Δύο θέματα εξετάζονται πανευρωπαϊκά αμέσως μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Η Ενωμένη Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με την αποχή των πολιτών και την αδυναμία των θεσμών να πείσουν τους πολίτες ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εξελίσσεται και ωριμάζει για να αντιμετωπίσει τον κόσμο, που άρχισε να δημιουργείται από την έναρξη του 21ου αιώνα.

Η Ευρώπη μας καλείται να αναζητήσει τους λόγους που οι νέοι πολίτες της δεν εμπνέονται από το ευρωπαϊκό όραμα και αναζητούν το μέλλον τους μέσα από εκφράσεις, που εμείς οι παλαιότεροι χαρακτηρίζουμε ως συντηρητικές και ακραίως δεξιές.

Όμως η δική μας πολιτική ευαισθησία απέναντι στο ακραίο, αντιδημοκρατικό και ακρότατα δεξιό, φασιστικό ή ναζιστικό, φαίνεται να μη γίνεται αντιληπτή από τις νεότερες γενιές. Όπως δυστυχώς δεν γίνεται αντιληπτός και ο λόγος που η Ε.Ε. με κοινωνική ευαισθησία προσεγγίζει κάθε αδύναμη ομάδα, αλλά και κάθε καταπιεζόμενο, που εισέρχεται στην επικράτεια του ευρωπαϊκού χώρου για να γλυτώσει από πολέμους, αυταρχικές κυβερνήσεις, φυλετικές καταδιώξεις, τη φτώχεια και τη δυστυχία.

Έλλειψη ενημέρωσης

Νέοι ψηφοφόροι που ρωτήθηκαν τους λόγους αποφυγής της κάλπης χωρίς δυσκολία ανέφεραν ότι το θέμα δεν τους αφορά και ότι κανένας δεν τους ενημέρωσε γιατί η εκλογή του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα πρέπει να τους αφορά. Συμπυκνωμένη επιβεβαίωση όλων των απολιτικών / πολιτικών τους απορροιών αποτελεί η εκλογή του Φειδία στην Κύπρο. Τον δρόμο που εκφράζει για κάθε κατατρεγμένο η ασφάλεια της Ευρώπης τον δείξαμε εμείς με εκπαιδευτικά σεμινάρια, καθοδήγηση για την οργάνωση και την ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών.

Την ώρα όμως που η παγκόσμια κοινότητα βρέθηκε αντιμέτωπη με τεράστιες προκλήσεις και μεγάλες πληθυσμιακές μετακινήσεις, αναζητώντας ασφάλεια και δημοκρατία, που τους δείξαμε, κλείσαμε τις πόρτες μας, σφραγίσαμε τις κοινωνίες μας και χτίσαμε τείχη αντιμετώπισης των διωκόμενων, δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερη αβεβαιότητα στη διεθνή κοινότητα για τις ευρωπαϊκές επιδιώξεις, αλλά και στους Ευρωπαίους πολίτες για όσα δημιουργήσαμε στη σχέση με τρίτες χώρες ως γραφειοκρατία των Βρυξελλών, αλλά και ως κοινωνία των πολιτών της Ε.Ε. Το αποτέλεσμα των εκλογών για την ανάδειξη του νέου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου μας καλεί, ως κοινωνία και πολίτες, να ασχοληθούμε σοβαρά με το μέλλον της ολοκλήρωσης που επιθυμούμε.

Κύπρος και Θράκη

Τη στιγμή των μεγάλων ευρωπαϊκών αναζητήσεων, την ώρα που η Ε.Ε. οφείλει να φανεί πολύ ψύχραιμη και δημιουργική, όπως μας έχει συνηθίσει σε περιόδους κρίσεων, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ αποφασίζει να αναλάβει πρωτοβουλία, σύμφωνα με πληροφορίες έγκριτων ΜΜΕ, για να συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας, στο πλαίσιο των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, τον Σεπτέμβριο του 2024. Την προετοιμασία της πρωτοβουλίας του γ.γ. του ΟΗΕ αναλαμβάνει η ειδική απεσταλμένη για την Κύπρο, η οποία έλαβε τρίμηνη παράταση της εντολής, στο πλαίσιο της οποίας θα προχωρήσει στον τρίτο κύκλο των επαφών της περί τα τέλη Ιουνίου («Τα Νέα», 10/06/2024).

Περιέργως, λίγο πριν από τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, προκλήθηκε και διατηρείται συζήτηση για το μειονοτικό κόμμα στη Θράκη.

