Καλημέρα σας  

Δεν είναι μόνο η αποτίμηση μίας δυσάρεστης και εν πολλοίς απροσδόκητης κατάστασης, που τραυμάτισε την εικόνα και του πρωθυπουργού και της χώρας. Ούτε είναι απλά ένα πεδίο εσωτερικής πολιτικής κόντρας για τα λάθη που έγιναν – είναι προφανές ότι έγιναν πολλά.

Είναι κυρίως η τροπή που παίρνουν πλέον τα πράγματα στα ελληνοτουρκικά. Και θα βρούμε μπροστά μας τα όποια προβλήματα.

Πρόκειται για νέα τακτική της Άγκυρας αυτή η τορπίλη στο διάλογο και σε τι αποσκοπεί;

Θα επιδράσει και πώς στο δόγμα των «ήρεμων νερών»;

Πώς θα κινηθεί από τούδε και στο εξής η Αθήνα; Θα επιδιώξει πάση θυσία να στηθούν ξανά γέφυρες ή θα πάμε σε μία «ψυχρή περίοδο» με ό,τι… «θερμό» μπορεί να ελλοχεύει αυτή;

Η κυβέρνηση είχε καταφέρει μέχρι τώρα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τον πονοκέφαλο με τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, ακόμα κι όταν σε διάφορα μέτωπα τα πράγματα πήγαιναν δυσάρεστα.

Πλέον δεν μπορεί…

– Θα περίμενα βεβαίως σε τέτοιες περιπτώσεις να γίνει και κατ’ ιδίαν ενημέρωση πολιτικών αρχηγών. Αλλά φοβάμαι πως δεν είμαστε σε τέτοιο σημείο ωριμότητας.

Η επίσκεψη στην Τουρκία

Το πιο κρίσιμο που πρέπει να απαντηθεί επί της ουσίας πάντως είναι το εξής: Τι θα πράξει τελικά η Αθήνα με το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας που είχε συμφωνηθεί για φέτος στην Τουρκία και με συνεχείς καθυστερήσεις το αποφεύγει;

Ανώτατο σημαίνει και συμμετοχή των ηγετών, ήτοι επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Άγκυρα.

Το αντέχει αυτό ο πρωθυπουργός ή φοβάται, όπως υπαινίσσεται η τουρκική πλευρά, τους Καραμανλή και Σαμαρά;  

Μόνο εύκολα δεν θα βλέπω τα πράγματα…

Αντανακλαστικά ή πάλι τα ίδια με τα Τέμπη;

Αυτό με τις παλινωδίες της κυβέρνησης στο θέμα των Τεμπών, μοιάζει σαν θλιβερό σίκουελ από τους περσινούς χειρισμούς της. Οι οποίοι οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπους στο δρόμο.

Τουλάχιστον τώρα φαίνεται ότι κάποιοι το αντιλήφθηκαν νωρίτερα. Και άρχισαν τους ελιγμούς πριν πέσουν όλοι μαζί στον τοίχο.

Ενώ μέχρι την Τετάρτη διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους – τέτοια απρονοησία – ότι δεν είχε κατατεθεί καν αίτημα εκταφής από τον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι, την Πέμπτη άλλαξαν τροπάρι και διαβεβαίωναν ότι το… αίτημα θα απαντηθεί γρήγορα (!!!) και μάλιστα προέβλεπαν ότι θα γίνει και δεκτό. Εννοώντας δεκτός ως προς την ταυτοποίηση της σορού του γιου, Ντένις Ρούτσι, που χάθηκε στα Τέμπη.

– Όσο πιο γρήγορα καταλάβουν ότι ορισμένα πράγματα πρέπει να γίνουν για να απαντηθούν όλα τα ερωτήματα, – περισσότερο ή λιγότερα εύλογα δεν έχει σημασία, – τόσο θα περιορίσουν την καχυποψία. Και δεν θα μπλέξουν πάλι σε ένα κυκεώνα συγκρούσεων με τους συγγενείς και την κοινή γνώμη.

Μήπως να το δει και προσωπικά τώρα που επιστρέψει από τη Νέα Υόρκη ο πρωθυπουργός; Διότι οι υπουργοί που χειρίζονται το θέμα δεν εμπνέουν σιγουριά.

Το συμπόσιο του… πλατωνικού (πολιτικού) έρωτα

Η υποχώρηση των σεναρίων περί κόμματος Τσίπρα, έχει επαναφέρει όλο αυτό το χώρο της πέραν του ΠΑΣΟΚ κεντροαριστεράς στο… μηδέν. Όλοι ψάχνονται με όλους και τίποτα δεν βρίσκουν.

Σας μεταφέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε το αδιέξοδο του πράγματος.

