Η κυκλοφορία του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα ήδη αποτελεί εκδοτικό γεγονός ενώ έχει έντονο πολιτικό αντίκτυπο όπως φαίνεται από τις αντιδράσεις κυβέρνησης, κομμάτων, εμπλεκομένων, αλλά και δημοσιολογούντων.

Το βιβλίο ασφαλώς και σχετίζεται με το rebranding του Αλέξη Τσίπρα και αποτελεί βήμα για την πολιτική του επάνοδο.

Και μόνο η εικόνα ξεκαθαρίσματος λογαριασμών με το παρελθόν δείχνει ότι ο πρώην πρωθυπουργός επιχειρεί να ανανεώσει το πολιτικό του προφίλ με το βλέμμα στο μέλλον. Αξίζει πάντως να σημειωθεί, ότι και ο στενός του συνεργάτης στο Ινστιτούτο, ο καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης, ουσιαστικά διέλυσε χθες κάθε αμφιβολία με τα όσα είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη (Παραπολιτικά FM). Αναφέρει για την έκδοση της «Ιθάκης», ειδικότερα πως είναι ένας «απαραίτητος σταθμός» αν ο Τσίπρας θέλει να γυρίσει σελίδα, που είναι «η δημιουργία νέου κόμματος ή μια νέα πολιτική πρωτοβουλία». 

Η παρουσίαση του βιβλίου την ερχόμενη Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου στο θέατρο Παλλάς, στην Αθήνα, αναμένεται πως είναι και η απαρχή του επόμενου βήματος. Μέσα από τις παρουσιάσεις του βιβλίου του, θα «μετρήσει» την αποδοχή του στην κοινωνία και θα οριστικοποιήσει τις αποφάσεις του για το πώς θα κινηθεί, με ποια μορφή και με ποια πρόσωπα.

Τα μηνύματα που είχε στείλει ο πρώην πρωθυπουργός με την παραίτησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές Οκτώβρη, φαίνεται πως εξακολουθούν να ισχύουν, καθώς χθες ο Ν. Μαραντζίδης, διέψευσε τα σενάρια ο Αλέξης Τσίπρας να ηγηθεί μιας «Συνομοσπονδίας» κομμάτων, και διεμήνυσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά, είναι πολιτικά κόμματα φθαρμένα και σε κρίση και έχουν κλείσει τον κύκλο τους.

Άρα παραμένει η εικόνα, πως ο πρώην πρωθυπουργός, αν τελικώς κρίνει πως επιβάλλεται εκ των πραγμάτων στο εγχείρημά του να έχει και έμπειρα πολιτικά στελέχη, θα «αντλήσει» από αυτά τα δύο κόμματα, πολύ επιλεκτικά όμως και με όρους, όπως προκύπτει και από το βιβλίο και θα δούμε παρακάτω.

Καταρχάς, μέσα από το βιβλίο του, που εντάσσεται στο είδος των απομνημονευμάτων πολιτικών προσώπων και άρα αναμενόμενα διακρίνεται για το έντονο υποκειμενικό στοιχείο, ο Αλέξης Τσίπρας,

