Kινηματική απάντηση ΚΚΕ στο δίλημμα Σαμαράς ή Τσίπρας

Το Ποντίκι ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

31.10.2014 22:00

Kινηματική απάντηση ΚΚΕ στο δίλημμα Σαμαράς ή Τσίπρας

31.10.2014 22:00

«Όχι» στη λογική της ανάθεσης, λέει ο Περισσός

Η τακτική που ακολουθεί το ΚΚΕ, με ορίζοντα και τις εκλογές, βασίζεται στην προσπάθεια να χαραχθεί μια γραμμή άμυνας απέναντι στα ισχυρά «πολωτικά» διλήμματα που θέτουν Σαμαράς και Τσίπρας με στόχο την εκλογική λεηλάτηση των μικρότερων κομμάτων.

Ο Περισσός, ήδη από την επομένη των εκλογών του 2012, έχει επικεντρώσει την κριτική του στον «κυβερνητικό» ΣΥΡΙΖΑ και στην αποδόμηση του αριστερού, ριζοσπαστικού προφίλ του, προκειμένου να συγκρατήσει δυνάμεις και να επαναπατρίσει ψηφοφόρους που συνέρρευσαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ παρακινούμενοι από το σύνθημα για «κυβέρνηση της Αριστεράς».

Πρόσφατα ο Αλέξης Τσίπρας ανανέωσε την πίεση προς το ΚΚΕ, όταν από το βήμα της Κ.Ε. το κατηγόρησε για πολιτική ίσων αποστάσεων απέναντι σε κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, που, όπως είπε, βοηθά μόνο τον αντίπαλο και όχι το κίνημα. Το πνεύμα της απάντησης του ΚΚΕ ήταν ότι αυτοί που προβάλλουν φιλολαϊκό προφίλ μέσω της απλής περιγραφής της φτώχειας, ενώ κατά τα λοιπά συνομιλούν με κέντρα του εγχώριου, ευρωπαϊκού και αμερικανικού κατεστημένου, ας μην κάνουν ότι ενδιαφέρονται για το κίνημα.

Ο Περισσός, όπως όλα δείχνουν, δεν σκοπεύει να υποστείλει τη σημαία της πολεμικής προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως θα επιμείνει επικεντρώνοντας στο ευρύτερο αριστερό κοινό, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, που δείχνει απογοητευμένο από τη μετριοπαθή πολιτική του και βλέπει στις επαφές του προέδρου του με τον διεθνή παράγοντα διάθεση συμβιβασμού.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Δημήτρης Κουτσούμπας πραγματοποίησε ολιγοήμερο ταξίδι στην Κούβα (η οποία αντιπροσωπεύει στη συνείδηση πολλών αριστερών το «αντίπαλο δέος» στον «διεθνοποιημένο καπιταλισμό»), όπου συναντήθηκε με τον αντιπρόεδρο του Κρατικού Συμβουλίου της κουβανικής κυβέρνησης Βαλντές Μέσα και άλλα στελέχη του κόμματος.

Συλλαλητήριο

Στο μεταξύ το ΚΚΕ επιχειρεί μια καταμέτρηση δυνάμεων στο κινηματικό πεδίο μέσα από το μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ το Σάββατο 1η Νοεμβρίου. Το συλλαλητήριο, με αιχμή την ανεργία, τα εργασιακά και το ασφαλιστικό, έχει συγκεντρώσει μέχρι στιγμής τη στήριξη περισσότερων από 800 σωματείων, ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων, μαζικών φορέων κ.λπ. Στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται μαζικοί και συνδικαλιστικοί φορείς, των οποίων η πλειοψηφία δεν πρόσκειται στο ΚΚΕ.

Με αυτό τον τρόπο το ΚΚΕ και οι οργανώσεις του επιχειρούν να «σπάσουν» την κινηματική άπνοια του τελευταίου ενός τουλάχιστον χρόνου (την οποία ο Περισσός αποδίδει και στον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο κατηγορεί ότι καλλιεργεί κλίμα «ανάθεσης») και να προθερμάνουν το κλίμα για την απεργία που έχει κηρύξει η ΓΣΕΕ στις 27 Νοεμβρίου.

Εν ολίγοις το ΚΚΕ επιχειρεί να αναδείξει ότι αποτελεί την πραγματική φιλολαϊκή και εργατική δύναμη που μπορεί να κινητοποιήσει μαζικές εργατικές και λαϊκές δυνάμεις. Συνεπώς προβάλλει την εικόνα της πολιτικής δύναμης που βρίσκεται στον αντίποδα εκείνων «που στέκονται εμπόδιο στην ανάπτυξη του κινήματος, καλλιεργούν τη λογική της ανάθεσης, της ταξικής συνεργασίας και του συμβιβασμού με το “μικρότερο κακό”, παραπέμπουν όλες τις “λύσεις” στην κάλπη των εκλογών και κρύβονται πίσω από φαιδρά προσχήματα και τακτικισμούς», όπως αναφέρει δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη».

Ουσιαστικά το κόμμα ευελπιστεί ότι, κινητοποιώντας μια μεγάλη μάζα εργαζομένων, ανέργων κ.λπ., ακόμη και πέραν της δικής του στενής κομματικής επιρροής, που δεν αντέχουν άλλα βάρη, θα αποκομίσει και εκλογικά οφέλη. Επιπλέον αυτό ενδέχεται να έχει αντανάκλαση και στην οικονομική ενίσχυσή του στο πλαίσιο της δίμηνης οικονομικής εξόρμησης που ξεκινάει στις αρχές Νοεμβρίου.

Στο κάλεσμα για την οικονομική εξόρμηση επαναλαμβάνεται μεταξύ άλλων η θέση ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ, που προβάλλεται ως εναλλακτική λύση, έχει δώσει αρκετά δείγματα γραφής ότι θα κινηθεί στις ίδιες ράγες με αυτές της κυβέρνησης». Και προσθέτει πως ο ΣΥΡΙΖΑ «συναγωνίζεται με την κυβέρνηση για κάποια ψίχουλα προς την ακραία φτώχεια, που δεν αποτελούν ανακούφιση για τον λαό ούτε, πολύ περισσότερο, αποκαθιστούν τις τεράστιες λαϊκές απώλειες των χρόνων της κρίσης».