Απ’ όλες τις εσωτερικές κόντρες που σημειώνονται στο ΠΑΣΟΚ, μία έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον: αυτή που αφορά τις όποιες μετεκλογικές συνεργασίες.

Όχι μόνο επειδή είναι πολιτικά και δημοσιογραφικά πιο ιντριγκαδόρικη, αλλά και διότι ίσως αυτό το θέμα να αποτελέσει το πιο βαρύ από τα πολιτικά προβλήματα του κόμματος. Αυτή η κόντρα έχει δύο πλευρές:

1. Η μία συσπειρώνεται γύρω από τον αριστερόστροφο δήμαρχο Αθηναίων και τέως υποψήφιο για την αρχηγία του Κινήματος Χάρη Δούκα, ο οποίος ζητάει δημοσίως συνεδριακή δέσμευση ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να συνεργαστεί σε κυβερνητικό επίπεδο με τη Νέα Δημοκρατία – όχι μόνο με τον Μητσοτάκη, αλλά και με οποιονδήποτε άλλον αρχηγό.

Τι καημό έχει ο Δούκας; Μα, φυσικά, τη διατήρηση των ιδεολογικών και πολιτικών συμμαχιών που του χάρισαν τη δημαρχία.

Άλλωστε, κανείς δεν ξέρει πώς θα πάνε τα πράγματα με το ΠΑΣΟΚ στο μέλλον, άρα ίσως χρειαστεί να είναι εκ νέου υποψήφιος για τη δημαρχία το 2028. Αφήστε που η πολιτική του αντίληψη περί συμμαχιών έχει βελάκι που δείχνει μόνιμα προς τα αριστερά.

Όροι απαράβατοι, όμως, για να έχει νόημα και πεδίο εφαρμογής η αντίληψη του Δούκα για τις συνεργασίες στο πλαίσιο του «προοδευτικού μετώπου» είναι η νίκη του ΠΑΣΟΚ και η ύπαρξη στα αριστερά του σχημάτων ή κομμάτων πρόθυμων και με κοινοβουλευτική δύναμη ικανή, ώστε να στηρίξουν μια «προοδευτική» κυβέρνηση.

2. Η δεύτερη πλευρά κινείται αρκετά δεξιότερα, έχει αναφορές στον σημιτικό εκσυγχρονισμό, κρατάει πολλές επιφυλάξεις και προτιμά να μην αποκλείει εκ των προτέρων σενάρια για το τι θα πρέπει να γίνει την επομένη των εκλογών εάν δεν έχει εκπληρωθεί ο στόχος του Νίκου Ανδρουλάκη για «νίκη έστω και με μία ψήφο».

Άρα, λένε, κάποιοι, δεν αποκλείεται να πουν «ναι» σε μια εκλογική συνεργασία με τη Ν.Δ. – εάν υπάρξει τρίτο, κοινώς αποδεκτό πρόσωπο για την πρωθυπουργία. Οι εσωκομματικοί της αντίπαλοι λένε πως την ηγεσία αυτής της τάσης ασκεί η Άννα Διαμαντοπούλου, χωρίς να αποκλείουν το ενδεχόμενο αυτός ο προβληματισμός να αφορά πολύ περισσότερα στελέχη του Κινήματος.

Πάντως για να προκύψει το ερώτημα περί συνεργασίας με τη Ν.Δ. η απαραίτητη προϋπόθεση είναι η εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ, η οποία ίσως ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και προκαλέσει τόσες φουρτούνες ώστε η συζήτηση περί συνεργασιών να μην βρίσκεται καν στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος.

Αν πάντως θέλει κάποιος να είναι στοιχειωδώς ρεαλιστής, θα διαπιστώσει πως η αντιπαράθεση για τα μετεκλογικά είναι μάλλον περιττή και σίγουρα επιζήμια. Σε αυτή τη φάση η μόνη προτεραιότητα του ΠΑΣΟΚ είναι η προγραμματική και πολιτική προετοιμασία για τις εκλογές.

Άλλωστε, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι το ΠΑΣΟΚ, αν δεν νικήσει στις εκλογές, μπορεί άνετα να… αυτοκαταστραφεί είτε συνεργαστεί με τη Ν.Δ. είτε όχι.

● Ένα μέρος των ψηφοφόρων του μπορεί να το εγκαταλείψει μεταξύ πρώτων και δεύτερων εκλογών θεωρώντας ότι με το «όχι» σε συγκυβέρνηση αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες του και ωθεί τη χώρα σε ακυβερνησία ή σε συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και Άκρας Δεξιάς.

● Ένα άλλο μέρος μπορεί να το εγκαταλείψει πιστεύοντας πως το ΠΑΣΟΚ, συγκυβερνώντας με τη Ν.Δ., δικαιώνει την πολιτική που απέρριπτε επί δύο τετραετίες και δίνει χρόνο στην Κεντροδεξιά να «ξεπλυθεί» και να ανασυνταχθεί.

Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες επιλογές μπορεί να έχουν το ίδιο πολιτικό αποτέλεσμα: μια εκλογική καταστροφή σε τυχόν δεύτερες εκλογές.

Ας έχουν, λοιπόν, υπομονή στο ΠΑΣΟΚ και ας επικεντρωθούν στο καθήκον τους: την άνοδο της επιρροής τους. Όλα τα άλλα είναι, προς το παρόν, περιττά.

Διαβάστε επίσης:

Τι θα φέρει ένα δικαιότερο σύστημα φορολογίας ανάλογο Ευρωπαϊκών χωρών

Γιατί αγριεύουν τα… «ήρεμα νερά»

Η μνημονιακή αλλοτρίωση ως βάση της διαρκούς συρρίκνωσης της πατρίδας