• καταγράφει τη διαδρομή του από τα πρώτα βήματα στην ΚΝΕ ως την ηγεσία του ΣΥΝ και από εκεί στην αξιωματική αντιπολίτευση και τη διακυβέρνηση, καταλήγοντας στα γεγονότα του 2023.
• καταγράφει γεγονότα και παρασκήνιο για το κρίσιμο πρώτο εξάμηνο του 2015 από τον σχηματισμό κυβέρνησης με τους ΑΝΕΛΛ, έως το δημοψήφισμα και την 17ωρη διαπραγμάτευση, και στη συνέχεια την πορεία ως την έξοδο από τα μνημόνια και ως τις εκλογές του 2019
• το βιβλίο βρίθει ονομάτων, ξεχωρίζουν ωστόσο οι αναφορές σε πρόσωπα, πρώην συνεργάτες του ή υπουργούς του, στους οποίους ασκεί κριτική και επιρρίπτει ευθύνες. Ο πρώην πρωθυπουργός επιχειρεί να δώσει την εικόνα οριστικής ρήξης με αυτά τα πρόσωπα και με όσα σηματοδοτούν.
• Αναλαμβάνει ο ίδιος ευθύνες για καταστάσεις και επιλογές και αναγνωρίζει ουκ ολίγα λάθη. Από τις επιλογές συνεργατών, ως τις τηλεοπτικές άδειες και τη Νοβάρτις, την υποτίμηση δεδομένων και την προβληματική εικόνα για το κοινωνικό κλίμα, τις δημοσκοπήσεις, κ.λπ., ως την δική του «αναποφασιστικότητα» που όπως παραδέχεται, κόστισε.

Οι «ακραίοι»

Στις απαξιωτικές αναφορές σε πρόσωπα, όπως είναι κυρίως ο Γιάνης Βαρουφάκης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να καταδείξει ότι δεν χώρισαν απλώς οι δρόμοι τους λόγω πολιτικών διαφωνιών. Είναι δύο πρόσωπα που ο ίδιος αποτιμά ως «ακραία», με έντονα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά (τον μεν τον χαρακτηρίζει «εγωκεντρικό» και «αναξιόπιστο», τη δε «νάρκισσο»), εξαιτίας των οποίων στις πιο κρίσιμες στιγμές για την χώρα έβαζαν πάνω απ’ όλα την προσωπική τους προβολή και ατζέντα, ακόμη κι αν αυτό συνεπαγόταν επικίνδυνους «πειραματισμούς» σε μια εύφλεκτη στιγμή.

Ο πρώην πρωθυπουργός, με άλλα λόγια διαβεβαιώνει το κοινό ότι ο ίδιος έχει από καιρό απομακρυνθεί από πτυχές εκείνου του ταραχώδους παρελθόντος, και η επιστροφή του στην πολιτική σκηνή σήμερα, καθόλου δε συνεπάγεται τέτοιου είδους οριακές καταστάσεις.

Οι «τοξικοί» και «επιπόλαιοι»

Πρόσωπα όπως ο Νίκος Παππάς και ο Παύλος Πολάκης, επιστρατεύονται και αυτά προκειμένου να σηματοδοτηθούν ρήξεις με επιπόλαιες συμπεριφορές, επιθετικότητα και τοξικότητα. Ο Αλέξης Τσίπρας αναλαμβάνει την ευθύνη για τις τηλεοπτικές άδειες καθώς όπως λέει ουσιαστικά πίστευε στον σκοπό και τα κίνητρα αυτής της υπόθεσης, περιγράφει ωστόσο ότι απέτυχε στην υλοποίηση λόγω του σχεδίου που υιοθετήθηκε και το οποίο είχε εισηγηθεί ο Νίκος Παππάς. Αν και, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας αναλαμβάνει ο ίδιος την ευθύνη, δεν απαλλάσσει τον πρώην συνεργάτη του, καθώς όπως αναφέρει, εκ των υστέρων μετανιώνει που δεν τον απέπεμψε από τα ψηφοδέλτια μετά το αποτέλεσμα 13-0 του Ειδικού Δικαστηρίου το 2023, καταλογίζοντάς του «απαράδεκτη επιπολαιότητα» στη διαδικασία του διαγωνισμού για τις άδειες.

Σε ό,τι αφορά τον Παύλο Πολάκη, ο Αλέξης Τσίπρας ουσιαστικά λέει ότι από νωρίς είχε φανεί πως δεν μπορεί να τιθασεύσει τον χαρακτήρα του, και πως τον κάλυψε πολλές φορές παρά τη ζημιά που κάθε φορά προκαλούσε, όμως το γυαλί ράγισε οριστικά με τα γεγονότα του 2023, την σύγκρουση για το ψηφοδέλτιο των Χανίων, και την επίθεση στη συνέχεια (του Πολάκη) σε δικαστικούς και δημοσιογράφους.

