Δεν είναι διπλωμάτες οι σκηνοθέτες και ηθοποιοί που στελεχώνουν τις κριτικές επιτροπές. Ούτε και εκπρόσωποι χωρών, οργανισμών ή κινημάτων. Απλοί φορείς των πεποιθήσεων και των κάθε λογής προτιμήσεων τους είναι. Τις βάζουν δίπλα ή απέναντι σε τίτλους ταινιών, τις συζητούν, ψηφίζουν και καταλήγουν στην απονομή των βραβείων. Τελεία.

Απλώς, όταν στα τέλη Σεπτεμβρίου παραμονεύει η αναγνώριση της Παλαιστίνης από αρκετές χώρες μ’ επικεφαλής τη Γαλλία, τρεις εβδομάδες νωρίτερα, ένας πιθανός θρίαμβος της «Φωνής της Χιντ Ρατζάμπ» στο αρχαιότερο φεστιβάλ του κόσμου, κινδύνευε να εκληφθεί ως ξεκάθαρη προσχώρηση στο ρεύμα της «αντι-ισραηλινής προκατάληψης». Αν η Νέα Υόρκη φταρνίζεται, η Βενετία κρυολογεί και, μάλιστα, προκαταβολικά!

Συμπέρασμα: απολύτως αδικαιολόγητες, τόσο η έκπληξη όσο και η αμηχανία όσων είχαν προεξοφλήσει το αποτέλεσμα. Δεν υπολόγισαν τις έξωθεν και άνωθεν παρεμβάσεις; Μα, η πλέον ορατή, διά γυμνού οφθαλμού δε, βρισκόταν από την έναρξη κιόλας της διοργάνωσης στη θέση του προέδρου της κριτικής επιτροπής.

Ονοματεπώνυμο; Αλεξάντερ Πέιν. Ο ελληνικής καταγωγής Αμερικανός σκηνοθέτης («Πλαγίως», «Νεμπράσκα») δήλωσε «απροετοίμαστος» σχετικά με τη Γάζα αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του, ενώ αφού ολοκλήρωσε την αποστολή του θυμήθηκε πως oύτε ο «Μεγάλος Δικτάτωρ» του Τσάρλι Τσάπλιν κατάφερε να φρενάρει τον Χίτλερ.

Έλλειψη σθένους, επίγνωση των γεωπολιτικών ισορροπιών ή αμόλυντη σινεφιλία; Όπως και να’ χει, με τη συνδρομή των υπολοίπων μελών (Μπριζέ, Μουνγκίου, Τόρες, Ντελπερό, Ταό), η εντύπωση που μένει είναι πως, ένας εκπρόσωπος του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου χρησιμοποιεί τη διπλωματική γλώσσα για να παρακάμψει τη γενική απαίτηση κοινού και δημοσιογράφων, να περιορίσει το μεγάλο φαβορί στο δεύτερο σε σημασία Γκραν Πρι του διαγωνισμού, και να χαρίσει τελικά το Χρυσό Λέοντα στον «Πάπα» των ανεξάρτητων δημιουργών Τζιμ Τζάρμους, για την δραματική κομεντί “FATHER MOTHER SISTER BROTHER”.

Θρίαμβος του μινιμαλισμού, του μικρού μεγέθους, των αουτσάιντερ και των περιφερειακών δυνάμεων του σύγχρονου σινεμά; Ναι, ως ένα βαθμό, αφού αποκλείστηκαν από την λίστα των διακρίσεων όλοι η βαρύγδουποι τίτλοι, οι κατασκευαστές υπερθεάματος και οι μνηστήρες των ερχόμενων Όσκαρ. Διαβάζοντας προσεκτικά τη συνολική ετυμηγορία, η επιτροπή δεν κώφευσε εντελώς απέναντι στην πολιτική επικαιρότητα, όμως έριξε το βάρος στην κινηματογραφική πολιτική, με το βλέμμα στον ανταγωνισμό εντός της διεθνούς παραγωγής και τον πόλεμο που διεξάγεται ανάμεσα στις αίθουσες και στις πλατφόρμες.

Την ώρα που η Ιταλία θρηνεί τον Αρμάνι κι ελπίζει στον Σίνερ, η πλούσια παρουσία της στην φετινή Μόστρα ικανοποιείται με δύο βραβεία, το Ειδικό της επιτροπής για το ασπρόμαυρο ντοκιμαντέρ του Τζιανφράνκο Ρόζι «Κάτω από τα σύννεφα», κι εκείνο της ανδρικής ερμηνείας στον Τόνι Σερβίλο (“LA GRAZIA” του Πάολο Σορεντίνο).

Το βραβείο σεναρίου στη Βαλερί Ντονζελί (“A pied d’ouvre”) δεν προκαλεί ενστάσεις, αντίθετα με το αντίστοιχο της καλύτερης σκηνοθεσίας στον Μπένι Σαφντί (“Smashing Machine”), αφού αγνοήθηκε αδικαιολόγητα η Ιλντίκο Ενιέντι. Το “SILENT FRIEND”, αλληγορικό σχόλιο για την σχέση Ανθρώπου/Φύσης μ’ επίκεντρο ένα αιωνόβιο δέντρο και τρεις ιστορίες γύρω του σ’ ισάριθμες διαφορετικές εποχές, προβλήθηκε κυριολεκτικά στην εκπνοή του προγράμματος, αποσπώντας την προσοχή της Διεθνούς Κριτικής (βραβείο FIPRESCI) και το βραβείο υποσχόμενου ηθοποιού για τη Λούνα Βέλντερ.

Χρόνια τώρα, με τόσες διαφορετικές αντιλήψεις, απόψεις, προτεραιότητες και ταχύτητες ν’ αντιπαρατίθενται, έχει εξατμιστεί το αίσθημα της κοινής αποδοχής. Τα βραβεία φεύγουν, οι ποιότητες μένουν. Ο Αλμπέρτο Μπαρμπέρα, διευθυντής της Μόστρα εδώ και 14 χρόνια, δεν θα μείνει πέραν του 2026. Φέτος, ήταν γι’ αυτόν το προτελευταίο δείγμα του έργου του. Όχι μόνον κατάφερε να συνδυάσει την λάμψη με την δημιουργικότητα και την πολιτική επικαιρότητα με τον χαμηλόφωνο στοχασμό, αλλά έδειξε στους ανταγωνιστές, στις Κάννες κυρίως πώς κερδίζεις την πρωτοκαθεδρία. Μόνο ανησυχία προξενεί η φημολογία για τον διάδοχό του.

CI VEDIAMO!

Διαβάστε επίσης:

Ο Takashi Murakami επιστρέφει στη Νότια Κορέα με την έκθεση «Seoul, Kawaii Summer Vacation»

Βραβεία Emmy Δημιουργικών Τεχνών: Κυριάρχησαν τα «The Penguin» και «The Studio»

Φεστιβάλ Βενετίας: Στον Τζιμ Τζάρμους ο Χρυσός Λέοντας για την ταινία “Father Mother Sister Brother”