Οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δημιουργούν πλέον τη βεβαιότητα ότι οι ερχόμενες εκλογές θα είναι οι τελευταίες με κυρίαρχο τον δικομματισμό, όπως τουλάχιστον τον βιώσαμε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δημιουργούν πλέον τη βεβαιότητα ότι οι ερχόμενες εκλογές θα είναι οι τελευταίες με κυρίαρχο τον δικομματισμό, όπως τουλάχιστον τον βιώσαμε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Ποια είναι τα συμπεράσματα που προκύπτουν;

1) Η Ν.Δ. δεν έχει δημιουργήσει ρεύμα νίκης, παρ’ ότι εδώ και έναν χρόνο ο Σαμαράς είχε αντιμνημονιακή ρητορική. Τώρα που έχει ψηφίσει το μνημόνιο 2, τα ποσοστά του με δυσκολία θα προσεγγίσουν το 30% όταν θα ανοίξουν οι κάλπες.

Ένα ακόμα πρόβλημα για τη Ν.Δ. είναι γεγονός ότι είναι βαριά χρεωμένη από τη διακυβέρνηση Καραμανλή. Τα ίδια πρόσωπα δεν μπορούν να πείσουν ότι θα κυβερνήσουν καλύτερα ύστερα από… τρία χρόνια!

2) Το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο Γιώργος Παπανδρέου βρίσκονται σε τροχιά κατάρρευσης. Η πλειονότητα των πολιτών χρεώνει στο ΠΑΣΟΚ όλη την οικονομική λαίλαπα που πλήττει την ελληνική κοινωνία, και επιπροσθέτως η έλλειψη ουσιώδους αυτοκριτικής δημιουργεί τις προϋποθέσεις για διάλυση του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου.

Ακόμα, η αλαζονεία που εκπέμπουν στις δημόσιες τοποθετήσεις τους τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο και ο Βενιζέλος, μαζί με τα περισσότερα κορυφαία στελέχη, χειροτερεύει την εικόνα τους στην κοινωνία και «σφραγίζει» την ερχόμενη εκλογική πανωλεθρία.

3) Η Δημοκρατική Αριστερά – το νέο κόμμα του Φώτη Κουβελή – παρά τη δημοσκοπική της άνοδο αποτελεί αίνιγμα. Μένει να δούμε αν η αλλαγή της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, και κυρίως η έλλειψη σαφούς πολιτικής πρότασης για τις κυβερνητικές συνεργασίες μετά τις εκλογές, θα την προσγειώσουν σε μικρότερα ποσοστά. Κυρίως δε αν η αίσθηση ότι φλερτάρει για μια συμμετοχή σε κυβέρνηση μνημονίου με ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. θα της στερήσει τη δυναμική που παρουσιάζει σήμερα.

Η υπόλοιπη Αριστερά – ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ – εισπράττουν μεν τη δυσαρέσκεια των πολιτών από την εφαρμογή του μνημονίου, τη φθορά των δυο κομμάτων εξουσίας και γενικότερα του πολιτικού συστήματος, αλλά κατά τη γνώμη μου περιορίζουν τα εκλογικά τους οφέλη εξαιτίας δυο σημαντικών παραγόντων που αφορούν:

1. Την αδυναμία τους να έχουν μια ολοκληρωμένη, ρεαλιστική και εφικτή οικονομική πρόταση ως αντίβαρο στη μνημονιακή στρατηγική ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. και πιθανώς ΔΗΜΑΡ.

2. Τη δυσκολία να συγκροτήσουν μια προγραμματική συμφωνία ή τουλάχιστον μια κοινή στάση σε βασικά ζητήματα που να δίνει μια προοπτική μετεκλογικής συνεργασίας (για κυβερνητική σύμπραξη ούτε λόγος φυσικά).

Όσον αφορά τους υπόλοιπους σχηματισμούς που εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις να μπαίνουν οριακά στη Βουλή, η τύχη τους – ως προς αυτό – εξαρτάται κυρίως από το πώς θα πορευτούν μέχρι τις κάλπες τα «μεγαλύτερα» κόμματα, από τα οποία ελπίζουν διαρροές.

Σε επόμενο σημείωμα θα αναφερθούμε αναλυτικά στα συν και τα πλην των πολιτικών αρχηγών, για να έχουμε μια πληρέστερη εικόνα για το πώς διαμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό στη πορεία προς τις εκλογές.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.