Και στα δύο παραπάνω στελέχη, που προς τα έξω εμφανίζονταν ως υπερασπιστές του Αλέξη Τσίπρα (ήταν γνωστοί ως «προεδρικοί») ο Αλέξης Τσίπρας προσάπτει ότι πιο πολύ τους ενδιέφερε η κόντρα με την αντίπαλη τάση: «Τους κινούσε υποτίθεται η στήριξη του σχεδίου επανεκκίνησης, αλλά εκείνο που τους συγκινούσε ήταν η αντιπαλότητα με την “Ομπρέλα”».

Η Ομπρέλα και οι άλλοι

Ο Αλέξης Τσίπρας παρουσιάζει την περίοδο από τις εκλογές του 2019 ως τις εκλογές του 2023, ως μια περίοδο σταδιακής φθοράς και αποσυσπείρωσης όπου το κόμμα είχε παραδοθεί στην εσωτερική μάχη χαρακωμάτων με τον ίδιο να έχει χάσει τον έλεγχο, λόγω έλλειψης εγρήγορσης και αναποφασιστικότητας. Τον Δεκέμβριο του 2020 6 στελέχη, οι Τσακαλώτος, Βούτσης, Βίτσας, Παπαδημούλης, Λάμπρου και Δρίτσας του ανακοίνωσαν τη συγκρότηση τάσης υπό το όνομα Ομπρέλα, εξέλιξη τη σημασία της οποίας ο ίδιος υποτίμησε αρχικά, όπως εξηγεί, όσον αφορά την εικόνα που μετέδιδε στην κοινωνία. Κατηγορεί πάντως αυτή την πλευρά, με όσα ακολούθησαν, για «υπονόμευση».

Σε αυτό το κεφάλαιο υπό τον τίτλο «Χαμένη ευκαιρία» ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρεται εκτενώς στη δράση των εσωκομματικών «φατριών», μιλά για «παραλυτικές δομές μικροεξουσιών», για «διαβρωτικές» καταστάσεις που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, την εκλογική χρονιά 2023 να μοιάζει «με ένα αυτοκίνητο που το οδηγεί ένας αδέξιος οδηγός». Σημειώνει επίσης ότι «δεν έδειξα τότε μέσα στο κόμμα την ίδια αποφασιστικότητα που έδειξα με τους δανειστές». Αν και εμφανίζεται λοιπόν να τα «ρίχνει» στις δικές του αδυναμίες, στην πράξη, μέσα από αυτή την αφήγηση ο Τσίπρας, επιρρίπτει τις ευθύνες στους πρώην συντρόφους του για την εικόνα που έδιναν στην κοινωνία και τη σταδιακή αποσυσπείρωση.

Το «αρχηγικό» εγχείρημα

Και διαμηνύει ότι ο ίδιος δεν θα ξαναμπεί στην διαδικασία να κρατά ισορροπίες και να διαχειρίζεται διαφορετικές προσωπικές ατζέντες, αντιπαλότητες, «φραξιονισμούς» και υπονομευτικές τακτικές και συμπεριφορές, κ.ο.κ.

Με άλλα λόγια, «δίνοντας» την Ομπρέλα και εν γένει τις εσωκομματικές φατρίες στην «αρένα», φιλοτεχνεί μια εικόνα πολιτικής και ψυχικής ταλαιπωρίας από το πολιτικό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ – σαν να λέει «να τι τράβηξα με όλους αυτούς» –  και δείχνει να απαντά στο ερώτημα γιατί αυτή τη φορά η όποια πρωτοβουλία του θα έχει «αρχηγικά» και «προσωποκεντρικά» χαρακτηριστικά.

