Η συνάντηση του Ερντογάν με τον Μπάιντεν και αυτή με τον Μακρόν προκάλεσαν μεγάλο εκνευρισμό και στον ίδιο τον Πρόεδρο της Τουρκίας και στους επιτελείς του.

Όχι μόνο επειδή – όπως νομίζουν πολλοί στην Αθήνα – οι φίλοι και σύμμαχοί μας τον άδειασαν ως προς τα παράλογα που λέει για τους ελληνικούς εξοπλισμούς ή για τον πάγο στις δικές του φιλοδοξίες για οπλικές αγορές.

Ο εκνευρισμός έχει να κάνει κυρίως με την αίσθηση που αποκόμισε, ακόμη μια φορά, ότι τα καουμποϊλίκια και οι εκβιασμοί του προς τους μεγάλους παίκτες της Δύσης έχουν ένα σαφές όριο. Αλλά και με την αίσθηση πως, παρότι η Τουρκία δεν έχει απολέσει τη σημασία της για τη Δύση, ο ίδιος είναι κατ’ ουσίαν ανεπιθύμητος. Το ίδιο και οι μέθοδοί του.

Ούτε στις ΗΠΑ ούτε στη Γαλλία ούτε πουθενά αλλού υπάρχει η εντύπωση ότι μια άλλη κυβέρνηση στην Τουρκία θα μπορούσε – ή θα ήθελε – να αλλάξει τον προσανατολισμό της και αυτό το εκρηκτικό μείγμα ισλαμισμού και σκληρού εθνικισμού που έχει διαμορφωθεί.

Ουκ ολίγα think tanks και μεμονωμένοι αναλυτές τα τελευταία χρόνια διαπιστώνουν ότι η Τουρκία σταδιακά απομακρύνεται από τη Δύση και την επίβλεψή της, ότι επιθυμεί έναν ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης και ότι παραδίδεται διαρκώς περισσότερο στον ισλαμισμό – και συμμαχεί με μερικά από τα πιο ακραία τμήματά του, τα οποία παράγουν τρομοκρατία και ανασφάλεια.

Επίσης ξέρουν ότι δεν θα αναστραφεί η ισχυρή οικονομική – συνεπώς και στρατηγική – πρόσδεσή της, ίσως και εξάρτηση, στην Κίνα και στον Νέο Δρόμο του Μεταξιού.

Οι σχεδόν δύο δεκαετίες διακυβέρνησης από το ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης έχουν δημιουργήσει μια ολόκληρη γενιά με συγκεκριμένο προσανατολισμό, μια άρχουσα τάξη που τον υπηρετεί και ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο ουδείς στο μέλλον θα τολμήσει να αγγίξει χωρίς να προκαλέσει θύελλα.

Για τους Δυτικούς ωστόσο είναι προφανώς επιθυμητή μια κυβέρνηση πιο κοσμική, με καλύτερη επικοινωνία μαζί τους, με πιο «ορθολογική» διαχείριση της οικονομίας. Συνεπώς η αντιπολίτευση – πρώτη φορά ενωμένη κατά του Ερντογάν – θα φαίνεται όλο και πιο ελκυστική στις δυτικές πρωτεύουσες.

Για την Ελλάδα τα μαντάτα δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά, όσο και αν πολλοί πανηγυρίζουν για τις τουρκικές δυσκολίες. Η τουρκική επιθετικότητα δεν θα σταματήσει. Ομοίως η προώθηση μεταναστών, όπως έδειξε και η περίπτωση του πλοίου υπό τουρκική σημαία (!) με τους 400, τους οποίους οι Τούρκοι αρνήθηκαν να πάρουν πίσω.

Αυτό που είναι καλό να θυμόμαστε είναι πως η τουρκική αντιπολίτευση δεν επικρίνει τον Ερντογάν για την επιθετικότητά της προς την Ελλάδα, αλλά για υποχωρητικότητα. Και ότι, όταν έρθει η ώρα να κυβερνήσει, θα στηρίζεται σε μια από τις δύο εκδοχές Γκρίζων Λύκων, το Καλό Κόμμα της Μεράλ Ακσενέρ.

Κατά συνέπεια ας κρατάμε μικρό καλάθι και ας συνεχίσουμε να χτίζουμε όσο το δυνατόν ισχυρότερες συμμαχίες στην περιοχή. Επειδή όμως ούτε αυτές αποτελούν πλήρη εγγύηση, ας είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε ακόμη και τα πιο ακραία σενάρια. Όλοι άλλωστε ομολογούν ότι σε περίπτωση πολέμου κανείς δεν θα πολεμήσει για χάρη μας – τουλάχιστον όχι τις ώρες και μέρες που ενδέχεται να κριθούν τα πάντα.

Διαβάστε επίσης:

«Χαστούκι» Μπάιντεν σε Ερντογάν: Θα συνεχίσω να μιλάω για ανθρώπινα δικαιώματα ανεξαρτήτως τριβών

Νιγηρία: Τουλάχιστον τρεις νεκροί και δεκάδες εγκλωβισμένοι στα ερείπια ουρανοξύστη που κατέρρευσε (Video)

Γαλλία: Υπό κράτηση ο ηθοποιός Αρί Αμπιτάν – Κατηγορείται για βιασμό – Είχε παίξει στο «Θεέ μου τι σου κάναμε»