Η Ρεζίν Ζύλμπερμπεργκ, γεννήθηκε στο Βέλγιο, και άρχισε την καριέρα της σαν σουμπρέτα – τραγουδίστρια στο κλαμπ «Whisky a Gogo», στο Παρίσι.

Είχε την τύχη να τραγουδήσει τραγούδια που πολλοί και μεγάλοι δημιουργοί έγραψαν για εκείνη. Ανάμεσά τους τραγούδια του Σαρλ Αζναβούρ (Nounours), του Ενρί Σαλβατόρ (Oublie – moi), του Σερζ Γκενσμπούργκ (Les p’tis papiers), και της Μπαρμπαρά (Gueule de Nuit).

Εφηύρε τις σύγχρονες Discotheques

Παρόλα αυτά, η καριέρα της δεν απογειώθηκε ποτέ. Έτσι η Ρεζίν οδηγήθηκε από ένστικτο στη δημιουργία και τη διεύθυνση νυκτερινών κέντρων. Για να λέμε μάλιστα τα πράγματα με το όνομά τους, η Ρεζίν έθεσε τα θεμέλια των σύγχρονων Discotheques, όπως τις γνωρίσαμε τις δεκαετίες του 1970, του 1980, του 1990, μέχρι τις μέρες μας.

Η Ρεζίν, το 1953, άρχισε να εργάζεται ως «nightclubmanager» στο κλαμπ «WhiskyaGogo» στο Παρίσι, και του έδωσε μια άλλη φυσιογνωμία καταργώντας το «Jukebox» όπου οι πελάτες επέλεγαν τη μουσική ανάλογα τα κέφια τους, φέρνοντας στη θέση του μηχανήματος έναν DiscJockey ο οποίος είχε το δικό του μέρος (booth) και έπαιζε μουσική χρησιμοποιώντας δύο πικάπ συνδεδεμένα σε σειρά.

Έτσι, υπήρχε κάποιος που έπαιζε ζωντανά μουσική, ανάλογα με τα κέφια και τις συνθήκες που επικρατούσαν κάθε βράδυ.

Καρτιέ Λατέν

Το 1957, η Ρεζίν προχώρησε στο άνοιγμα του πρώτου δικού της κλαμπ, «ChezRegine’s», στο Καρτιέ Λατέν. Το κλαμπ έγινε αμέσως το στέκι των πλούσιων και διάσημων, μια νέα πρόταση στη διασκέδαση, μια νέα μόδα και τα επόμενα χρόνια το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη και το Μόντε Κάρλο θα αποκτούσαν τα δικά τους «Chez Regine’s».

Στο απόγειο της δόξας της η Ρεζίν είχε 22 νυχτερινά κλαμπ σ’ όλο τον κόσμο. Ανάμεσα στους πελάτες της ο δούκας του Ουίνδσορ, η Μπριζίτ Μπαρντό, ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, η Τζέιν Μπίρκιν, ο Σερζ Γκενζμπούρ, ο Αλέν Ντελόν, ο Τζόνι Χάλιντεϊ, η Κατρίν Ντενέβ, ο Υβ Σεντ Λοράν, και πολλοί άλλοι.

Οι άντρες έπρεπε να φορούν βραδινό κοστούμι, και οι γυναίκες να είναι ντυμένες ονειρικά και να μυρίζουν έρωτα. Ο Μικ Τζάγκερ, έφαγε πόρτα γιατί δεν φορούσε γραβάτα, και η Ντέβι Σουκάρνο (σύζυγος του ομώνυμου δικτάτορα της Ινδονησίας) εκδιώχτηκε γιατί έπεσε πάνω σε έναν δίσκο με ποτήρια σαμπάνιας, σπάζοντάς τα.

Νέα Υόρκη

Το 1976, η Ρεζίν, αποφασίζει και ανοίγει παράρτημα του «Chez Regine’s» στο Μανχάταν στη Νέα Υόρκη. Την εποχή εκείνη το Μανχάταν περνούσε μια φάση παρακμής, παντού τριγύρω έβλεπε κανείς άφθονα γκράφιτι και σημάδια εγκατάλειψης.

