Σχετικά με τον καθηγητή κ. Μόσιαλο, έχει ξεκινήσει μια Ιερά Εξέταση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που έχουν ήδη εξαπολύσει με σύγχρονους όρους ένα κυνήγι μαγισσών.

Λες και ο σκοταδισμός όλους αυτούς τους αιώνες αλλάζει ως προς τα μέσα έκφρασης… Τον Μεσαίωνα σε έκαιγαν, τον 21^ο αιώνα σε θέτουν στην κρίση της κοινής γνώμης για να κάνει την βρομοδουλειά… παστρικά και δημοκρατικά.

Και μόνο το γεγονός ότι μια χιουμοριστική ανάρτηση γίνεται αντικείμενο παρόμοιων αντιδράσεων, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάτι δεν πάει καλά όμως πολύ βαθιά. Αναρωτιέμαι αν για παράδειγμα ο κύριος Φίλης -που σωστά αντέδρασε στην προκειμένη περίπτωση- θα αντιδρούσε ανάλογα σε μιαν αντίστοιχη χιουμοριστική ανάρτηση για τους ΛΟΑΤΚΙ. Και για να μην είμαι άδικος, δεν θα αναρωτιόμουν μόνο για τον κύριο Φίλη ο οποίος έτσι κι αλλιώς υπηρετεί μιαν άλλη «θρησκεία», αλλά για πολλά… ανεξάρτητα και αδέσμευτα  πνεύματα  που ανακαλύπτουν το σκοταδισμό μόνο στο ράσο. Είπαμε, το ζήτημα αυτό έχει ουρά και σίγουρα είναι περιπλοκότερο για να αντιμετωπίζεται είτε με ιερό μένος είτε με προοδευτικούς φιλιππικούς. Πάμε τώρα στο προκείμενο.

Δεν γνωρίζουν τόσοι σοφοί γέροντες, ολόκληρη Ιερά Σύνοδος, ότι με το να σχολιάζουν χιουμοριστικές αναρτήσεις  χάνουν την σοβαρότητά τους, υπονομεύουν το κύρος τους, κλονίζουν την όποια εμπιστοσύνη εμπνέουν -σε όσους τέλος πάντως την εμπνέουν; Τι είναι αυτό που κάνει έξυπνους ανθρώπους να αισθάνονται την ανάγκη να συνεδριάσουν για να καταγγείλουν μιαν ανάρτηση στα μέσα μαζικής δικτύωσης; Δεν έχουν την αίσθηση του γελοίου; Δεν διαθέτουν πολιτικό αισθητήριο; Δεν γνωρίζουν ότι ενσπείρουν τον διχασμό και αναμοχλεύουν τα πλέον ταπεινά ένστικτα τού -κατά τα άλλα- ευσεβούς ακροατηρίου τους;  Δεν διαθέτουν πνεύμα σύνεσης, άνθρωποι -υποτίθεται πνευματικοί- του Θεού;  Ποιός δαίμονας τους κεντρίζει και δεν σέβονται τα γένια τους; Δεν γνωρίζουν την αξία της σιωπής; Πού είναι η σοφία τους, πού τα ανώτερα αισθήματά τους;  Τι ακριβώς τους ωθεί να σηκωθούν από τους ιερατικούς τους θρόνους και να τρέχουν χριστουγεννιάτικα να συνεδριάζουν για να καταδικάσουν, τι; Ένα ανέκδοτο; Μια χιουμοριστική ανάρτηση; Είναι δυνατόν; Είναι!

Και είναι τραγικό συνάμα καθώς (θα μου επιτραπεί να επιμείνω) πρόκειται για δαιμόνια έξυπνους και ικανούς ανθρώπους που θα ήταν λάθος να υποτιμηθούν και να αντιμετωπιστούν με καλαμπούρια του διαδικτύου από τους δήθεν ευφυείς αντικληρικούς εργολάβους. Τι συμβαίνει λοιπόν; Πρώτον, ο κος Μόσιαλος είναι δημόσιο πρόσωπο,   προβεβλημένο, και ο λόγος του έχει απήχηση. Αυτό είναι η αφορμή. Η ουσία της αρχιερατικής καταδίκης είναι ότι θεωρούν πως ο κος Μόσιαλος ή ο κάθε Μόσιαλος πρέπει να λάβει ένα μάθημα να μην επεμβαίνει στα χωράφια τους, να μην θίγει την πραμάτεια τους και με την ευκαιρία επανεπιβεβαιώνουν την εξουσία τους θέτοντας όρια. Όποιος ξεφεύγει, πρέπει να λάβει ένα σαφές μήνυμα. Τα …χαιρετίσματα της ιερατικής εξουσίας!

