Καλημέρα σας

Ο Κάλχας το είχε… δει, καθώς πάντα το «όνειρο» κι ας είναι μακρινό και απατηλό, γοητεύει.

Το θέμα βέβαια είναι πόσο θα κρατήσει αυτό το όνειρο – ή φαντασίωση για ονόρε αν προτιμάτε. Είναι κάτι που θα δώσει πράγματι πόντους στην κυβέρνηση ή θα εξατμιστεί με τον καιρό; Είτε επειδή δεν αφορά στην καθημερινότητα των πολιτών, είτε γιατί έρχονται περιστατικά όπως αυτό με την εξεταστική επιτροπή και τον… Φραπέ και το σύστημα επιστρέφει στις… νέες εργοστασιακές ρυθμίσεις του 25%.

Το στοίχημα «Πιερρακάκης – Eurogroup» στα χέρια του Μητσοτάκη

Θέμα συζήτησης στην κυβέρνηση και ευρύτερα, μέχρι τα ευρωπαϊκά φόρα, είναι η υποψηφιότητα του Κυριάκου Πιερρακάκη για την προεδρία του Eurogroup.

Ξέρω, μία τέτοια συζήτηση για εκλαμβανόταν σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας μέχρι πριν λίγα χρόνια. Αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει προ πολλού.

Λίγο το κύρος που έχει αποκτήσει ο Πιερρακάκης στα ευρωπαϊκά σαλόνια, λίγο η αποκατάσταση του ονόματος της χώρας στις Βρυξέλλες, έφτασε η ώρα που προέκυψε και αυτή η σημαντική ιστορία.

Πάντως και ο υπουργός Οικονομικών και η κυβέρνηση κρατούν τη μπάλα χαμηλά. Υπάρχει απέναντι κυρίως η υποψηφιότητα του Βέλγου υπουργού – και οι Βέλγοι έχουν προνομιακή πρόσβαση στα πόστα της ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το θέμα είναι εάν θα καταφέρει να συνασπιστεί ο ευρωπαϊκός νότος, εάν οι σοσιαλδημοκράτες πειστούν ότι ένας προερχόμενος από τις τάξεις τους είναι καλύτερος από κάποιον πούρο δεξιό και κάποιες χώρες με τις οποίες έχουμε καλές σχέσεις έτσι κι αλλιώς (πχ Ιταλία) στηρίξουν την ελληνική υποψηφιότητα.

Είναι θέμα σκληρής διαπραγμάτευσης ανάμεσα στις κυβερνήσεις από ένα σημείο και μετά και λιγότερο προσώπων.

Υπό την έννοια αυτή, την υπόθεση έχει πάρει πάνω του ο Κυριάκος Μητσοτάκης μαθαίνω. Ο οποίος βλέπει την εκλογή (αλλά και την ίδια την υποψηφιότητα) ως δικαίωση των επιλογών του. Και σε πολιτικές και σε πρόσωπα – αν με εννοείτε.

Για το πώς το βλέπει ο κάθε υπουργός της κυβέρνησης χωριστά, θα σας γελάσω και δεν το θέλω – αν με εννοείτε.

Η βελόνα μπέρδεψε Γερουλάνο και Διαμαντοπούλου

Από τα… τελευταία που βλέπω στο ΠΑΣΟΚ, αντιλαμβάνομαι ότι ο Παύλος Γερουλάνος αφήνει την… βελόνα για το συνέδριο και πως στο χορό της έμμεσης, αλλά φαρμακερής ενίοτε, κριτικής μπαίνει η Άννα Διαμαντοπούλου.

Βέβαια, στο βάθος ουδείς έχει διάθεση αυτό τον καιρό και μέχρι το συνέδριο να αμφισβητήσει τον Νίκο Ανδρουλάκη – και με οποιοδήποτε δυναμικό τρόπο – μέχρι το συνέδριο. 

Και λογικό. Γιατί να πάει κάποιος σε σύγκρουση, έμμεση ή ευθεία, με τον πρόεδρο Νίκο, πριν μετρηθεί το ΠΑΣΟΚ σε συνθήκες «κόμματος Τσίπρα»; Διότι η πραγματική εικόνα και οι δυνατότητες του Κινήματος, για τον εάν δηλαδή είναι ικανό να απειλήσει κάπως τον Μητσοτάκη ή όχι, θα φανούν όταν αρχίζει να συμπληρώνεται το παζλ, με το οποίο θα πάμε στις εκλογές. Να δούμε δηλαδή εάν φτιαχτούν κόμματα από Σαμαρά, Τσίπρα και Καρυστιανού.

– Παρεμπιπτόντως την ώρα που ο Γερουλάνος παρέπεμπε τη συζήτηση για τη βελόνα, η Διαμαντοπούλου δήλωνε ότι τα γκάλοπ δεν είναι καλά για την κυβέρνηση και πως κάτι πρέπει να γίνει. 

Η Σοφία, ο Μάκης και η διαδρομή Ανατολική Αττικής – Αθήνα

Αυτή η περίεργη (όπως λένε κάποιοι στα ενδότερα της ΝΔ) φημολογία περί του σεναρίου να δώσει το κυβερνών κόμμα το χρίσμα για το δήμο της Αθήνας στις επόμενες εκλογές στην Σοφία Ζαχαράκη, έχει προβληματίσει πολλούς.

Και τους έχει οδηγήσει στο να ψάχνουν τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τις φήμες.

Κάποιοι μάλιστα καταλήγουν στην εκτίμηση ότι μπορεί να προέρχεται όλη αυτή η συζήτηση λόγω της κινητικότητας στο γαλάζιο στρατόπεδο στην Ανατολική Αττική, όπου εκλέγεται η Σοφία.

