Μια άνευ προηγουμένου κρίση αποκάλυψε τις αδυναμίες του Εμανουέλ Μακρόν, αύξησε τον κίνδυνο δημοσιονομικής αστάθειας και οδήγησε την ακροδεξιά πιο κοντά από ποτέ στην εξουσία.

• Ποιος θέλει να αποφύγει τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης;
• Θα στηρίξετε την κυβέρνηση;
• Και σε τι είστε διατεθειμένοι να συμβιβαστείτε;

Οι απαντήσεις δεν ήταν ενθαρρυντικές για το μέλλον του Μακρόν, μετά από ένα πενθήμερο φιάσκο που οδήγησε στην παραίτηση της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Σεμπαστιάν Λεκορνύ, μόλις 14 ώρες μετά τον διορισμό της, και κορυφώθηκε με τον επαναδιορισμό του. Ένα πολιτικό δράμα που σπάνια βλέπει η χώρα, του οποίου η έκβαση παραμένει αβέβαιη, γράφει το Politico.

Τίποτα δεν υποχρέωνε θεσμικά τον Μακρόν να τοποθετηθεί στο επίκεντρο των συνομιλιών της 10ης Οκτωβρίου — τις οποίες είχε αναλάβει ο Λεκορνύ και οι οποίες εκ των υστέρων φαινόταν να είχαν ως στόχο να θέσουν τις βάσεις για την επανυποψηφιότητα του πρωθυπουργού αργότερα εκείνο το βράδυ. Όταν ρωτήθηκε γιατί το γραφείο του συγκάλεσε τη συνάντηση, ένας προεδρικός σύμβουλος αστιεύτηκε: «Ίσως θέλει να κερδίσει το Νόμπελ Πολέμου».

Τα μέλη της αντιπολίτευσης που έλαβαν την πρόσκληση, η οποία στάλθηκε στις 2 π.μ., συμφώνησαν ως επί το πλείστον να παραστούν στη συνάντηση, κεκλεισμένων των θυρών, στο Ελιζέ, για να διασφαλίσουν ότι θα θεωρούνταν έτοιμοι για την εξεύρεση μιας διαπραγματευτικής λύσης στο αδιέξοδο.

Κι έτσι, οι ηγέτες των περισσότερων μεγάλων πολιτικών κομμάτων της χώρας – εκτός από την αριστερή Ανυπότακτη Γαλλία και τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό, , οι οποίες δεν είχαν προσκληθεί – πέρασαν τις πύλες του Ελιζέ, ανέβηκαν στην αυλή, περνώντας από ένα πλήθος δημοσιογράφων και μπήκαν στο ιστορικό κτίριο του 18ου αιώνα, το οποίο ο Μακρόν και η σύζυγός του Μπριζίτ αποκαλούν σπίτι τους.

Πριν εισέλθουν στην αίθουσα των Πρεσβευτών, μια κομψή αίθουσα συσκέψεων με θέα στον καταπράσινο κήπο της προεδρικής κατοικίας, οι παρευρισκόμενοι κλήθηκαν να αφήσουν τα κινητά τους σε ένα κουτί — ένα πρόσθετο μέτρο ασφαλείας ώστε να μην υπάρξουν διαρροές.

Ο Μακρόν άνοιξε τη συνεδρίαση θέτοντας τις τρεις ερωτήσεις του και άκουσε προσεκτικά τις απαντήσεις, σύμφωνα με άτομο που ήταν παρόν και μίλησε ανώνυμα. Οι εκπρόσωποι του Σοσιαλιστικού Κόμματος αρνήθηκαν να στηρίξουν την επόμενη κυβέρνηση.

Οι επικεφαλής των Ρεπουμπλικάνων είπαν πως η στήριξή τους θα εξαρτηθεί από τη διατήρηση του νόμου για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Ο Εντουάρ Φιλίπ, πρώην πρωθυπουργός του Μακρόν και σήμερα επικεφαλής κόμματος που συνήθως τον στηρίζει, παρέμεινε σιωπηλός, χωρίς να πάρει θέση.

Οι μόνοι που σήκωσαν το χέρι, σύμφωνα με τον ηγέτη των Σοσιαλιστών Ολιβιέ Φορ, ήταν ο Γκαμπριέλ Ατάλ, επικεφαλής του κόμματος του Μακρόν, και ο Μαρκ Φενό, πρώην υπουργός Γεωργίας. Ήταν μια εντυπωσιακή εικόνα πολιτικής απομόνωσης του προέδρου.

