Την τελευταία διαδρομή που ακoλούθησε ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ‘Αρης Βελουχιώτης, πριν περάσει στην ιστορική μνήμη και την αιωνιότητα, στη Μεσούντα και το φαράγγι του Φάγκου στην ορεινή ‘Αρτα, ακολούθησαν το πρωί της Κυριακής εκατοντάδες μέλη του ΚΚΕ και ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας.

 

Την τελευταία διαδρομή που ακoλούθησε ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ‘Αρης Βελουχιώτης, πριν περάσει στην ιστορική μνήμη και την αιωνιότητα, στη Μεσούντα και το φαράγγι του Φάγκου στην ορεινή ‘Αρτα, ακολούθησαν σήμερα το πρωί εκατοντάδες μέλη του ΚΚΕ και ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Ήταν ένα οδοιπορικό τιμής και μνήμης για τη συμπλήρωση των 70 χρόνων από τον θάνατο του ‘Αρη που ξεκίνησε από το μνημείο του αρχηγείου Τζουμέρκων του ΔΣΕ, στο χωριό Μελάτες, στο σημείο όπου τον Απρίλη του «σκοτεινού» 1947 έγιναν φονικές μάχες με τον τακτικό στρατό και ταγματασφαλίτες.

Μέσα σε κλίμα συγκίνησης έγινε προσκλητήριο νεκρών, ενώ ο Δημήτρης Κουτσούμπας κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο. Μέσα σε κλίμα συγκίνησης μαχητές και συγγενείς μαχητών του ΕΛΑΣ έφτασαν από διάφορες περιοχές της χώρας, για να προσκυνήσουν και να αφήσουν ένα λουλούδι εκεί όπου έχασαν δικούς τους ανθρώπους. Ο 90χρονος Χρήστος Νταβατζής με συγκίνηση θυμάται τα δύο αδέλφια του που έπεσαν στη μάχη στο αλώνι, στους Μελάτες το 1947 και μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τις μέρες που έζησε κοντά στον πρωτοκαπετάνιο το 1944 .

«Ο Άρης είχε ιδανικά, πειθώ, πειθαρχία, ψυχραιμία ήταν διορατικός, ήταν ηγέτης», λέει ο 90χρονος που γνώρισε τον Βελουχιώτη στο χωριό του, την Κυψέλη ‘Αρτας, όταν εκεί εγκαταστάθηκε το αρχηγείο Τζουμέρκων του ΕΛΑΣ το 1944 και μάς μεταφέρει τις αναμνήσεις του.

«Όταν οι αντάρτες ήρθαν στο χωριό ο Άρης συναντήθηκε με τον αδελφό μου, με τον οποίο ήταν μαζί εξορία στη Γαύδο επί δικτατορίας Μεταξά. Επειδή ήμουν μικροσκοπικός και γρήγορος,17χρόνων τότε, ο καπετάνιος με χρησιμοποίησε ως σύνδεσμο, αγγελιοφόρο, πήγαινα τα μηνύματα στην άλλη μεριά των Τζουμέρκων στην Ανεμοράχη, στον ανθυπολοχαγό του ΕΛΑΣ Κασελούρη. Για 17 μέρες, καθημερινά μέσα από τα μονοπάτια του βουνού διεκπεραίωνα την αλληλογραφία» εξομολογείται. Ο κ. Χρήστος παίρνει μια βαθιά ανάσα και θυμάται: «Ο ‘Αρης κάθε φορά για να με ευχαριστήσει μου έλεγε, χελιδόνι είσαι Βενιαμίν».