Καλημέρα σας

Από τη χθεσινή παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που μίλησε στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, συμπεραίνω ότι ο πρωθυπουργός έχει την αγωνία να πείσει.

Να πείσει ότι θα κάνει εκλογές το 2027, ότι δεν θα αλλάξει τον εκλογικό νόμο κι ότι έχει ελπίδες να πάρει αυτοδυναμία με τις πρώτες εκλογές, χωρίς να χρειαστούν δεύτερες κάλπες.

Για τα δύο πρώτα δεν έχω λόγο να αμφιβάλω – αφού επιμένει, μάλλον θα τα κάνει κιόλας.

Αλλά το τρίτο εξαρτάται από τους ψηφοφόρους. Τους οποίους δεν βλέπω πρόθυμους να συμπράξουν. Τουλάχιστον όχι με τα σημερινά δεδομένα…

Αυτοδυναμία σημαίνει 36% με 37% άλλωστε.

Ο προσεκτικός Δένδιας και η συνάντηση με Δούκα

Παρατηρώ το πώς κινείται ο Νίκος Δένδιας.

Έχει μάλλον αντιληφθεί ότι πατάει σε πολύ λεπτό στρώμα πάγου και προσέχει. Θα το έλεγα «οριακά αποδεκτό αντάρτικο» αυτό που κάνει. Και διαφοροποιείται και κοιτάει να μην δώσει πολλά δικαιώματα. Ή έστω να μην δώσει τέτοια δικαιώματα στον Κυριάκο Μητσοτάκη να τον τιμωρήσει με… κόκκινη.

Η άσκηση στην οποία επιδίδεται μόνο εύκολη δεν την λες: Και κρατάει αποστάσεις που είναι εμφανώς διακριτές, προσπαθώντας να φτιάξει το προφίλ ενός ισχυρού δελφίνου, αλλά ταυτόχρονα να μην κατηγορηθεί από την νομοταγή κομματική βάση της ΝΔ ότι υποσκάπτει την κυβέρνηση.

Τι θεσμικές κινήσεις πάντως θα τις κάνει ο Δένδιας κι ας κάθονται στο λαιμό του Μαξίμου.

Για παράδειγμα, έχει προσκαλέσει για την Πέμπτη το πρωί στο Πεντάγωνο τον δήμαρχο Αθηναίων Χάρη Δούκα για να συζητήσουν σχετικά με τη νέα κατάσταση αρμοδιοτήτων επί του μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη και τον περιβάλλοντα χώρο. Και φυσικά ενόψει της παρέλασης. Βλέπετε, όλα αυτά είναι και διοργάνωση του δήμου.

–      Τώρα, το ότι το Μαξίμου δεν θέλει να βλέπει τον Δούκα ούτε ζωγραφιστό, επειδή ο δήμαρχος έχει κάνει κάτι άγρια πρεσαρίσματα στην κυβέρνηση, αυτό είναι πρόβλημα του Μαξίμου και όχι του Δένδια.

Η περίεργη στάση κάποιων του ΠΑΣΟΚ για τον… Άγνωστο Στρατιώτη

Παρεμπιπτόντως και επειδή με αφορμή την τροπολογία για τον Άγνωστο Στρατιώτη ο Μητσοτάκης και διάφοροι υπουργοί επιτέθηκαν στον Χάρη Δούκα – προφανώς για την υποστηρικτική στάση του στον Πάνο Ρούτσι και τη θέση του για τα Τέμπη – θα περίμενα από το ΠΑΣΟΚ να σταθεί δυναμικά απέναντί τους. Και να υπερασπιστούν τον Δούκα και το ρόλο του δήμου της Αθήνας, ώστε να μην περάσουν τα σχέδια των ακραίων δεξιών, που θέλουν να αφαιρέσουν τα ονόματα των θυμάτων και τα καντηλάκια.

Τουναντίον, υπήρξε από στάση επιτήδειας ουδετερότητας και σιωπής, μέχρι και αιχμές από τους ασυνείδητα άφρονες, όπως ένας Μπιαγκής, που κυκλοφορεί ως γραμματέας, λέει, της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ.

–      Ορισμένων η σιωπή μου έκανε περισσότερη εντύπωση, καθώς θα όφειλαν να μιλήσουν και για ειδικούς λόγους. Όπως ο Παύλος Γερουλάνος, που είναι βουλευτής Α’ Αθήνας – για την πρωτεύουσα μιλάμε άλλωστε -, αλλά και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.

Το κόλλημα της Ντόρας με τους πρώην πρωθυπουργούς

Αυτή η ιδέα της Ντόρας Μπακογιάννη, την οποία είπε και χθες από την Πάτρα να καθίσουν σε ένα τραπέζι οι πρώην πρωθυπουργοί Καραμανλής, Σαμαράς, Παπανδρέου, Τσίπρας και κατ’ εξαίρεση και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πρέπει να άφησε άφωνο το Μαξίμου.

Μιλάω σχεδόν κυριολεκτικά: Καμία κουβέντα, κανένα σχόλιο, καμία όρεξη για την παραμικρή εξέταση αυτής της ιδέας από τους επιτελείς του Μητσοτάκη.

Στην πραγματικότητα, με εξαίρεση τον Παπανδρέου, ο οποίος δεν πολυανακατεύεται στα τρέχοντα πολιτικά, οι άλλοι τέσσερις δεν (θέλουν να) μιλάνε καν με τον πρωθυπουργό. Ή, αν θέλετε, ούτε ο Μητσοτάκης θέλει να μιλάει μαζί τους.