Οκτώ χρόνια μετά την άνοδό του στην εξουσία, με καμένες γέφυρες και αποξενωμένους συμμάχους, η σύσκεψη αυτή φάνηκε να επιδείνωσε την κατάσταση. Παρότι ο Μακρόν παρέμεινε σιωπηλός —δεν έχει ακόμη κάνει δημόσια δήλωση—, όσο περνούσε η ώρα, γινόταν σαφές ότι ο Λεκορνύ επρόκειτο να επαναδιοριστεί.

Ίσως δεν έπρεπε να προκαλεί έκπληξη. Εκείνοι που γνωρίζουν τον πρόεδρο τον παρομοιάζουν με «αμετανόητο τζογαδόρο», πάντα πεπεισμένο ότι η επόμενη παρτίδα θα του δώσει τη νίκη, όσο κι αν έχει χάσει πριν.

Το πρόβλημα είναι πως η τελική του απόφαση —να επαναφέρει τον Λεκορνύ— ενίσχυσε τις κατηγορίες ότι «αρνείται να παραχωρήσει εξουσία» και πως «διαπράττει δημοκρατικό σφάλμα» μη ορίζοντας πρωθυπουργό εκτός του κύκλου του, μετά την απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας το περασμένο καλοκαίρι.

Οι αριστεροί ηγέτες έφυγαν από τη συνάντηση «άναυδοι», όπως είπε ο επικεφαλής των Οικολόγων, εξοργισμένοι γιατί όλα έδειχναν πως ο Μακρόν ετοιμαζόταν να κρατήσει τον ίδιο πρωθυπουργό.

Ο Λεκορνύ καλείται τώρα να πείσει τους βουλευτές να μην καταψηφίσουν την κυβέρνησή του και να εγκρίνουν περικοπές δισεκατομμυρίων ευρώ ώστε να περιοριστεί το έλλειμμα της Γαλλίας, το οποίο φτάνει το 5,4% του ΑΕΠ.

Παράλληλα, ο ίδιος και ο Μακρόν πρέπει να διαβεβαιώσουν τις αγορές ότι η έβδομη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου μπορεί να αποπληρώνει τα χρέη της. Μετά την αρχική παραίτηση, ο γαλλικός δείκτης CAC 40 βυθίστηκε έως 3%, τα δεκαετή επιτόκια εκτοξεύτηκαν στο υψηλότερο σημείο του έτους και το ευρώ έχασε πάνω από μισό σεντ έναντι του δολαρίου.

Αυτές οι πέντε ημέρες, που κατέληξαν στην επανατοποθέτηση του Λεκορνύ, άλλαξαν τη γαλλική πολιτική σκηνή. Θα σημαδέψουν ανεξίτηλα την προεδρία Μακρόν και θα δώσουν νέα ώθηση στην ακροδεξιά, η οποία ήδη καταγράφει πρωτοφανή ποσοστά.

Οι συνέπειες αυτών των εξελίξεων είναι τεράστιες — για τη Γαλλία και για την Ευρώπη.

Ένα χαμένο τηλεφώνημα

Για τον επικεφαλής των Ρεπουμπλικάνων, Μπρουνό Ρεταγιό, η κρίση ξεκίνησε με ένα χαμένο τηλεφώνημα. Ο ίδιος κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με τον Λεκορνύ την Κυριακή —την ημέρα που επρόκειτο να παρουσιαστεί η νέα κυβέρνηση.

Το να αγνοηθεί ένας τόσο σημαντικός παράγοντας ήταν ριψοκίνδυνο βήμα, ιδίως από τη στιγμή που ο Ρεταγιό είχε γνωρίσει ραγδαία άνοδο.

Μετά από χρόνια πολιτικής αφάνειας, αναδείχθηκε το 2024 υπουργός Εσωτερικών, όταν το κόμμα του, οι Ρεπουμπλικάνοι, μπήκαν απρόσμενα σε κυβερνητικό συνασπισμό με το κεντρώο στρατόπεδο του Μακρόν, ύστερα από πρόωρες εκλογές που δεν έδωσαν αυτοδυναμία.

