Η περίφημη «επιστροφή» του Αλέξη Τσίπρα ανέδειξε, πέραν των άλλων, τα υπαρξιακά προβλήματα του ΠΑΣΟΚ. Και μάλλον οδηγεί την ηγεσία του να κάνει νέα λάθη στρατηγικής.   

Ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος εκτίμησε (μιλώντας στο iefimerida και τον Άγγελο Μόσχοβα) ότι ο Τσίπρας εμφανίστηκε λόγω αδυναμίας του ΠΑΣΟΚ, εξηγώντας ότι «αν εμείς ήμασταν στο 22% δεν θα μπορούσε να επιστρέψει- το πολύ πολύ θα έγραφε το βιβλίο του».

Αναγκαία προϋπόθεση για να πάει κανείς από το… σωστό δρόμο είναι να συμφωνήσει απόλυτα με τον Κωνσταντινόπουλο, έστω κι αν νιώθει ένα… σοκ: Ο Τσίπρας είναι το αποτέλεσμα, το σύμπτωμα δηλαδή της προβληματικής κατάστασης του ΠΑΣΟΚ. Όχι η αιτία.

Το πρόβλημα προϋπήρχε και δεν είναι ο Τσίπρας που το προκαλεί:

Είναι ότι το ΠΑΣΟΚ εδώ και πολύ καιρό δεν έχει πείσει πως είναι ένα κόμμα ανοιχτό, παραταξιακό, που μπορεί να αγκαλιάσει όλο τον προοδευτικό χώρο.

Δεν έχει πείσει ότι μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη και να αποτελέσει την εναλλακτική λύση για τη χώρα. Παρότι είχε και έχει ευνοϊκές συνθήκες, όπως η πλήρης κατάρρευση του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ, κινείται σε τόσο ρηχά νερά, που ο Μητσοτάκης μοιάζει κυρίαρχος και ακλόνητο φαβορί για τρίτη θητεία.

Έχει δηλαδή πρόβλημα πολιτικό, προγραμματικό, επικοινωνιακό και ενδεχομένως και ηγεσίας, υπό την ευρεία έννοια, όχι του αρχηγού, αλλά της «ομάδας», που έχει συγκροτήσει και εμφανίσει ο αρχηγός.

Στη Χαριλάου Τρικούπη είναι έτοιμοι – κάποιοι το διαπράττουν ήδη – να υποπέσουν σε ένα μοιραίο λάθος στρατηγικής: Να «δείξουν» τον Τσίπρα ως το πρόβλημά τους. Με την απλοϊκή, αλλά μάλλον παμπόνηρη τελικά – λογική και σκοπιμότητα, να κρύψουν το πραγματικό πρόβλημα, που οι ίδιοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν – αν δεν το προκαλούν κιόλας.

Και έτσι να οδηγήσουν το ΠΑΣΟΚ στην άποψη ότι ο κύριος αντίπαλός του είναι ο Τσίπρας (επειδή είναι απειλή στη μάχη για τη δεύτερη θέση) και άρα να τεθεί ως προτεραιότητα η μετωπική σύγκρουση με τον πρώην πρωθυπουργό.

Πρόκειται για μία στρεβλή αντίληψη: Τον Τσίπρα και όποιον άλλο «ανταγωνιστή» ή αντίπαλο στο χώρο της κεντροαριστεράς τον αντιμετωπίζεις αποτελεσματικά εάν κάνεις καλύτερη και πιο δυναμική αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη. Όχι όταν κάνεις αντιπολίτευση στον… Τσίπρα.

Κινδυνεύει δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, την ώρα που ο Τσίπρας θα επιτίθεται στον Μητσοτάκη για να δείξει ότι αυτός μπορεί να ρίξει τον Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ να ασχολείται με τον Τσίπρα, αφήνοντας τον Μητσοτάκη να απολαμβάνει τον εμφύλιο στην κεντροαριστερά και επιτρέποντας στον Τσίπρα να μονοπωλεί το σκληρό αντιμητσοτακικό αφήγημα.

Είναι φανερό ότι κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ, επιδιώκουν τη μέχρι τέλους σύγκρουση με τον Τσίπρα για να προετοιμάσουν ή να διευκολύνουν τη διολίσθηση του Κινήματος στη συνεργασία με τη ΝΔ – με ή χωρίς Μητσοτάκη – και να σαμποτάρουν και την παραμικρή προοπτική συνεργασιών στην κεντροαριστερά, συντηρώντας την εικόνα ενός σπαρασσόμενου χώρου, δίχως ίχνος ικανότητας για εναλλακτική κυβερνητική πρόταση.   

Αλλά σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για την τέλεια πολιτική αυτοκτονία. Είναι άλλο να απαντάς (και πρέπει να απαντάς) στον Τσίπρα μόνο όταν είναι απολύτως αναγκαίο κι άλλο να καλλιεργείς έναν ιδιότυπο διμέτωπο, που τελικά προκαλεί ζημιά μόνο σε μία πλευρά: Σε σένα. 

Διαβάστε επίσης:

Οι σχεδιασμοί Τσίπρα για το… 31, η αγωνία του ΠΑΣΟΚ για τη δεύτερη θέση και γιατί η NΔ ονειρεύεται τρίτη νίκη

Σφοδρή κόντρα Ζωής – Λαμπρόπουλου για τα αγροτικά μπλόκα: «Εγώ δεν δέρνω κανέναν» – «Δεν υπήρξε αστυνομική βία»

Ανδρουλάκης: «Η ΝΔ θέλει ψεκασμένο αντίπαλο, ο Τσίπρας έχει φιλοδοξία αυτοδικαίωσης»