Η πρωτοβουλία της ΚΝΕ για την εβδομάδα διάδοσης των κομμουνιστικών ιδεών που εξελίσσεται, έρχεται να απαντήσει σε έναν προβληματισμό χιλιάδων νέων: Υπάρχει διέξοδος από αυτό το βάρβαρο σύστημα που ζούμε;

Οι αφορμές πολλές, με αποκορύφωμα την λεγόμενη “εβδομάδα αντικομμουνισμού” της κυβέρνησης των ΗΠΑ και του Ντ. Τραμπ, όπου εξαπέλυσε μια νέα επίθεση με πολύ παλιά υλικά: Τον αισχρό και ανιστόρητο αντικομμουνισμό για τον σοσιαλισμό του 20ου αιώνα, την δήθεν “ανελευθερία” που συνεπάγεται η κομμουνιστική κοινωνία. Φυσικά, έχουμε επίγνωση πως μια σειρά κινήσεις της ηγεσίας του Ντ. Τραμπ εντάσσονται στις ενδοαστικές διαμάχες που υπάρχουν στις ίδιες τις ΗΠΑ. Εξάλλου, πριν λίγες μέρες είχε αποκαλέσει τον Μαμντάνι, νέο δήμαρχο της Νέας Υόρκης, ως δήθεν “κομμουνιστή”, προτού τελικά ανακοινώσει ότι “ενδέχεται να τον βοηθήσει”. Ωστόσο, οι επιθέσεις στην κομμουνιστική ιδεολογία δεν είναι τυχαία περιστατικά ή προσωπικές εμμονές. Είναι κοινό χαρακτηριστικό τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση η όξυνση του αντικομμουνισμού, ακόμα περισσότερο το τελευταίο διάστημα.

Από την Ουκρανία μέχρι την Βενεζουέλα, δεκάδες Κομμουνιστικά Κόμματα έχουν βγει “παράνομα” ή δέχονται διώξεις από τα αστικά κράτη, με διάφορες προφάσεις, μάλιστα στο όνομα προστασίας της “δημοκρατίας”. Επίσημη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί η ανιστόρητη και αντιεπιστημονική “θεωρία των δύο άκρων” που τα αποτελέσματά της φαίνονται στη πράξη πλέον: Σε Ρουμανία, Πολωνία, Βουλγαρία, Βαλτικές χώρες, ακόμα και στη Γερμανία, απαγορεύονται κομμουνιστικά σύμβολα και Κόμματα, σέρνονται στα δικαστήρια εφημερίδες και περιοδικά, ενώ την ίδια στιγμή φασιστικές ομάδες και νοσταλγοί του Χίτλερ και συνεργατών του, σουλατσάρουν ανενόχλητοι, συζητιούνται ακόμα και ως πιθανοί κυβερνητικοί εταίροι. Πέρα από την επίσημη πολιτική όμως, υπάρχουν και οι ανεπίσημοι ποντικοί, που προσπαθούν να διαδώσουν την βρωμιά των φασιστικών ιδεών τους, παθαίνοντας ταυτόχρονα ονειρώξεις πως είναι “επικεφαλής εκτελεστικού αποσπάσματος γιατί πρέπει να εκτελεστεί κόσμος”. Συκοφαντούν το ΚΚΕ για τα οικονομικά του και ζητάνε πολιτικές διώξεις, ενώ ξέρουν καλά πως το ΚΚΕ, όπως κι όλα τα κόμματα, ελέγχεται στο πλαίσιο ειδικής Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής στην οποία μετέχουν δικαστές των ανώτατων δικαστηρίων της χώρας, Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ.ά, δηλώνει όλα τα έσοδά του και το μόνο που αρνείται είναι να δώσει λίστες με ονόματα και προσωπικά δεδομένα των μελών και φίλων του που το στηρίζουν οικονομικά.