Η σκληρή στάση του στο μεταναστευτικό και η φιλελεύθερη οικονομική του γραμμή τον κατέστησαν δημοφιλή, και σύντομα εξελέγη αρχηγός του κόμματος με συντριπτική πλειοψηφία.

Το κόμμα του αναμενόταν να παραμείνει στην κυβέρνηση υπό τον Λεκορνύ, ο οποίος μέχρι το 2017 υπήρξε μέλος των Ρεπουμπλικάνων πριν προσχωρήσει στο κόμμα του Μακρόν. Οι σχέσεις των δύο πλευρών θεωρούνταν καλές — μέχρι εκείνη την Κυριακή, όταν ο Ρεταγιό δεν έπαιρνε απάντηση.

Απελπισμένος, μπήκε στο αυτοκίνητό του και κατευθύνθηκε στο Ματινιόν, την πρωθυπουργική κατοικία. Εκεί βρήκε τον Λεκορνύ περικυκλωμένο από συνεργάτες. «Του είπα ότι ήταν επείγον», διηγήθηκε αργότερα. Ο Λεκορνύ τον πήρε ιδιαιτέρως για μια σύντομη, αλλά κρίσιμη συζήτηση.

Κατά τη διάρκειά της, που διήρκεσε πάνω από μία ώρα, ο πρωθυπουργός του έδειξε ένα προσχέδιο του υπουργικού συμβουλίου. «Υπήρχε κενό δίπλα στο υπουργείο Άμυνας», είπε ο Ρεταγιό.

Όταν ρώτησε ποιον προόριζε ο πρόεδρος, ο Λεκορνύ απάντησε ότι ήταν «αποκλειστικά δική του απόφαση».

Ο Ρεταγιό έμαθε τελικά από την τηλεόραση πως ο Μακρόν είχε επιλέξει για υπουργό Άμυνας τον Μπρουνό Λε Μερ — πρώην οικονομικό υπουργό και μέλος των Ρεπουμπλικάνων, που είχε μεταπηδήσει στο στρατόπεδο του Μακρόν. Για τους συντηρητικούς, ο Λε Μερ αποτελεί τοξικό πρόσωπο, καθώς θεωρείται υπεύθυνος για τη δημοσιονομική εκτροπή της Γαλλίας.

Σύμβουλοι του Μακρόν είχαν προσπαθήσει να τον αποτρέψουν από αυτή την επιλογή. Εκείνος φέρεται να απάντησε: «Δεν αλλάζεις κυβέρνηση την τελευταία στιγμή», για να λάβει τη σκωπτική απάντηση: «Μία ώρα πριν τη Χιροσίμα, η Χιροσίμα δεν είχε συμβεί ακόμη».

Για τους Ρεπουμπλικάνους, αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ένας συνεργάτης του Ρεταγιό είπε πως το κόμμα «ένιωσε ότι το εξαπάτησαν», καθώς ο Λεκορνύ είχε υποσχεθεί από την πρώτη μέρα «να σπάσει με το παρελθόν».

Λίγα λεπτά αργότερα, ο Ρεταγιό ανήρτησε στο Χ (πρώην Twitter) μήνυμα με το οποίο ανακοίνωνε έκτακτη συνεδρίαση της ηγεσίας του κόμματος — κάτι που ερμηνεύθηκε ως προαναγγελία αποχώρησης.

Ο Λεκορνύ παραιτήθηκε την επόμενη μέρα, και το Παρίσι σχολίαζε ειρωνικά πως «έριξε την κυβέρνηση με ένα tweet».

Μια αξέχαστη βόλτα

Ο Λεκορνύ δεν έχει ακόμη αφηγηθεί τη δική του εκδοχή, αλλά το γραφείο του δεν αρνείται την ιστορία του Ρεταγιό.

Αργότερα είπε απλώς πως οι συνομιλίες «δεν ήταν ιδιαίτερα ομαλές» και πως η πτώση της κυβέρνησης οφείλεται σε «κομματικές φιλοδοξίες» ενόψει των προεδρικών εκλογών.

Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν πως ο Ρεταγιό ενήργησε υπό πίεση από τις πιο ριζοσπαστικές τάσεις του κόμματός του — ή ότι ήθελε έτσι κι αλλιώς να αποστασιοποιηθεί από τον Μακρόν, καθώς σχεδιάζει να είναι υποψήφιος το 2027.