Μάλιστα στην τελευταία ραδιοφωνική συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ, ήταν αιχμηρός και για τους τέσσερις.

Το ενδιαφέρον δεν είναι όμως τι λέει ο Μητσοτάκης – είναι σαφής η άποψη και η στάση του.

Το ενδιαφέρον είναι γιατί το είπε η Ντόρα. Τι ακριβώς έχει στο μυαλό της; Είναι απλά μία εκδήλωση αβρότητας για να επιδείξει δήθεν μεγαλείο προς φίλους και αντιπάλους ή… τρολάρει τον Κυριάκο; Μήπως περιμένει κάτι στα εθνικά ή έχει υπόψη της κάτι άλλο γενικότερο για τις πολιτικές εξελίξεις;

Εκτιμώ θα φανεί σύντομα…

Ξεπουλάει την Καρόλου κι ας είναι προσωρινός ο Παληός

Με έκπληξη διάβασα το ρεπορτάζ ότι ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΣΕ, Χρήστος Παληός, έχει την πρόθεση να πουλήσει το ιστορικό κτίριο του Οργανισμού στην Καρόλου. Και να πάει τον (νέο) ΟΣΕ σε κτίριο που θα πληρώνει ενοίκιο!

Πώς το σκαρφίστηκε και με τι οικονομικά δεδομένα, είναι το πρώτο ερώτημα που μου έρχεται.

Το δεύτερο είναι το εξής: Εάν ο τύπος αυτός, που είναι υπηρεσιακός στη θέση του, σκέφτεται να κάνει μία τέτοια κίνηση, τι θα έκανε αν ήταν κανονικός διευθύνων; Θα άφηνε κάτι απούλητο;  

Επειδή λοιπόν είναι άνθρωπος του Κώστα Κυρανάκη, καλό είναι να τον μαζέψει ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών. Σαν πολλά περίεργα, που παραπέμπουν σε μπίζνες, μαζεύονται στον τομέα ευθύνης του. Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά δεν… μυρίζουν καλά.

Σημειωτέον ότι η OLAF διερευνά τη σύμβαση 635 της ΕΡΓΟΣΕ – και δεν υπάρχει τίποτα καλό όταν εμπλέκονται σε υποθέσεις οι ευρωπαϊκές ελεγκτικές αρχές. Να υπενθυμίσω ότι ο Παληός ήταν διευθύνων σύμβουλος στην ΕΡΓΟΣΕ.

Μικροεπενδυτές απροστάτευτοι ενώ ξένες τράπεζες κυριαρχούν

Στην Ελλάδα φαίνεται ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος για εξαγορές… χωρίς ταλαιπωρία. Η πρόσφατη φωτογραφική τροπολογία για την ΕΧΑΕ, που παρουσιάστηκε σαν «βήμα για την προσέλκυση επενδύσεων», στην πράξη διευκολύνει κάθε διασυνοριακό deal ελληνικών τραπεζών με ευρωπαϊκές. Από την Alpha Bank και την Unicredit μέχρι κάθε μεγάλη επιχείρηση, η Αθήνα στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα: «Ελάτε, δεν θα έχετε εμπόδια».

Όσο άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κάνουν ακροβατικά για να μπλοκάρουν εξαγορές, στην Ελλάδα η φιλοξενία είναι σχεδόν θερμή. Οι τραπεζικοί παράγοντες μιλούν ανοιχτά: πρόκειται για «σημαντική θεσμική αλλαγή», που επιτρέπει ακόμη και την απορρόφηση ελληνικών τραπεζών από ξένους ομίλους χωρίς γραφειοκρατικά μπλοκαρίσματα.

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, έβαλε και τον χάρτη πορείας: δημόσια τάσσεται υπέρ των διασυνοριακών συναλλαγών και της τραπεζικής ένωσης, στέλνοντας μήνυμα στους ξένους επενδυτές ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να παίξει πρώτο βιολί στο ευρωπαϊκό τραπεζικό πάρτι.

Το ζήτημα όμως δεν είναι μόνο ποιος μπαίνει στην πίτα. Είναι και ποιος μένει απέξω. Οι μικροεπενδυτές, που έχουν αγοράσει μετοχές ελληνικών τραπεζών και επιχειρήσεων, φαίνεται πως μένουν εντελώς απροστάτευτοι. Καμία ρύθμιση δεν διασφαλίζει ότι τα συμφέροντά τους θα ληφθούν υπόψη, ενώ οι αποφάσεις για διασυνοριακές συγχωνεύσεις ή απορροφήσεις λαμβάνονται κυρίως με γνώμονα τα μεγάλα ευρωπαϊκά κεφάλαια. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνεται η αίσθηση ότι η αγορά ελέγχεται από «μεγάλους παίκτες», με τους μικροεπενδυτές να παρακολουθούν παθητικά.

Διαβάστε επίσης:

Η αστοχία του Νικήτα, το ταξί της Βανδή, η κόντρα με τους συγγενείς και το φάουλ της Ντόρας, το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το εξώδικο του Τσακαλώτου και η Οξφόρδη 

Με θλίψη αποχαιρετά τον Σαββόπουλο ο πολιτικός κόσμος

Κασσελάκης: Ηθικά αντιφατικό να επικαλούνται την «τάξη» και την «καθαριότητα» για να περιορίσουν συνταγματικά δικαιώματα