Οι δηλώσεις Φιντάν περί «δίκαιης διανομής πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο» δεν είναι πρόσκληση σε διάλογο· είναι υπενθύμιση ισχύος. Η Τουρκία μπαίνει στο 2026 με αυτοπεποίθηση περιφερειακής δύναμης και θεωρεί ότι το ενεργειακό παιχνίδι της περιοχής δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς αυτήν. Το μήνυμα είναι απλό: «ή μοιραζόμαστε τα πάντα, ή δεν μοιραζόμαστε τίποτα».

Όταν η Άγκυρα λέει «να συζητήσουμε όλα τα προβλήματα στο Αιγαίο», δεν ανοίγει τραπέζι διαλόγου· ανοίγει κατάλογο διεκδικήσεων. Από αποστρατικοποίηση μέχρι γκρίζες ζώνες, στόχος είναι η διεύρυνση της ατζέντας, όχι η επίλυση διαφορών. Η Τουρκία επιδιώκει να μετατρέψει το τετελεσμένο της ισχύος σε βάση διαπραγμάτευσης. Αυτό είναι το πλαίσιο — όχι η “καλή θέληση”.

Για την Ελλάδα, η ρητορική Φιντάν και η τάση «πακέτο-διαλόγου» κρύβουν διπλό κίνδυνο: πρώτον, την πίεση συμμάχων να «τα βρούμε στη μέση», δεύτερον, τη νομιμοποίηση τουρκικών αξιώσεων μέσω συνεχούς διαπραγμάτευσης χωρίς όρια. Η Αθήνα χρειάζεται σταθερή γραμμή: συζήτηση μόνο για υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, και όλα τα υπόλοιπα εκτός. Αλλιώς, ο διάλογος γίνεται αφετηρία διαπραγμάτευσης για τη συνολική τουρκική ατζέντα.

Διαβάστε επίσης:

Predator σε μπούμερανγκ

Χιλετζάκης: Όταν ο «γαλάζιος» αγροτοσυνδικαλιστής αποθέωνε το… ταπεραμέντο της ΝΔ (Video)

Το «παρών» Τσίπρα στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό «απέναντι» σε Μητσοτάκη και αρχηγούς