Αυτό το περιστατικό μου συνέβη, μέρα – μεσημέρι, στην οδό Αθηνάς… Εγώ βάδιζα αμέριμνος και περιεργαζόμουν κάποια «εκθέματα» στον δρόμο – ιδιαίτερα τους ξηρούς καρπούς, τα σύκα, τα φιστίκια, τα καρύδια.

Εκεί λοιπόν που περπατούσα άκουσα κάποιον προπορευόμενο να μιλάει με απελπισία, να λέει ότι καλύτερο γι’ αυτόν θα ήταν ο θάνατος… Ευθύς αμέσως μου άναψε ένα φλασάκι και δίχως να το σκεφτώ περισσότερο τον πλησίασα και του είπα: «Να σου πω μια ιστορία;».

Αυτός γύρισε και με κοίταξε κατάπληκτος, φαινόταν να είναι σκεπτικός, και πριν να πει Ναι ή Όχι άρχισα να του αφηγούμαι:

«Κάποτε ένας γέρος κουβάλαγε ξύλα στην πλάτη του, τα οποία είχε κόψει στην καρδιά ενός δάσους. Είχε λοιπόν βραδιάσει, το φορτίο ήταν αφόρητο. Μια στιγμή ο γέρος δεν άντεξε, απόθεσε το φορτίο από την πλάτη του και είπε ‘‘δεν είναι ζωή αυτή, μακάρι να έλθει ο θάνατος να με πάρει’’… Και ως διά μαγείας εμφανίζεται τότε ο θάνατος και ρωτάει τον γέρο ‘‘με ζήτησες;’’. Οπότε ο γέρος του απαντά: ‘‘Ίνα το φορτίο άρης’’, δηλαδή για να σηκώσεις το φορτίο…».

Η ιστορία βέβαια ήταν του Αισώπου, αλλά δεν ξέρω σε ποιον βαθμό έκανε εντύπωση στον άγνωστο της οδού Αθηνάς.

Διαβάστε επίσης:

Να αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα

Χωροχρονικά περισσότερος τουρισμός

Οι παραδοξότητες που θρέφουν τον τουρισμό – Από τον εκπαιδευτικό των Άγγλων λόρδων μέχρι το αχαλίνωτο μοντέλο του σήμερα