Η ειδική περίπτωση της Έφης

Αν και το αφήσαμε για το τέλος, έχει πολύ μεγάλη σημασία το υποκεφάλαιο που αναφέρεται στην προσπάθειά του να δώσει το δαχτυλίδι στην Έφη Αχτσιόγλου μετά τις εκλογές του Μαϊου του 2023 και την άρνησή της. Και έχει σημασία γιατί από αυτή την σκληρή αναφορά στην τότε τομεάρχη Οικονομικών, κάνει και μια οριοθέτηση σε σχέση με το μέλλον.

Η άρνηση της Έφης Αχτσιόγλου να αναλάβει την εκλογική καμπάνια μεταξύ των εκλογών, άφησε πολύ πικρή γεύση στον Αλέξη Τσίπρα, κάτι που εκπέμπεται πολύ καθαρά στο σχετικό κεφάλαιο. Την άρνησή της  ο Τσίπρας την εξέλαβε ως «στρατηγική» αποστασιοποίησή της, όχι γιατί φοβήθηκε τις ευθύνες, αλλά γιατί τον θεωρούσε «καμένο χαρτί». Ο Αλέξης Τσίπρας της «χτυπά» ότι στην εκλογική αναμέτρησή της με τον Κασσελάκη αναζήτησε με μεγάλη καθυστέρηση (για την διάψευση του sms) την στήριξη που της είχε προσφέρει τον Μάιο κι εκείνη απέρριψε. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, αναφέρει χαρακτηριστικά «υποτίμησε τη σημασία της στήριξής μου». Όσον αφορά την ήττα της από τον Κασσελάκη τη χρεώνει στην ίδια και την ομάδα της γιατί υποτίμησαν – και πάλι – την στρατηγική του να επικαλείται το πρόσωπό του, κάτι που οι ίδιοι απέφυγαν.

Με την αναφορά αυτή ο Αλέξης Τσίπρας, στέλνει το μήνυμα, καταρχάς στην ίδια την Αχτσιόγλου, στην ευρύτερη ομάδα γύρω της, αυτή  των 6+6 που θεωρούνται «πολιτικά του παιδιά» και γενικότερα, σε όσους θέλουν να συμπορευτούν μαζί του, ότι δεν μπορούν να υποτιμούν το πολιτικό του κεφάλαιο και τη σημασία του και αναγνωρίζουν ότι, είτε τους αρέσει είτε όχι, ότι είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, δεν χωρούν προσωπικές ατζέντες.

Τα παραπάνω πάντως δε φαίνεται να σημαίνουν απαραίτητα ρήξη με αυτή την πλευρά.  Ο Αλέξης Τσίπρας, μάλλον πετάει το «μπαλάκι» στην Έφη Αχτσιόγλου (και όσους όπως είπαμε ενδιαφέρονται για επανασύνδεση και συμπόρευση) και αφήνει σε εκείνη να διαχειριστεί τα δεδομένα, αλλά δεν το κάνει εύκολο. Σε κάθε περίπτωση η αντιμετώπιση της Αχτσιόγλου έχει ειδική σημασία, δεν αντιμετωπίζεται ως στέλεχος ούτως ή άλλως «φθαρμένο», για το οποίο ο Τσίπρας μπορεί να δείξει κάποια επιείκεια, αλλά ως στέλεχος με «προοπτική», μάχιμο, που όμως πρέπει να έχει αίσθηση των ορίων σε αυτή την επόμενη μέρα.

Διαβάστε επίσης:

Τριήμερο πένθος στις Ένοπλες Δυνάμεις με απόφαση Δένδια για το θάνατο του ΕΠΟΠ στρατιώτη στη Ρόδο

Υπουργικό Συμβούλιο την Πέμπτη υπό τον πρωθυπουργό – Δείπνο με τον Βέμπερ το βράδυ

Άγρια κόντρα στη Βουλή με Γεωργιάδη και Κωνσταντοπούλου να ανταλλάσσουν «καρφιά» και μπηχτές – «Ψευταρά», «Σταμάτα, ανάγωγη»