Όταν ανακοινώθηκε η παραίτηση, η είδηση προκάλεσε σοκ στο Παρίσι. Ένας διπλωμάτης έμαθε τα νέα από ασκούμενο που του είπε: «Νομίζω ότι πρέπει να το δείτε αυτό». Στις Βρυξέλλες, ένας σύμβουλος του Ευρωκοινοβουλίου ενημερώθηκε στο τρένο για το Στρασβούργο· οι συνάδελφοί του σχολίασαν: «Τι χάος!»

Ο Μακρόν, αντί να απευθυνθεί άμεσα στο έθνος, επέλεξε μια μοναχική βόλτα στις όχθες του Σηκουάνα, μιλώντας στο τηλέφωνο ενώ τα γαλλικά χρηματιστήρια βυθίζονταν. Οι κάμερες τον κατέγραψαν με σκούρο παλτό, να περπατά μόνος, σταματώντας πού και πού για να μιλήσει με πολίτες.

Αργότερα παρέστη σε τελετή παρασημοφόρησης στο Ελιζέ, «χαμογελαστός και ψύχραιμος», όπως είπε παρευρισκόμενος. Πρώην συνεργάτης του εξήγησε: «Ο Μακρόν απεχθάνεται να βρίσκεται σε θέση άμυνας» και «δεν αντέχει να τον ξεπερνούν τα γεγονότα».

Το ίδιο βράδυ, αντί να απευθυνθεί στο λαό ή να ανακοινώσει νέα κυβέρνηση, έδωσε στον Λεκορνύ —τον απερχόμενο πρωθυπουργό— 48 ώρες για να βρει λύση, μια εξαιρετικά ασυνήθιστη εντολή για κάποιον που μόλις είχε παραιτηθεί.

Εγκαταλείποντας το πλοίο

Οι σύμμαχοι του Μακρόν τον είχαν στηρίξει σε πολλές κρίσεις, αλλά αυτή τη φορά έμοιαζαν να φτάνουν στα όριά τους. Ο Γκαμπριέλ Ατάλ, πρώην πρωθυπουργός και πλέον επικεφαλής του κόμματός του, δήλωσε στην τηλεόραση πως «δεν καταλαβαίνει πλέον τις αποφάσεις του προέδρου».

Ο Εντουάρ Φιλίπ, ο πρώτος του πρωθυπουργός και πιθανός μελλοντικός υποψήφιος πρόεδρος, κάλεσε τον Μακρόν «να παραιτηθεί μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2026».

Η πρώην πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν, γνωστή για την επιμονή της στη μεταρρύθμιση των συντάξεων, αιφνιδίασε δηλώνοντας πως είναι «καιρός να ακούμε και να προχωράμε» — κάτι που θεωρήθηκε υπαινιγμός υπέρ της αναστολής του αμφιλεγόμενου νόμου.

Ο Λεκορνύ παρέδωσε την έκθεσή του την Τετάρτη, εκφράζοντας συγκρατημένη αισιοδοξία πως θα υπάρξει διέξοδος. Το βράδυ, σε συνέντευξή του στη France 2, δήλωσε ότι «η αποστολή του τελείωσε» και άφησε να εννοηθεί πως ο Μακρόν θα όριζε νέο πρωθυπουργό σύντομα.

Όμως οι Σοσιαλιστές βγήκαν από τη συνάντηση απογοητευμένοι, λέγοντας πως ο Λεκορνύ ήταν «απόλυτα δυσανάγνωστος» και πως η αναστολή του νόμου των συντάξεων ήταν «στάχτη στα μάτια». Ένας ανώτερος αξιωματούχος του κόμματος σχολίασε ότι ο Μακρόν «δεν θα τολμούσε ποτέ να διορίσει αριστερό πρωθυπουργό — θα το θεωρούσε την απόλυτη ήττα».

Οι συζητήσεις με τους Σοσιαλιστές άφησαν τους Ρεπουμπλικάνους απομονωμένους. Ο Ρεταγιό και ο πρόεδρος της Γερουσίας, Ζεράρ Λαρσέ, προσπάθησαν να πείσουν τον Μακρόν να επιλέξει έναν ουδέτερο υποψήφιο, όπως τον παλαίμαχο Ζαν-Λουί Μπορλό, χωρίς αποτέλεσμα.

