Η πρώτη και σημαντικότερη πολιτική κόντρα αυτής της πολιτικής σεζόν, όπως έχει ήδη γράψει το «Ποντίκι», θα είναι αυτή μεταξύ Τσίπρα και Ανδρουλάκη, η οποία θα καθορίσει ποιος θα είναι ο κύριος αντίπαλος του Μητσοτάκη, όταν με το καλό στηθούν οι κάλπες.

Υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην πρωθυπουργός πράγματι θα ιδρύσει νέο φορέα και θα επιστρέψει στην κεντρική πολιτική αρένα.

Ανεξάρτητα από τη στρατηγική της Ν.Δ. και της κυβέρνησης για την αντιμετώπισή τους, τα δύο αυτά κεντρικά πρόσωπα της Κεντροαριστεράς / Αριστεράς έχουν πάρα πολλά να χάσουν σε περίπτωση που δεν καταφέρουν τουλάχιστον να αναδειχθούν σε κύριο αντίπαλο του σημερινού πρωθυπουργού.

Ο Ανδρουλάκης, που ξεκινάει την κούρσα από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης – ιδιότητα με την οποία θα πάει πρώτη φορά φέτος στη ΔΕΘ –, έχει έναν καλό βατήρα για να επιχειρήσει το άλμα που θα τον φέρει σε θέση διεκδικητή της εξουσίας.

Ένας στόχος που γίνεται όλο και πιο ελκυστικός όσο η Ν.Δ., αργά και βασανιστικά, χάνει δυνάμεις τις οποίες φαίνεται πολύ δύσκολο να ανακτήσει.

Τι θα γίνει όμως εάν ο Τσίπρας μπει στο παιχνίδι με ορμή, ανακτήσει δυνάμεις που είχαν ταυτιστεί με την κυβέρνησή του και διεμβολίσει το ΠΑΣΟΚ ξεπερνώντας το πρώτα δημοσκοπικά και ύστερα στην κάλπη;

Σε αυτή την περίπτωση, ο Ανδρουλάκης δεν στέκεται ως αρχηγός και θα πρέπει μόνος του να κάνει στην άκρη ανοίγοντας τη διαδικασία της διαδοχής.

Μια δικλίδα ασφαλείας που φαίνεται πάντως να έχει το ΠΑΣΟΚ είναι το ότι οι ψηφοφόροι του – πλην κάποιων οπαδών του Γιώργου Παπανδρέου και ενδεχομένως του Χάρη Δούκα – κινούνται πολύ μακριά από μια λογική Τσίπρα, έστω και… ανακαινισμένη.

Ο Τσίπρας, από την πλευρά του, θα ξεκινήσει με την εξαγγελία ότι μόνο αυτός μπορεί να διαμορφώσει κυβερνητική πρόταση απέναντι σε αυτήν του Μητσοτάκη, αλλά η επιτυχία δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με κανέναν – ούτε καν με έναν πρώην ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου.

Τι γίνεται λοιπόν εάν ο πρώην πρωθυπουργός αποτύχει όχι μόνο να πάρει τη ρεβάνς από τον Μητσοτάκη, αλλά ακόμα και να υπερκεράσει τον Ανδρουλάκη παίρνοντας, έστω, τα σκήπτρα της Κεντροαριστεράς;

Σε αυτή την περίπτωση δεν μένουν και πολλά πλην της εξόδου από την πολιτική, που αυτή τη φορά θα είναι οριστική. Εκτός εάν παραμείνει ως χομπίστας που λατρεύει την επαφή με τους ψηφοφόρους. Άλλωστε το κόμμα δικό του θα είναι και κανείς δεν θα μπορεί να τον αμφισβητήσει.

Και τελευταίο ενδεχόμενο: Τι γίνεται στην περίπτωση που Τσίπρας και Ανδρουλάκης περιοριστούν σε μια άχρωμη και μίζερη ισοπαλία, η οποία δεν μπορεί να έχει σκορ μεγαλύτερο από το 15% για τον καθένα;

Σε αυτή την περίπτωση είναι και οι δύο ηττημένοι, με όλες τις συνέπειες που προαναφέραμε, και πλέον θα ανοίξει μια πολύ πιο σοβαρή συζήτηση για το αν είναι δυνατόν, με ποιους όρους και με ποια πρόσωπα, να υπάρξει μια ανασύνθεση όλου του χώρου της Κεντροαριστεράς / Αριστεράς.

Μέχρι τότε όμως έχουμε πολλά να δούμε…

Διαβάστε επίσης:

Σκυλοφάγωμα με εκλογικό ορίζοντα

Νέο κόμμα Τσίπρα: Ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα

ΔΕΘ 2025: Θα ζήσουμε μια εικονική πραγματικότητα;