Το εμβληματικό τελευταίο μυθιστόρημα του Στρατή Τσίρκα, η «Χαμένη Άνοιξη», μεταφέρεται για πρώτη φορά στη σκηνή.

Η παράσταση

Ο Άρης Λάσκος («Ο αγνός εραστής», «Ένρον», «Τα μαγικά βουνά», «Το συνέδριο για τον Ιράν») μεταγράφει για το θέατρο το μυθιστόρημα και ο Βαλάντης Φράγκος («Peer Gynt no man’s land», «Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος» «L’echange/Η Ανταλλαγή», «Μετά την πρόβα») σκηνοθετεί μια καταιγιστικού ρυθμού παράσταση.

Δύο ηθοποιοί αναλαμβάνουν τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες (Ανδρέας – Φλώρα) και άλλοι τέσσερις εναλλάσσονται σε πολλαπλούς ρόλους ενσαρκώνοντας τους υπόλοιπους χαρακτήρες του μυθιστορήματος.

Με πλοκή κινηματογραφικής έντασης και διαρκή εναλλαγή δράσης ανάμεσα σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους —τον Εθνικό Κήπο, την πλατεία Συντάγματος, τους δρόμους και τα καφενεία της Αθήνας, αλλά και τα διαμερίσματα των ηρώων— η παράσταση ακολουθεί τα δραματουργικά ευρήματα του Τσίρκα. Μυθοπλασία και ιστορικά ντοκουμέντα, υπαρκτά πρόσωπα και φανταστικοί χαρακτήρες συνυφαίνονται σε ένα σκηνικό γεγονός διάρκειας δύο ωρών.

Τα προσωπικά βιώματα των χαρακτήρων συγκρούονται με τα κοινωνικά οράματα και τη διάψευσή τους. Κυρίως οι δύο πρωταγωνιστές, ο Ανδρέας και η Φλώρα —και οι δύο εκπατρισμένοι— αναζητούν σταθερό έδαφος∙ ξένοι στην Αθήνα, ξένοι και στον τόπο από όπου έφυγαν, παλεύουν να απαντήσουν: Τι τους ανήκει; Σε ποιον ανήκουν; Ποιος τους χωρά; Και, τελικά, έχουν θέση σε μια κοινωνία που μοιάζει να μην τους αναγνωρίζει;

Όμως, όπως λέει το ρητό, η Ιστορία γράφεται, ενώ εμείς ζούμε. Έχει νόημα να προσπαθεί κανείς για την προσωπική του ευτυχία, να αντιστέκεται σε μια αίσθηση προσωπικής απελπισίας, να μην απογοητεύεται, όταν παντού γύρω «βρωμάει πραξικόπημα»; Μπορούμε να ζήσουμε έξω από την Ιστορία; Ανεπηρέαστοι από κάθε τι εξωτερικό; Αμέτοχοι; Ή μήπως η Ιστορία θα μας παρασύρει μαζί της; Τελικά, τι ακολουθεί μετά από μία Χαμένη Άνοιξη; Μια ακόμα χαμένη εποχή ή μήπως μια ευκαιρία για επαγρύπνηση και αλλαγή πορείας;

Κάποτε ο Τσίρκας σε μια συνέντευξή του είχε πει «Θέλω να γράψω ένα βιβλίο λυπητερό που να κάνει ευτυχισμένους όσους το διαβάζουν». Αυτό φιλοδοξεί και η παράσταση. Ακόμα και μέσα από μια επίπονη και σκοτεινή ιστορία, είναι δυνατόν ο άνθρωπος να οραματιστεί ένα διαφορετικό μέλλον, κατανοώντας το παρελθόν του. Ειδικά αν κάποιες πτυχές του μοιάζουν ανατριχιαστικά με τη σημερινή εποχή…

• Μεταγραφή: Άρης Λάσκος
• Σκηνοθεσία: Βαλάντης Φράγκος
• Σκηνικά: Ζωή Μολυβδά Φαμέλλη
• Κοστούμια: Αλέγια Παπαγεωργίου
• Φωτισμοί: Ιωάννα Αθανασίου, Τάσος Παλαιορούτας
• Mουσική: Γιώργος Δούσος
• Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69,

Παίζουν: Ελένη Ζαραφίδου, Άρης Λάσκος, Καλλιόπη Παναγιωτίδου, Δημήτρης Πασσάς, Γιούλη Τσαγκαράκη, Συμεών Τσακίρης.

Από 2 Οκτωβρίου, Τετάρτη και Κυριακή στις 20:00 & Πέμπτη έως Σάββατο στις 21:00

Διαβάστε επίσης:

Oι «Άγριοι» του Γιώργου Παλούμπη «εισβάλλουν» και πάλι στη σκηνή του θεάτρου Τζένη Καρέζη

Η δίκη του Σωκράτη στη… γλώσσα του

Η «Παπλωματού» της Μαριάννας Τόλη ξαναζωντανεύει στο Θέατρο Κ. Βασιλάκου