Το βράδυ της Παρασκευής, ο πρόεδρος κάλεσε πάλι τους αρχηγούς κομμάτων στο Ελιζέ, κράτησε τα χαρτιά του κλειστά και λίγες ώρες αργότερα επαναδιόρισε τον Λεκορνύ.

Η τραγωδία Μακρόν

Η ειρωνεία είναι πως ο Μακρόν έχει δικαιωθεί σε αρκετές από τις ιδέες του που αρχικά θεωρήθηκαν υπερφιλόδοξες. Από το 2017 προωθούσε μια «στρατηγικά αυτόνομη Ευρώπη», με οικονομική και αμυντική αυτάρκεια. Είχε επίσης μιλήσει για «ευρωπαϊκά στρατεύματα στην Ουκρανία» πολύ πριν δημιουργηθεί η γαλλοβρετανική συμμαχία.

Ένας διπλωμάτης της ΕΕ σχολίασε: «Λίγοι ηγέτες μπορούν να σκέφτονται δύο ή πέντε χρόνια μπροστά — και αυτός μπορούσε».

Ίσως ο χρόνος τον δικαιώσει και στη μεταρρύθμιση των συντάξεων, καθώς η Γαλλία γηράσκει και το σύστημα επιβαρύνεται. Ωστόσο, προς το παρόν, η πολιτική ζημιά είναι τεράστια.

Η εβδομάδα του χάους αποδείχθηκε δώρο για την ακροδεξιά και τη Μαρίν Λεπέν, που δηλώνει πως «τα παραδοσιακά κόμματα έχουν αποτύχει και οδηγούν τη χώρα στην κατάρρευση».

Το κόμμα της ζητά πρόωρες εκλογές, παρότι η Λεπέν αντιμετωπίζει δίκη για υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος. Παρ’ όλα αυτά, ο Εθνικός Συναγερμός προηγείται στις δημοσκοπήσεις με περίπου 33%, καταγράφοντας ιστορικό ρεκόρ.

Οι πιθανότητες αποτυχίας του Λεκορνύ παραμένουν μεγάλες — και εάν η κυβέρνησή του καταψηφιστεί, ο Μακρόν ίσως αναγκαστεί να οδηγήσει τη χώρα ξανά στις κάλπες, τη στιγμή που οι λαϊκιστές ενισχύονται σε όλη την Ευρώπη.

Στο μεταξύ αναμένεται να συνεδριάσει σήμερα, Τρίτη, για πρώτη φορά το υπουργικό συμβούλιο της ανασχηματισμένης, σε σχέση με την βραχύβια προηγούμενη, δεύτερης κυβέρνησης Λεκορνί. Ειδικότερα στο νέο κυβερνητικό σχήμα συμμετέχουν οι 12 από τους 18 υπουργούς της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως ο Ζαν-Νοέλ Μπαρό στο υπουργείο Εξωτερικών και ο Ζεραρ Νταρμανέν στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Μετέχουν επίσης πέντε υπουργοί που κατά το παρελθόν είχαν συμμετάσχει σε κυβερνήσεις επί προεδρίας Μακρόν και τρία πρόσωπα από την λεγόμενη κοινωνία των πολιτών. Σε γενικές γραμμές οι περισσότεροι υπουργοί, είναι μέλη πολιτικών σχηματισμών προσκείμενων στο Γάλλο πρόεδρο, ενώ έξι προέρχονται από το Ρεπουμπλικανικό κόμμα και βρίσκονται αντιμέτωποι με την απειλή διαγραφής, αφού το κόμμα αυτό αποφάσισε ότι στηρίζει μεν, αλλά δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση.

Προτάσεις μομφής από Λεπέν και Μελανσόν

Προτάσεις μομφής κατά της νέας κυβέρνησης, πριν ακόμα αυτή συνεδριάσει και προβεί στις προγραμματικές της δηλώσεις, ανακοίνωσαν ότι έχουν ήδη καταθέσει στην γαλλική Εθνοσυνέλευση το ακροδεξιό κόμμα «Εθνικός Συναγερμός» της Μαρίν Λεπέν και το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς «Ανυπότακτη Γαλλία», του Ζαν-Λυκ Μελανσόν. Για να πέσει η κυβέρνηση θα πρέπει να ταχθεί υπέρ πρότασης μομφής η απόλυτη πλειοψηφία των μελών της Εθνοσυνέλευσης, κάτι που λίγο-πολύ θα εξαρτηθεί από το τι θα κάνει το Σοσιαλιστικό κόμμα, το οποίο προς το παρόν επιδιώκει την άρση ορισμένων αποφάσεων που σχετίζονται με την αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού συστήματος και έχει δηλώσει ότι τελεί εν αναμονή των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης.

