορούσε να οδηγήσει σε βάθος χρόνου σε ανατροπή του πολιτικού συσχετισμού, ενώ δεν είναι λίγοι οι παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν τον εκλογικό πήχη στο 20%, ώστε ο πρόεδρός τους να περάσει από κάτω και να παιχτεί ένας ακόμη εσωκομματικός γύρος αντιπαράθεσης.

Ωστόσο για τον Κασσελάκη – δεδομένης της διάσπασης και της φυγής ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς διάφορες κατευθύνσεις – ο ρεαλιστικός και πολιτικά λογικός στόχος είναι να μην υποχωρήσει από το… κεκτημένο 17,8%, ώστε να μην δείξει εικόνα μεγάλης αποσυσπείρωσης, η οποία θα μπορούσε να εκληφθεί ως προσωπική του απόρριψη. Αν μάλιστα το φτάσει ή το ξεπεράσει… χαράς ευαγγέλια, αφού σε αυτή την περίπτωση παύει – ή, έστω, χάνει κάθε δυναμική – οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησής του.

Αύξηση, αλλά… αποτυχία

Ο Νίκος Ανδρουλάκης βρίσκεται σε μια ομολογουμένως περίεργη θέση, καθώς ο αρχικός του στόχος να περάσει δεύτερος, πάνω από τον Κασσελάκη και με ισχυρό ποσοστό, φαίνεται τώρα σαν ανάβαση στο Έβερεστ. Το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που έχει βάσιμη προοπτική να βρεθεί πάνω όχι μόνο από το 7,72% των ευρωεκλογών του 2019, αλλά και από το 11,84% των εθνικών του 2023.

Ωστόσο η αποκλιμάκωση των προσδοκιών του και η απομείωση των αρχικά ευοίωνων δημοσκοπικών ποσοστών του το τελευταίο διάστημα δημιουργεί ανησυχία για το τελικό αποτέλεσμα, αφού και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ δεν είναι λίγοι αυτοί που θα θεωρήσουν αποτυχία μια επίδοση της τάξεως του 12% ή 13%. Επίσης σε κάθε περίπτωση θα θεωρήσουν αποτυχία την τρίτη θέση με δεδομένες τις περιπέτειες που πέρασε ο ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο διάστημα, οι οποίες δημιούργησαν μια πραγματική ευκαιρία για εκτίναξη του ΠΑΣΟΚ.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο πρόεδρος του κόμματος εσχάτως εμφανίζεται επίσης αμυντικός, καθώς επιχειρεί περισσότερο να απαλύνει τις αναμενόμενες εντυπώσεις παρά να διεκδικήσει ένα όντως ισχυρό ποσοστό…

Διαβάστε επίσης

Μητσοτάκης για την ακρίβεια: Οι τιμές στα σούπερ μάρκετ και τα υψηλά ενοίκια ροκανίζουν το διαθέσιμο εισόδημα

Τέμπη: Προανακριτική για το έγκλημα μετά τη δικογραφία προαναγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ

ΣΥΡΙΖΑ για κοστολόγηση του προγράμματός του: Καμία σχέση με την πραγματικότητα