Η νέα έκθεση του ΟΟΣΑ για τα συνταξιοδοτικά συστήματα δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: όσοι μπαίνουν σήμερα στην αγορά εργασίας θα χρειαστεί να εργαστούν περισσότερο και θα λάβουν μικρότερες συντάξεις από τις προηγούμενες γενιές. Για μια χώρα όπως η Ελλάδα, που ήδη βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα από τα ταχύτερα κύματα γήρανσης στην Ευρώπη, τα συμπεράσματα του PensionsataGlance 2025 λειτουργούν περισσότερο ως υπενθύμιση μιας πραγματικότητας που έχει ήδη αρχίσει να διαμορφώνεται.

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η κανονική ηλικία συνταξιοδότησης αναμένεται να αυξηθεί για τους νεοεισερχόμενους εργαζόμενους, ενώ η μελλοντική σύνταξη τους θα αντιστοιχεί περίπου στο 63% του καθαρού μισθού τους. Η σύσταση αυτή δεν προκύπτει από «ιδεολογικές» επιλογές, αλλά από τους αριθμούς: η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις χώρες όπου ο πληθυσμός άνω των 65 ετών αυξάνεται ταχύτερα απ’ ό,τι μειώνεται το εργατικό δυναμικό.

Η έκθεση τονίζει ότι μέχρι το 2050 η αναλογία ηλικιωμένων προς εργαζόμενους στην Ελλάδα θα φτάσει σε επίπεδα που δύσκολα συναντώνται αλλού στην Ευρώπη: σε κάθε 100 εργαζόμενους θα αντιστοιχούν 70 άτομα άνω των 65 ετών. Το αποτέλεσμα είναι προφανές — περισσότερη πίεση στα συνταξιοδοτικά ταμεία και λιγότερο διαθέσιμο εργατικό δυναμικό να τη σηκώσει.

Παράλληλα, ο ενεργός πληθυσμός στη χώρα προβλέπεται να μειωθεί κατά περίπου 30%, ενώ η γήρανση του πληθυσμού αναμένεται να ενισχύσει τις δαπάνες την ώρα που το κατά κεφαλήν ΑΕΠ εκτιμάται ότι θα συρρικνωθεί κατά 14% έως το 2060. Πρόκειται για μια εξίσωση που δεν βγαίνει χωρίς αλλαγές.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα, παρότι σήμερα επιτρέπει έξοδο χωρίς πέναλτι στα 62 έτη υπό την προϋπόθεση 40 ετών ασφάλισης, θα δει τα μελλοντικά όρια να κινούνται προς τα 66. Ακόμη και έτσι, θα παραμένουν χαμηλότερα από τον μέσο όρο πολλών ευρωπαϊκών χωρών, όπου η συνταξιοδότηση μετά τα 67 και 68 θεωρείται πλέον κανόνας.

Η έκθεση επισημαίνει και ένα ακόμη πρόβλημα που δεν μπορεί να αγνοηθεί: το έμφυλο χάσμα. Οι γυναίκες λαμβάνουν συντάξεις κατά 23% χαμηλότερες από τους άνδρες, διαφορά που αντανακλά ανισότητες στην αγορά εργασίας και στις αμοιβές. Παρά τη σταδιακή μείωση του χάσματος, το πρόβλημα παραμένει.

Ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, Ματίας Κόρμαν, έδωσε ίσως τη φράση-σύνοψη της έκθεσης: «Καθώς ζούμε περισσότερο —και σε καλύτερη υγεία— πρέπει να εργαζόμαστε για μεγαλύτερο διάστημα». Πρόκειται για μια διαπίστωση που μπορεί να μην ακούγεται ευχάριστη, όμως αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα που οι οικονομίες της Ευρώπης καλούνται να αντιμετωπίσουν εδώ και χρόνια.

Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν θα αλλάξει το συνταξιοδοτικό τοπίο για τους σημερινούς νέους· το ερώτημα είναι πώς θα προσαρμοστεί μια κοινωνία που έχει ήδη πολλές φορές επιβαρυνθεί από δημοσιονομικές αναταράξεις και διαδοχικές προσαρμογές. Οι αριθμοί δείχνουν το πρόβλημα — το πώς θα αντιμετωπιστεί, παραμένει πολιτική και κοινωνική συζήτηση με ανοιχτό τέλος.

Διαβάστε επίσης:

Οι τέσσερις προτεραιότητες Πιερρακάκη για το Eurogroup

Black Friday: Οι καταναλωτές έκαναν τις αγορές τους ψηφιακά – «Βραχυκύκλωμα» στις τραπεζικές συναλλαγές

Νέα παράταση έως 30 Ιουνίου 2026 για την απογραφή ανελκυστήρων