Απλή αναλογική θέλουν 18 βουλευτές

Εκ παραλλήλου ωστόσο 18 βουλευτές από τα κόμματα που στηρίζουν τον πρόεδρο Μακρόν, από τους οικολόγους, τους κομμουνιστές και τους σοσιαλιστές, μεταξύ των οποίων και ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, κατέθεσαν σήμερα στην γαλλική Εθνοσυνέλευση μία πρόταση υπέρ της καθιέρωσης της απλής αναλογικής στις βουλευτικές εκλογές. Στην εισηγητική τους έκθεση οι 18 βουλευτές υποστηρίζουν ότι απλή αναλογική δεν σημαίνει ακυβερνησία, επισημαίνοντας ότι από το 1958 ως σήμερα η Γαλλία, με το πλειοψηφικό σύστημα, γνώρισε 47 κυβερνήσεις ενώ η Γερμανία, με την απλή αναλογική, γνώρισε 24 κυβερνήσεις.

Ο «Τιτανικός» της Γαλλίας και οι συγκρίσεις με την Ελλάδα

Τέλος διάχυτη είναι η ανησυχία στα μέσα ενημέρωσης και στους αναλυτές αναφορικά με τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η παρατεταμένη πολιτική αστάθεια στην οικονομία της χώρας. Χαρακτηριστικό είναι δημοσίευμα στην εφημερίδα Le Figaro όπου περιγράφεται με σαρκασμό και απαισιοδοξία η σημερινή κατάσταση της Γαλλίας και, κατ’ επέκταση, της Ευρώπης, συγκρίνοντάς τη με τον Τιτανικό που οδεύει προς το ναυάγιο. Η εφημερίδα παραλληλίζει τη σημερινή Γαλλία με την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, σαρκάζοντας όσους επιμένουν ότι «η Γαλλία δεν θα γίνει ποτέ η Ελλάδα» — όπως παλαιότερα ισχυρίζονταν πως ο Τιτανικός ήταν «αβύθιστος». «Πολιτικοί ηγέτες παρουσιάζονται αποδυναμωμένοι και αποκομμένοι από την πραγματικότητα, ενώ το πολιτικό σύστημα βυθίζεται στην παρακμή και τον κυνισμό. Οι βουλευτές επιδίδονται σε μικροπολιτικά παιχνίδια, οι πολίτες βυθίζονται στην απάθεια, και η κοινωνία δείχνει έτοιμη να εκραγεί» αναφέρει το δημοσίευμα.

Στο ίδιο μήκος κύματος ο διευθύνων σύμβουλος του χρηματιστηριακού ομίλου Euronext (ο οποίος διαχειρίζεται έξι ευρωπαϊκές χρηματιστηριακές αγορές) Στεφάν Μπουνιά θύμισε ότι oρισμένες ευρωπαϊκές χώρες αναγκάστηκαν να «σφίξουν δραστικά το ζωνάρι» καθώς βυθίζονταν στην κρίση και κάλεσε το Σάββατο μέσω του ραδιοφώνου France Inter να ακολουθηθούν αυτά τα παραδείγματα. Έφερε ως υπόδειγμα τη δημοσιονομική πορεία της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Ισπανίας, οι οποίες, όπως υπογράμμισε, «μείωσαν μαζικά το χρέος τους» και τρεις εξ αυτών παρουσιάζουν σήμερα «πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα».

Διαβάστε επίσης:

Αυτή είναι μια «γιορτή των ψευτών», λέει ο βουλευτής της Κνεσέτ βγήκε σηκωτός από την ομιλία Τραμπ (Video)

Ερντογάν σε Μελόνι: «Καλά φαίνεσαι, αλλά πρέπει να σε κάνω να κόψεις το κάπνισμα» – «Θες να σκοτώσω κανέναν;» (Video)

Ιβάνκα Τραμπ: Το χειροκρότημα στην Κνεσέτ και το «ευχαριστώ» της στους ισραηλινούς βουλευτές (Photos/Video)