Θα έλεγα ότι η κυβέρνηση είναι εντελώς ανίκανη. Κάθε φορά που σφίγγουν τα γάλατα σε ένα δύσκολο θέμα, ή το κλείνει (γήπεδα) ή το δέρνει (αστυνομία παντού). Στο τσακίρ κέφι της το συγκαλύπτει (Τέμπη) ή κοιτάει να το κρύψει (Μονή Σινά).

Τώρα προέκυψε και η κρίση στο μπάσκετ.

Η κρίση προέκυψε λοιπόν από τους παράγοντες, αλλά η ευθύνη της Πολιτείας και των κυβερνητικών αρμοδίων είναι καίρια. Αυτή οφείλει να επιβάλλει τους νόμους και τις προβλεπόμενες ποινές. Τα περί «ραντεβού» στα γραφεία του υπουργού μπορεί να βοηθήσουν αλλά είναι εκ των υστέρων.

Οι ευθύνες της λοιπόν:

Εάν ένας παράγοντας επιδεικνύει συμπεριφορά που εμπίπτει στις προβλέψεις του πειθαρχικού ή οποιουδήποτε άλλου δικαίου, όφειλε η Πολιτεία να παρέμβει. Πριν τον αγώνα της περασμένης Κυριακής στο στάδιο των… επιστημόνων και της βαρβατίλας, το ΣΕΦ. Πρακτικά και ευθέως, εάν τα όσα έλεγε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πριν τον αγώνα στα σόσιαλ μίντια επέβαλαν την απαγόρευση εισόδου του στο ΣΕΦ, τα αρμόδια όργανα όφειλαν να επιβάλλουν την απαγόρευση αυτή. Δεν το έκαναν, ή από ανικανότητα ή από φόβο ή επειδή δεν υπήρχε κάτι επιλήψιμο.

Πάμε παρακάτω: Η παρουσία ενός παράγοντα, αλλά και του τελευταίου φιλάθλου σε ένα γήπεδο, υπόκειται σε κανόνες. Ενίοτε σε πολύ αυστηρούς κανόνες.

Εάν ο παράγοντας παρεκτραπεί αποβάλλεται. Τέλος.

Εάν οποιοσδήποτε μεμονωμένος φίλαθλος ή ολόκληρη κερκίδα παρεκτραπεί, επίσης. Για παράδειγμα εάν υπάρχουν παρατεταμένα και επανειλημμένα υβριστικά συνθήματα, προβλέπεται διακοπή του ματς και εκκένωση με χρονικό ορίζοντα. Τέλος.

Τηρήθηκαν οι κανονισμοί στην περίπτωση του ΣΕΦ; Καταφανώς όχι.

Το πώς κρίνεται από τον καθένα η συμπεριφορά και ο χαρακτήρας κάθε παράγοντα, δεν αφορά τους κανόνες της Πολιτείας και των αθλητικών αρχών. Επίσης το τι είπε ο ένας παράγοντας στον άλλο, αν τον στραβοκοίταξε, εάν τον απείλησε ή του έκανε μούτρα, επίσης δεν αφορούν την Πολιτεία.

Η Πολιτεία εφαρμόζει τους κανονισμούς και επιβάλλει τις ποινές με βάση συγκεκριμένες πράξεις. Τέλος.

Η κυβέρνηση ήρθε εκ των υστέρων να επιβάλλει, λέει, ένα… ραντεβού. Υπό την απειλή διακοπής του πρωταθλήματος. Επειδή δεν μπορεί να διασφαλίσει η ίδια τη διεξαγωγή των αγώνων με ομαλότητα, ομολογώντας ότι δεν μπορεί να εφαρμόσει τους νόμους, που έτσι κι αλλιώς είναι αυστηροί, ρίχνει το μπαλάκι στους άλλους – καμία πρωτοτυπία.

Αλλά ακόμα κι αυτό το ραντεβού ναρκοθετείται (μέχρι το μεσημέρι της Τρίτης που γράφονται τούτες οι γραμμές) από τη μία πλευρά. Όχι και από τις δύο. Από τη μία μόνο.

Η πλευρά δε, που ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση δηλώνει ότι εγγυάται την ασφάλεια των αγώνων που θα διεξαχθούν στο γήπεδό της.

Υπό αυτή τη συνθήκη όμως, εάν η κυβέρνηση επιμείνει να διακόψει το πρωτάθλημα, δεν θα έχει κάνει απλά ένα ολέθριο λάθος, προσβάλλοντας και εκατομμύρια φιλάθλους.

Θα έχει υποκύψει σε έναν εκβιασμό. Τον εκβιασμό και τις σκοπιμότητες μίας πλευράς.

ΥΓ: Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Η συμπεριφορά ενός παράγοντα ή οι εξόφθαλμες διαιτητικές αδικίες – δεν χρειάζεται να μιλήσω για «στημένη διαιτησία». Απλά θυμίζω ότι ο Ολυμπιακός έφτασε να προτιμήσει τον υποβιβασμό ως αντίδραση για «αδικίες» που θεωρούσε ότι υπέστη. Προφανώς το έκανε όχι για «κάθαρση», αλλά για να επιβάλλει το δικό του καθεστώς αδικίας.

 ΥΓ: Ελπίζω πραγματικά ότι θα βρεθεί τρόπος να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα.

Διαβάστε επίσης

 Η σήψη που κατατρώει την Ελλάδα

Ο Μερτς «πάει πόλεμο»

Branding & Rebranding: Τι είναι και πώς εφαρμόζεται;