Από τη μέρα που ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε την παραίτησή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, πλημμυρίσαμε από σενάρια και δημοσκοπήσεις χωρίς πραγματικό αντικείμενο.

Καταρχάς ο πρώην πρωθυπουργός – όσο κι αν επιχειρεί να το εξαργυρώσει επικοινωνιακά μιλώντας για έκθεση στην ανασφάλεια, για ρίσκο κ.λπ. – παραιτήθηκε από βουλευτής επειδή το όφειλε: δεν θα μπορούσε να παραμένει στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ενόσω ετοίμαζε ένα άλλο κόμμα. Η αντίθετη επιλογή θα ήταν ηθικά και πολιτικά απαράδεκτη.

Ωστόσο η παραίτησή του δεν σημαίνει ότι επιταχύνεται η διαδικασία προπαρασκευής του νέου φορέα, για τον οποίο δεν είναι ακόμη γνωστό ούτε πότε θα είναι έτοιμος ούτε ποια μορφή θα έχει.

Για την ακρίβεια δεν είναι καν βέβαιο το αν θα δημιουργηθεί, αφού, κατά τις εκτιμήσεις πολλών, ο Τσίπρας θα μετρήσει πολύ καλά κάθε στοιχείο και ενδεχόμενο πριν λάβει τις αποφάσεις του.

Ως εκ τούτου πάνε τζάμπα μέχρι στιγμής οι μετρήσεις που προσπαθούν να ανιχνεύσουν πόσοι θα μπορούσαν να το ψηφίσουν.

Άλλωστε πώς να μετρήσεις ένα κόμμα που δεν υπάρχει; Ποιος θα απαντήσει σοβαρά για το αν θα ψηφίσει ένα κόμμα χωρίς να ξέρει ποιοι θα το στελεχώσουν, τι θα λέει και αν πράγματι πρόκειται να υπάρξει; Ίσως μόνο ένας πολύ σκληρός πυρήνας θαυμαστών του πρώην πρωθυπουργού.

Όμως, η ματαιότητα των σεναρίων και των δημοσκοπήσεων δεν αφήνει τους πάντες ανέγγιχτους, αφού το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος παράγει από μόνο του πολιτικές συνέπειες, ιδιαίτερα στα κόμματα που αναμφίβολα θα επηρεαστούν.

Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι δεν εμφανίζει για την ώρα σοβαρή δημοσκοπική υποχώρηση, είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τακτική συγκράτησης των κεντρόφυγων τάσεων στελεχών και βουλευτών του που δηλώνουν πρόθυμοι να συμμετάσχουν στο εγχείρημα του Τσίπρα, εάν κληθούν.

Το ΠΑΣΟΚ, από την πλευρά του, επειδή καθυστέρησε να εκκινήσει τους μηχανισμούς της διεύρυνσής του, κινδυνεύει, τώρα που το πήρε απόφαση, να δώσει την εντύπωση όχι πως αναλαμβάνει μια μεγάλη πρωτοβουλία ανοίγματος στην κοινωνία, αλλά ότι απλώς αντιδρά στην αναγγελία του Τσίπρα για δική του κάθοδο σε αυτήν.

Πολύ πιο προβληματική ωστόσο είναι η εικόνα διαφωνιών και αλληλοσυγκρουόμενων… καπετανάτων που έχει διαμορφωθεί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ όλο το διάστημα από την εκλογή προέδρου μέχρι σήμερα.

Επειδή κανένας αναποφάσιστος κεντρώος δεν πρόκειται να εμπιστευτεί ένα κόμμα του οποίου οι κορυφαίοι παράγοντες δεν ομονοούν, οι… μεγαλοπαράγοντες της Χαριλάου Τρικούπη καλό θα είναι να δώσουν την επερχόμενη μάχη συντεταγμένοι.

Στην περίπτωσή τους ισχύει απολύτως το ότι ή όλοι μαζί θα νικήσουν – ό,τι κι αν περιγράφει η λέξη «νίκη» – ή όλοι μαζί θα καταστραφούν…

Διαβάστε επίσης:

Δεκάρα δεν δίνουν για το μνημείο, τα Τέμπη και ο Δένδιας τους νοιάζουν  

Ο κίνδυνος ρευστοποίησης του πολιτικού σκηνικού

Η εμφυλιοπολεμική, χουντική και καθόλου φιλελεύθερη άποψη για να τεθεί το ΚΚΕ εκτός νόμου