Το Κοινωνικό ΕΚΑΒ ξεκινά με αφετηρία τη διαπίστωση ότι η κοινωνία μας είναι τραυματισμένη!

Το σύμπτωμα αυτού του τραυματισμού είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός, που επεκτείνεται συνεχώς, παίρνοντας ανησυχητικές διαστάσεις. Κοινωνικά αποκλεισμένοι είναι οι άστεγοι, τα παιδιά του δρόμου, αλλά τώρα πλέον και συμπολίτες, που μέχρι πρόσφατα ανήκαν στα λεγόμενα μεσαία στρώματα.

Στο σύγχρονο κόσμο, η τεχνολογική πρόοδος και οι παραγωγικές δυνατότητες αυξάνουν εκθετικά, αλλά παραδόξως βαθαίνουν ταυτόχρονα και οι ανισότητες μεταξύ των πλουσιότερων και των υπολοίπων. Σήμερα, βλέπουμε ανθρώπους που μέχρι πρόσφατα θα χαρακτηρίζαμε ευκατάστατους, να χάνουν τη δουλειά τους, να διώκονται από το σπίτι τους και τελικά να ακυρώνεται η ζωή τους.

Δραματικά κοινωνικά αποκλεισμένοι είναι βέβαια και οι πρόσφυγες, ειδικά οι πιο ευάλωτοι, όπως οι ανάπηροι, τα ασυνόδευτα παιδιά, οι κακοποιημένες γυναίκες. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται μια επείγουσα στήριξη, υγειονομική, ψυχολογική, νομική. Για να επανακτήσουν την δύναμη τους και να πάρουν την ζωή τους πάλι στα χέρια τους.

Η ίδρυση του Κοινωνικού ΕΚΑΒ είχε ως αφετηρία την οργάνωση που δημιουργήθηκε στη Γαλλία την δεκαετία του ’90 με την ονομασία SAMU Social. Πρώην εθελοντές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, γυρίζοντας από το πεδίο της ανθρωπιστικής δράσης στον «Τρίτο Κόσμο», διαπίστωναν ότι υπάρχει και στη χώρα τους ένας «Τέταρτος Κόσμος». Αυτοί ήταν πχ οι δεκάδες χιλιάδες άστεγοι στο Παρίσι. Η ιδέα ήταν να συνδεθεί στενά η άμεση βοήθεια με την στήριξη για μια πορεία κοινωνικής επανένταξης.

Η ιατρική βοήθεια, η ψυχολογική στήριξη, η παροχή ρούχων, ήταν το πρώτο βήμα που δημιουργούσε μια προσωπική σχέση. Χάρη στη σχέση αυτή, μπορούμε να καταλάβουμε τι πήγε στραβά στη ζωή ενός ανθρώπου που θέλουμε να βοηθήσουμε. Και να τον στηρίξουμε για να ξαναβρεί τον δρόμο του, όπως αυτός το επιλέξει.

Σε πολλές χώρες έχουν ήδη δημιουργηθεί οργανώσεις αντίστοιχες με το SAMU Social. Η κάθε μια είναι ανεξάρτητη και επικεντρώνεται στα κρίσιμα προβλήματα της χώρας της. Στην Αφρική πχ, τεράστια έκταση έχει πάρει το πρόβλημα των παιδιών του δρόμου. Στη Ρουμανία υπάρχει δραματικό θέμα με την περίθαλψη των ψυχασθενών. Στο Παρίσι, το SAMU Social ασχολείται κυρίως με τους άστεγους, αλλά και με την υποδοχή των προσφύγων. Έχει αναπτύξει ένα μεγάλο δίκτυο κινητών μονάδων με νοσηλευτές και κοινωνικούς λειτουργούς, που διενεργούν περιπολίες κυρίως τη νύχτα, αναζητούν και βοηθούν ευάλωτα άτομα.

Πριν τρία χρόνια, οι ομάδες μας, του Κοινωνικού ΕΚΑΒ, παρακολούθησαν αυτές τις δραστηριότητες για να αξιοποιήσουμε στην Ελλάδα την τεχνογνωσία του SAMU Social του Παρισιού. Δημιουργήσαμε κινητές μονάδες στελεχωμένες με κοινωνικούς λειτουργούς, φυσιοθεραπευτές, ιατρούς ψυχιάτρους για να εντοπίσουμε τους πρόσφυγες με αναπηρία, οι οποίοι ήταν χαμένοι, εντελώς αβοήθητοι, μη όντας καν καταμετρημένοι. Στόχος ήταν η άμεση βοήθεια, αλλά επίσης και κυρίως η διασύνδεσή των προσφύγων με το προνοιακό και υγειονομικό σύστημα της χώρας, μόνος τρόπος να εξασφαλίσουμε την μακροχρόνια φροντίδα τους.

Μια άλλη ιδιαίτερα ευάλωτη ομάδα ανθρώπων είναι τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Σε συνεργασία με την Ειδική Γραμματεία Προστασίας Ασυνόδευτων Ανήλικων και με χρηματοδότηση του Ταμείου Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης, λειτουργούμε 6 δομές στην Ελλάδα, με 30 ως 40 παιδιά στην κάθε μία. Στις δομές τα παιδιά βρίσκουν στέγαση, σίτιση και φροντίδα από κοινωνικούς λειτουργούς, εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους κλπ.

Δημιουργούμε έτσι ένα περιβάλλον όσο πιο κοντινό γίνεται με το σπίτι και την οικογένεια που έχουν στερηθεί. Κύριο μέλημά μας είναι, για όσα παιδιά θα μείνουν στη χώρα μας, η ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία μας. Η έννοια της ένταξης είναι καθοριστική για μας και έχουμε δρομολογήσει ένα πρόγραμμα επαγγελματικής ένταξης ενήλικων προσφύγων, στο πλαίσιο μιας Ευρωπαϊκής χρηματοδότησης.

Η δράση του Κοινωνικού ΕΚΑΒ δεν περιορίζεται στο προσφυγικό. Πρόβλημα αστεγίας υπάρχει πλέον και στην χώρα μας. Σε συνεργασία με τον Δήμο Ρέντη-Νίκαιας έχουμε αναλάβει πρόγραμμα εύρεσης στέγης, με σταθερή ένταξη στον εργασιακό χώρο, για ευπαθή άτομα του Δήμου αυτού.

Στο απώτερο μέλλον, θα θέλαμε ιδανικά κάποια στιγμή το Κοινωνικό ΕΚΑΒ να μην χρειάζεται. Η κοινωνία να αναρρώσει από τα τραύματά της. Αλλά δυστυχώς αυτό θα αργήσει. Μέχρι τότε, θα θέλαμε η πρωτοβουλία μας να εμπνεύσει όσους περισσότερους συμπολίτες μας γίνεται. Φροντίζουμε ήδη εκατοντάδες ανθρώπους, η οργάνωσή μας λειτουργεί με πάνω από εκατό εργαζόμενους και πολλές δεκάδες εθελοντές. Αλλά μόνο όταν η ιδέα της αλληλεγγύης γίνει εγχείρημα της κοινωνίας στο σύνολό της, θα μπορέσουμε να αρχίσουμε να αισιοδοξούμε.

* Το σχετικό ντοκιμαντέρ είναι διαθέσιμο εδώ

*Ο Οδυσσέας Βουδούρης είναι πρόεδρος του ΔΣ του Κοινωνικού ΕΚΑΒ

Διαβάστε επίσης:

Τεστοστερόνη…

Πρόταση δυσπιστίας προς το πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά και προς ημάς

Μομφή σε έναν δικομματισμό του παρελθόντος