Διοργανώθηκε μία εκδήλωση με τον ευφάνταστο και φανφαρόνικο τίτλο «Συμπόσιο της Παλλήνης» – παραλίγο να το πουν του Πλάτωνα, αλλά συγκρατήθηκαν – με ομιλητές Λούκα Κατσέλη, Καραμέρο, Τζανακόπουλο, Κόκκαλη και άλλους.

Εξελίχθηκε σαν κουρασμένο και κουραστικό reunion ενός πρώην ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς την παραμικρή νέα ιδέα, πρόταση, προοπτική.

Όπως πήγαν έτσι έφυγαν.

Το παράδοξο και ταυτόχρονα λυπηρό; Ότι μαζεύτηκε πολύς κόσμος, δείγμα της αγωνίας για κάποια δυναμική πολιτική έκφραση. Και διαπιστώθηκε για μία ακόμα φορά το αδιέξοδο.

– Προβλέπω να παρακαλάνε τελικά τον Τσίπρα κι ας του κάνουν μούτρα οι περισσότεροι τώρα.

– Θα μπορούσαν να το πουν συμπόσιο πλατωνικού πολιτικού έρωτα, καθότι βρίσκονται, ξαναβρίσκονται, αλλά… σχέση δεν προκύπτει.  

Οχυρωματικά έργα για Τσίπρα 

Μιας και ο λόγος για τον πρόεδρο Αλέξη, παρατήρησα ότι έκανε δύο παρεμβάσεις μέσα σε δύο ημέρες – υπερβολικά πολλή δουλειά αν αναλογιστούμε με τι ρυθμούς κινείται, να του το αναγνωρίσουμε. Η μία ήταν για τον απεργό πείνας Ρούτσι και η άλλη για το παλαιστινιακό. 

Τι σημαίνει αυτό; Ότι μπορεί να χαμήλωσαν γενικά οι τόνοι περί ίδρυσης νέους κόμματος, αλλά το εγχείρημα προφανώς και δεν έχει εγκαταλειφθεί. Τουναντίον. 

Αυτό το γνωρίζουν μάλλον στην Κουμουνδούρου και σε όλο το χώρο, που αναμένεται να επηρεαστεί από ένα νέο κόμμα. Και γι’ αυτό ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά τρέχουν εδώ και κάποιες μέρες το πρότζεκτ της συμπόρευσης ή και της επαννένωσης. Κάπως σαν… οχυρωματικά έργα δηλαδή, απέναντι στο… “τσουνάμι”, που θα σημάνει, τουλάχιστον για τους δύο φορείς, ένα κόμμα Τσίπρα.  

Ανοιχτό συνέδριο

Στο ΠΑΣΟΚ γίνανε μαλλιά κουβάρια και δύσκολα θα βρούνε άκρη.

Τα χαμηλά δημοσκοπικά, κατά το βαρομετρικά, φέρνουνε κρύα κι έτσι αποφάσισαν να ανεβάσουν το θερμόμετρο.

Ένα από τα πολλά «καυτά» που ειπώθηκαν είναι μία δήλωση της Άννας Διαμαντοπούλου, η οποία συμφώνησε με τη θέση του Χάρη Δούκα για ανοιχτό συνέδριο.

Ο Δούκας έτσι κι αλλιώς αντιμετωπίζεται με καχυποψία από τη Χαριλάου Τρικούπη για ένα περίεργο λόγο, άρα οι προτάσεις του απορρίπτονται ασκαρδαμυκτί και συχνά άνευ επαίνων. Αλλά πλέον το αίτημα για ανοιχτό συνέδριο το λέει και η υπεύθυνη στρατηγικού σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ, νούμερο 2 του κόμματος και στενή συνεργάτιδα του προέδρου Νίκου. Θα έχει ενδιαφέρον εάν συντάσσεται με αυτή την άποψη και ο Παύλος Γερουλάνος, ή θα αποφύγει να μιλήσει, φοβούμενος μήπως το παράκανε με τη… βελόνα.

Διαβάστε επίσης:

Αλλαγές στο ΥΠΕΞ με άρωμα Νέας Υόρκης, ο Τσάφος και ο θλιβερός θίασος του ΥΠΕΝ, η «πατριωτική πράξη» Σαμαρά και ο Δένδιας, κοστίζει ακριβά στο ΠΑΣΟΚ η Άννα

Η ανεπάρκεια Γεραπετρίτη, τα άδοξα ανοίγματα στον Σαμαρά, η βελόνα του Γερουλάνου και τα λάθος πυρά Χαριλάου σε Δούκα για το συνέδριο

Η ακρίβεια και ο απαθής Αναγνωστόπουλος, το κρίσιμο ποσοστό για την τρίτη θητεία Μητσοτάκη, το μήνυμα Χρυσοχοΐδη για Ρούτσι και το τζάμπα άνοιγμα με Χαρακόπουλο