Για παράδειγμα, λένε – και μεταφέρω με τη βεβαιότητα ότι αμαρτία δεν έχω – ότι επειδή αποδυναμώθηκε ο Μάκης Βορίδης από την υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ (δικαίως ή αδίκως, άσχετο) το σύστημά του ψάχνει πώς θα «αναδιαμορφωθεί» το γαλάζιο ψηφοδέλτιο στην περιφέρεια, κατά τρόπον ώστε να μην αμφισβητηθεί μεσομακροπρόθεσμα η κυριαρχία του Μάκη.

Η φυγή της Ζαχαράκη και η κατάληψη της κενής θέσης από κάποιον της εύνοιας του Βορίδη – είτε αυτός προέρχεται από τη βαθιά δεξιά, είτε ακόμα και από άλλο ιδεολογικό χώρο, καθότι πολλοί Πασόκοι στην περιοχή γοητεύονται από τη ΝΔ – θα ήταν ευχής έργο. Ειδικά μάλιστα εάν αυτός ο κάποιος είναι ήδη παράγοντας, που θα μπορούσε να λειτουργήσει συμπληρωματικά στον Μαυρουδή (Μάκη για τους φίλους), διεκδικώντας και τις δικές του πιθανότητες να εκλεγεί – σαν δίδυμο δηλαδή.

Μικρά

• Άσο στο μανίκι του έχει λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τη συζήτηση του προϋπολογισμού. Το κρατάνε μυστικό φυσικά, αλλά υποψιάζομαι ότι δεν είναι ακόμα έτοιμη η όποια εξαγγελία. Απλά μετράνε τι θα «δώσει», ανάλογα με τα γκάλοπ.
• Ο Χατζηδάκης περιχαρής μετά από καιρό, καθώς εγκρίθηκε το σχέδιό του για τον ΟΠΕΚΕΠΕ από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το είχε ανάγκη αυτό ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, που εδώ και εβδομάδες… έτρωγε ξύλο
• Μόνος του προχωράει το Κύμα ο Νίκος Καραχάλιος μετά το ναυάγιο των συζητήσεων που λέει ότι είχε με την Μαρία Καρυστιανού. Είναι αυτό που λένε «μας πήρε και μας σήκωσε το κύμα» – ή αλλιώς, αυτό δεν είναι κύμα είναι ναυάγιο.

Αμερικανοί VS Κινέζοι και η κυβέρνηση θεατής

Φαίνεται πως η νέα πρέσβης των ΗΠΑ, Κίμπερλι Γκίλφόιλ, μπήκε στην Αθήνα με… πατημένο το γκάζι. Δηλώσεις, deals, χαμόγελα, φλας, όλα στο φουλ – το στυλ της νέας αμερικανικής διοίκησης που θέλει να κάνει θόρυβο από την πρώτη εβδομάδα. Μέχρι εδώ, κατανοητό.

Το περίεργο, όμως, είναι ο ενθουσιασμός της ελληνικής κυβέρνησης, που δείχνει να συμμετέχει σε αυτό το σόου λες και μοιράζουν πόντους επιρροής. Γιατί άραγε να στέκεται χαμογελαστός υπουργός δίπλα στην πρέσβη, την ώρα που εκείνη ανακοινώνει –με τρόπο που δεν περνάει απαρατήρητος από κανέναν– συνεργασίες των Ναυπηγείων Ελευσίνας που… «βγάζουν έξω» τον Πειραιά και άρα τους Κινέζους του ΟΛΠ;

Ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος είχε πει κάποτε: «Υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται, και πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται». Ε, εδώ μάλλον διάλεξαν να τα κάνουν όλα μαζί και να τα πουν κι από πάνω.

Και φυσικά, όπου υπάρχει δράση, υπάρχει και αντίδραση. Η κινεζική πρεσβεία δεν άφησε να πέσει κάτω ούτε συλλαβή από τα όσα είπε η Γκίλφόιλ, απαντώντας με βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς περί «ψυχροπολεμικής νοοτροπίας» και «λογικής ηγεμονισμού». Λίγο ακόμη και θα ανέβαιναν τόνοι σαν συζήτηση στα πάνελ της προεκλογικής περιόδου.

Και επειδή οι Κινέζοι δεν φημίζονται για το ότι αφήνουν τη δουλειά στη μέση, υπενθύμισαν –με τρόπο που μόνο τυχαίος δεν ήταν– πως όταν η Ελλάδα βυθιζόταν στην κρίση χρέους, εκείνοι ήταν που «άπλωσαν χείρα βοηθείας», μετατρέποντας τον Πειραιά σε λιμάνι-μαμούθ για τη Μεσόγειο και προσφέροντας δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Με λίγα λόγια: «Μην ξεχνιόμαστε, εμείς ήμασταν εδώ πριν αρχίσουν τα νέα deals».

Διαβάστε επίσης:

Μπουρλότο Μακάριου Λαζαρίδη στην εξεταστική, μάχη Μπιαγκή και Ζωής για την αύξηση στο επίδομα ενοικίου, οι ενέσεις ηρεμίας στην γαλάζια ΚΟ, τα… λιμάνια της Κίμπερλι  

Αδειάζει Σκρέκα η δικογραφία ΟΠΕΚΕΠΕ, το μήνυμα Μητσοτάκη για τις πρώτες κάλπες, το παρελθόν Τσίπρα, το μπλέξιμο Τασούλα και ο στόχος Ανδρουλάκη

Μύλος με τη Θρασκιά, τον διάλογο και τις συνεργασίες στο ΠΑΣΟΚ, ο επίμονος Τασούλας, ο σιωπηλός Ζελένσκι και η βεντέτα Λατινοπούλου – Βελόπουλου