Τα έχουμε πει και γράψει δεκάδες φορές: σε αυτό τον τόπο είναι επείγον πολιτειακό ζήτημα ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους. Είχαμε την ελπίδα ότι φέτος, με αφορμή τα διακόσια χρόνια από την Επανάσταση, θα βλέπαμε επιστημονικές ιστορικές τοποθετήσεις πάνω στο ζήτημα των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους και την ανάγκη διαχωρισμού τους ή όχι. Το θέμα της δημιουργίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ως αποτέλεσμα της Επανάστασης ήταν… εκτός ύλης ή ελάσσονος σημασίας; Περιμέναμε να ανοίξει μια συζήτηση στην επιστημονική κοινότητα. Μάταια, καθώς φαίνεται. Φανταστείτε τι μαύρος χαμός θα γινόταν σε αυτήν την περίπτωση αφού ξεσηκώθηκε η Ιερά Σύνοδος να καταδικάσει μιαν απλή ανάρτηση, ένα καλαμπούρι στο facebook! Δεν ανέχονται καμιά αμφισβήτηση της εξουσίας που ασκούν, γι’ αυτό και προτιμούν να γελοιοποιούνται καταδικάζοντας αναρτήσεις λες και είναι κακομαθημένα κοριτσόπουλα, παρά να δημιουργήσουν την υποψία ότι άφησαν έστω και ένα ψίχουλο να πέσει από το τραπέζι τους. Η ενέργεια αυτή της Ιεράς Συνόδου είναι πολύ σοβαρή και καθόλου για πλακίτσες. Είναι  ζήτημα εξουσίας όπου η Εκκλησία υπενθυμίζει στην Πολιτεία τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης και της δημοκρατίας…  

Ένα άλλο περίεργο ζήτημα που ενσκήπτει σε παρόμοιες περιπτώσεις, είναι ότι μερικοί αισθάνονται την ανάγκη προκειμένου να εκφράσουν τις απόψεις τους, να δηλώνουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Γιατί άραγε κάποιος πρέπει να δηλώσει αν πιστεύει ή αν είναι άθεος προκειμένου να τοποθετηθεί για την γελοία επίθεση της Ιεράς Συνόδου σε μια γελοιογραφία; Γιατί αισθάνονται την ανάγκη κάποιοι να δηλώσουν πεποιθήσεις προσωπικές; Το να δηλώνεις άθεος, είναι ακριβώς το ίδιο ανόητο και βλακώδες με το να δηλώνεις πιστός και ευλαβής. Για να εκφέρεις την άποψή σου σε ένα ζήτημα, δεν χρειάζεται να καταθέτεις εθελοντικά  πιστοποιητικά αθεΐας ή θρησκευτικών πεποιθήσεων. Λες, απλά, «αυτό είναι γελοίο» ή «αυτό δεν είναι γελοίο». Δεν λες την ιστορία της πίστης σου ή το πόσο έξυπνος και ευφυής είσαι που δεν πιστεύεις. Δεν στο ζητά κανείς!  Τι πρόβλημα έχεις και δηλώνεις προσωπικά σου δεδομένα – για την ακρίβεια προσωπικές σου πεποιθήσεις; Δεν αφορούν κανέναν! Φρόντισε ο Σημίτης γι’ αυτό!

Τέλος, εδώ υπάρχει και ένα θέμα πολύ λεπτό. Έχουν δικαίωμα οι πολιτικοί να τοποθετούνται δημόσια αναλαμβάνοντας το κόστος του περιεχομένου των δηλώσεών τους; Προφανώς. Και γι’ αυτές κρίνονται.

Διαβάστε επίσης:

Η εκδικητική πορνογραφία ως αυτοτελές σεξουαλικό αδίκημα

Του άνδρα τού πολλά βαρύ…

Ο διχασμός κοινωνίας και πολιτικής εξουσίας