Επίσημοι, λοιπόν και “ανεπίσημοι” αντικομμουνιστές, συναντιούνται στην επίθεση στο ΚΚΕ και στις κομμουνιστικές ιδέες που από τη γέννησή τους δείχνουν το πως μπορεί να έρθει μια νέα κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γιατί όμως εντείνεται αυτή η επίθεση τώρα;

Φοβούνται, γιατί οι ανταγωνισμοί μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, αστικών τάξεων και ιμπεριαλιστικών συμμαχιών οξύνονται σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό από το παρελθόν, υπό το “βάρος” της μάχης ΗΠΑ – Κίνας για την διεθνή πρωτοκαθεδρία. Μια μάχη που τροφοδοτεί ήδη ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε διάφορα μέρη του κόσμου και απειλεί τους λαούς ακόμα και με έναν πυρηνικό όλεθρο. Σε αυτό το πλαίσιο, εντείνεται η ανησυχία των αστικών επιτελείων για λαϊκές αντιδράσεις, για την διατήρηση της “κοινωνικής συνοχής”, πόσο μάλλον την δυνατότητα η οργή και η αγανάκτηση να συναντηθεί με τις επαναστατικές ιδέες που θέτουν στο στόχαστρο την εξουσία τους.

Φοβούνται, γιατί ξέρουν πως το σύστημά τους δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Πόσο απατηλά ακούγονται σήμερα όσα υπόσχονταν, μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, για έναν “αγγελικό κόσμο”, που δεν ήρθε ποτέ! Όπως ομολογεί ο Υπ. Άμυνας, Ν. Δένδιας, “νομίζαμε ότι ο κόσμος αλλάζει προς το καλύτερο, μια νέα εποχή. Πλάνη, μεγάλο λάθος”. Το σύστημά τους, ο καπιταλισμός, γίνεται όμως όλο και πιο βάρβαρο και η λύση για τον λαό μας και τη νεολαία δεν είναι η προσαρμογή στη βαρβαρότητα, αλλά η σύγκρουση μαζί της.

Φοβούνται, γιατί κάθε “επιχείρημα” της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων καταρρέει από τη πραγματικότητα με πάταγο.

Η πάλη της “ελευθερίας και της δημοκρατίας ενάντια στον αυταρχισμό” που συνόδευε την εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο στην Ουκρανία, φάνηκε πλέον ότι είναι business as usual, για τους κατασκευαστικούς ομίλους της χώρας, τους εφοπλιστές, την πολεμική βιομηχανία κ.α.

Η μετατροπή της χώρας μας σε “ενεργειακό κόμβο” έχει μετατραπεί σε “ενεργειακό κόμπο” στο λαιμό των λαϊκών νοικοκυριών που ασφυκτιούν από τους λογαριασμούς ρεύματος και πετρελαίου.

Οι δήθεν “πολλές καλές δουλειές” και “αναβάθμιση των λιμανιών της χώρας” που συνόδευε τις κυβερνητικές δηλώσεις της ΝΔ αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, έγιναν εντατικοποίηση και εργατικά ατυχήματα – εργοδοτικά εγκλήματα, πανάκριβα εμπορεύματα, μεταφορά ακόμα και στρατιωτικού υλικού για τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού που απέτρεψαν οι λιμενεργάτες του Πειραιά. Πλέον, το λιμάνι του Πειραιά έχει μετατραπεί ανοιχτά σε πεδίο “μάχης” των ΗΠΑ και της Κίνας.

Η ΚΝΕ, λοιπόν, καλεί κάθε νέο και νέα να αγωνιστεί ενάντια στο σύστημα που μας δείχνει τα “δόντια” του. Να γνωρίσει τις κομμουνιστικές ιδέες μέσα από τις εκατοντάδες πρωτοβουλίες που παίρνουν οι οργανώσεις της ΚΝΕ αυτή τη περίοδο, σε όλη την χώρα. Γιατί αυτές οι ιδέες μπορούν να δώσουν πραγματική ώθηση στους νεανικούς αγώνες για σύγχρονα δικαιώματα, να “ανοίξουν το μυαλό” που προσπαθεί το σύστημα με κάθε τρόπο να “κλείσει”, τελικά να δώσουν ορμή στην πάλη για μια άλλη κοινωνία.

Ο Φρίξος Μπρούζγος είναι μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Διαβάστε επίσης:

Όταν το τραχύ τοπίο σκληραίνει τους χαρακτήρες

Το αμερικανικό bypass της κινεζικής επιρροής στα ελληνικά λιμάνια

Από τα εξώδικα Δημητριάδη έως τις μηνύσεις Λαζαρίδη – Η οργανωμένη στοχοποίηση γυναικών του ΠΑΣΟΚ από τον στενό κύκλο του Πρωθυπουργού