Ένα κόμμα που ποτέ δεν εξασφάλισε υποστήριξη για να εισέλθει στο ελληνικό Κοινοβούλιο προωθείται από κομματικούς χώρους, πολιτικούς, αναλυτές και ΜΜΕ. Προβληματίζουν ιδιαιτέρως η μεθόδευση και η φοβική προβολή, καθώς επίσης και η διασπορά πληροφοριών περί απειλής (;) της ασφάλειας και της συνοχής του κοινωνικού ιστού στη Θράκη.

Τη στιγμή που η Ελλάδα εκλέγεται ως μη Μόνιμο Μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, προωθούνται συνομιλίες με τη γειτονική Τουρκία, με όσες δυσκολίες περιέχει το εγχείρημα, αναβαθμίζεται ο γεωστρατηγικός ρόλος των Αθηνών στην περιοχή των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου, με ταυτόχρονη επενδυτική και οικονομική αναβάθμιση, η ορθολογική ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων αλλά και των επιλογών μας δεν μπορεί να αποδυναμώνονται από τον λαϊκισμό και την «τρομολαγνία» που πολώνουν και απέτρεψαν να αναπτυχθεί ο προβληματισμός για το μέλλον της Ε.Ε.

Δύσκολος δρόμος

Περιορίζομαι στα δύο προαναφερθέντα θέματα επειδή αντανακλούν το μέγεθος των δυσκολιών που αντιμετωπίζει το θεσμικό πλαίσιο της Ε.Ε., η απαραίτητη ανάπτυξή της, αλλά και η κοινωνική εξέλιξή της, που βασίζεται στην κατανόηση, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και την αλληλεγγύη τόσο μεταξύ των μελών της Ε.Ε. όσο και προς τους συνομιλητές μας πέρα από την ενοποιημένη ευρωπαϊκή μας επικράτεια.

Η Ρωσία, που αποτελούσε ισότιμο συνομιλητή της Ε.Ε. και προμηθευτή ενέργειας, επιτέθηκε και εισέβαλε στην Ουκρανία διατηρώντας μία ένοπλη σύγκρουση για δύο χρόνια, με κίνδυνο κλιμάκωσης πυρηνικής εμπλοκής, έστω και με όπλα θεάτρου.

Στην Παλαιστίνη η σύγκρουση με το Ισραήλ φθάνει στα άκρα και αποτυγχάνουν όλες οι μεσολαβητικές προσπάθειες επειδή τα συγκρουόμενα μέρη, Ισραήλ και Παλαιστινιακή Αρχή, δεν κατόρθωσαν εγκαίρως να ομονοήσουν στην ελάχιστη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα για ασφάλεια και ανάπτυξη δύο λαών μέσα στα δύο κράτη τους, όπως το απαιτούσε ο ΟΗΕ με τα ψηφίσματά του.

Η Ε.Ε., παρά τη σχέση που διατηρούσε με τη Ρωσία, την Παλαιστινιακή Αρχή και το Ισραήλ, αρνήθηκε να παίξει το σημαντικό γεωστρατηγικό της ρόλο και ενήργησε ως μία μεγάλη ΜΚΟ που μοίραζε με άνεση ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά δεν νοιαζόταν για την κατανομή της, δεν απαιτούσε έλεγχο διαχείρισης των κεφαλαίων, ούτε προωθούσε σημαντικές πρωτοβουλίες για επίλυση των μεγάλων διεθνών προκλήσεων.

Οι Βρυξέλλες αρκούνται να στηρίζουν τα σχέδια του ΟΗΕ, των Αράβων, αλλά ποτέ δεν πρότειναν την ευρωπαϊκή πλατφόρμα για οποιοδήποτε θέμα. Το ίδιο συμβαίνει και με το θέμα της Κύπρου, αλλά και με τα θέματα των μειονοτήτων.

Η εμπειρία της ευρωπαϊκής συμπεριφοράς και οι κινήσεις της Ε.Ε. επιβάλλουν να προβάλουμε αμέσως τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων πολιτών για την εσωτερική οργάνωση και την εξωστρέφειά της. Η ευρωπαϊκή επιλογή για συμπερίληψη στην ενοποιημένη Ευρώπη της Τουρκίας και των χωρών των δυτικών Βαλκανίων ενέχει υποχρεώσεις για τις υποψήφιες χώρες, για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αλλά και τα κράτη-μέλη. Κατανόηση, ανοχή, αλληλεγγύη αποτελούν πλεονέκτημα, αλλά και αυστηρή υποχρέωση όλων.

Τα «εθνικά θέματα»

Η συζήτηση στα διεθνή φόρα για τα Ανθρώπινα και Μειονοτικά Δικαιώματα δεν επιτρέπεται να μη συμπεριλαμβάνει ό,τι έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα, που αφορά στην αρμονική συμβίωση Χριστιανών και Μουσουλμάνων στη Θράκη.

Η εφαρμογή ενός διεθνούς κειμένου, όπως η Συνθήκη της Λωζάννης, επιβεβαιώνει την αξία της εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου, όπως σταθερά επιδιώκει η Ελλάδα, ακριβώς επειδή η εμπειρία αναδεικνύει ένα διεθνές πιλοτικό μοντέλο συνύπαρξης και ανάπτυξης πολιτών με διαφορετικότητα.

Η επιλογή επανέναρξης των συνομιλιών με την Τουρκία βασίζεται στη Συμφωνία των Αθηνών, με την οποία Αθήνα και Άγκυρα αποδέχονται βασικές αρχές του Διεθνούς Δικαίου, που προωθούν τον αμοιβαίο σεβασμό και την κατανόηση.

Η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. απέδειξε ότι όταν οποιαδήποτε σκληρή πρόκληση τίθεται σε στενότερο πλαίσιο αποφάσεων πολιτικών και νομικών, που εξειδικεύει τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου για δημοκρατική λειτουργία των κρατών, αμοιβαίο σεβασμό, εξασφάλιση κατά προτεραιότητα των Ανθρωπίνων και Μειονοτικών Δικαιωμάτων, αποτρέπονται τετελεσμένα γεγονότα. Με τον τρόπο αυτό, λειτουργούν ρυθμιστικοί μηχανισμοί που εξελίσσονται, έστω και με καθυστερήσεις.

Ελπίδα παραμένει η πρόοδος της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης και εκφράζεται ως απαίτηση έστω και με συντηρητικότερες επιλογές των Ευρωπαίων, ώστε με το νέο θεσμικό σχήμα του Ευρωκοινοβουλίου και των ευρωπαϊκών θεσμών να αξιοποιηθούν από όλες τις πλευρές, όπως προβλέπεται από το σύνολο των ιδρυτικών και νεότερων Συνθηκών, οι δυνατότητες προσαρμογής της Ε.Ε. στις ανάγκες των πολιτών της και των γεωστρατηγικών της υποχρεώσεων.

Η δοκιμασία της ενωσιακής αντοχής ξεκίνησε με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, θα συνεχισθεί μέσα στο Κοινοβούλιο, που θα αποφασίσει για τη σύνθεση της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τη θεσμική λειτουργία όλων των υπολοίπων οργάνων της Ε.Ε.

Στις εξελίξεις του κόσμου και της διευρυνόμενης ευρωπαϊκής οικογένειας η Ελλάδα συμμετέχει με ρόλο δυναμικό, που της επιτρέπει με επιμονή και συνέπεια να συνεχίσει το πολυσήμαντο έργο που άρχισε το 2004 με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., αλλά και να επιμείνει στην πολιτική ισονομίας και ισοπολιτείας που διακήρυξε ο Κων. Μητσοτάκης το 1991, διαγιγνώσκοντας εγκαίρως τη σημασία του ευρωπαϊκού πλαισίου για τη σημασία σεβασμού στη διαφορετικότητα χωρίς να νιώθει ότι η συνοχή και η διεθνής θέση της χώρας μας μπορεί να απειληθεί από οποιονδήποτε κομματικό σχηματισμό, που σέβεται τις αρχές της δημοκρατικής λειτουργίας και δημιουργείται από Έλληνες πολίτες, έστω και αν ατομικά αυτοπροσδιορίζονται. Η σύμπτωση όλων των ελληνικών κομμάτων στην πολιτική ισονομίας και ισοπολιτείας, όπως εκφράσθηκε όλα τα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας, διακηρύσσει προς κάθε κατεύθυνση, στο εσωτερικό και το εξωτερικό, ότι η Δημοκρατία μας παραμένει ισχυρότατη, η Ελλάδα αποτελεί νησίδα σταθερότητας στην ευρύτατη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου.

Διαβάστε επίσης:

Σύνοδος κορυφής G7 στην Ιταλία: Ουκρανικό και Μέση Ανατολή στην ατζέντα  – Αρχική συμφωνία για δάνειο μαμούθ 50 δισ. στην Ουκρανία

ΗΠΑ: Ο Τραμπ απέκτησε προβάδισμα δύο μονάδων επί του Μπάιντεν, σύμφωνα με δημοσκόπηση

Γαλλία: Η απόφαση Μακρόν για εκλογές έχει φέρει «καραμπόλες» και «μαγειρέματα» στο πολιτικό σκηνικό της χώρας