Για την ακρίβεια η Ρεζίν άνοιξε το κλαμπ της στο ισόγειο του θρυλικού ξενοδοχείου, HotelDelmonico’s, στη γωνία της Παρκ Άβενιου και της 59ης Οδού. Το Delmonico’s ήταν μεγάλο στέκι στη Νέα Υόρκη των δεκαετιών 1920 και 1930, όπου δίνονταν μνημειώδεις χοροεσπερίδες, ενώ αναφέρεται ακόμα και σε διηγήματα του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ.

Το κλαμπ της Ρεζίν, ήταν η πρώτη Discotheque που άνοιξε στη Νέα Υόρκη! Το περίφημο Studio 54, άνοιξε ένα χρόνο αργότερα, το 1977!

Στο «Chez Regine’s» στη Νέα Υόρκη, άρχισε να συχνάζει όλο το μοδάτο πλήθος της πόλης. Ο Άντι Ουόρχολ και η «αυλή» του, όλοι εκείνοι οι άντρες και γυναίκες που πέρναγαν από το Factory, o Ουόρεν Μπίτι, ο Τζακ Νίκολσον, ο Ρόι Χάλστον, η Λίζα Μινέλι, ο Τζον Κασαβέτης, ο Χένρι Κίσιγκερ, ο νεαρός Μάικλ Τζάκσον, η Μαργκό Χέμινγκουεϊ, οι πάμπλουτοι Ρότσιλντ, οι αδελφές Γκαμπόρ, οι Κένεντι, οι Τριντό, ο Τζορτζ Χάμιλτον, ο Ρόι Κουν, η Μπρουκ Σιλντς, ο Όου Τζέι Σίμπσον, η Παλόμα Πικάσο αλλά και η Νταϊάνα φον Φύστενμπεργκ.

Οι επίχρυσες κάρτες μέλους του κλαμπ, είχαν φιλοτεχνηθεί από τον Καρτιέ, και κόστιζαν 600 δολάρια κατ’ άτομο.

Η Ρεζίν, είχε προβλέψει την ελευθεριότητα και την κατάχρηση ουσιών, όλη αυτή την κουλτούρα Sex, Drugs & Rock ‘n’ Roll που θα επικρατούσε τα επόμενα χρόνια, και συνδύασε όλες αυτές τις υπερβολές κρατώντας όμως και υιοθετώντας πάντα την αυστηρή ετικέτα των αριστοκρατικών κέντρων διασκέδασης της Ευρώπης.

Στο «Chez Regine’s», η σαμπάνια καταναλώνονταν από υπερμεγέθεις φιάλες «jeroboams», υπήρχαν συχνά θεματικά πάρτι όπως: «Μπαρμπαρέλα» ή οι «Νύχτες του Μαρόκου». Στο φωτισμένο δάπεδο της χορευτικής πίστας, το 1977 η τραγουδίστρια των SoulSearchers, Έστερ Ουίλιαμς έμαθε στον Άντι Ουόρχολ αλλά και στον Ρούπερτ Λοουεν στιν (μάνατζερ των RollingStones που ήταν γνωστός ως “RupietheGroupie”) να χορεύουν «ντίσκο»!

Η Ρεζίν είχε απόλυτη επίγνωση πόσο είχε βοηθήσει το Μανχάταν να ξεπεράσει την κρίση. Είχε δηλώσει στο περιοδικό New York: «Έσωσα την πόλη από τη χρεοκοπία, και την έκανα ξανά χαρούμενη κι ευτυχισμένη!»

Η Ρεζίν άντεξε και κράτησε το κλαμπ μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, που αναγκάστηκε να κλείσει λόγω του ανταγωνισμού. Όπως είπαμε το «Studio 54» άνοιξε ένα χρόνο αργότερα, το 1978, και αποτέλεσε σοβαρό ανταγωνιστή. Αυτό φαίνεται και από τα ημερολόγια του Άντι Ουόρχολ, ο οποίος βέβαια πήγαινε στο «Studio 54», αλλά έμεινε πιστός στη Ρεζίν, της οποίας ήταν τακτικός πελάτης, τουλάχιστον έως το 1985.

Η επιρροή της Ρεζίν ήταν φανερή και στο Λος Άντζελες. Το κλαμπ «WhiskyaGogo», όπου έπαιξαν και ηχογραφήθηκαν ζωντανά οι Doors με τον Τζιμ Μόρισον, έγινε κατ’ αντιστοιχία του κλαμπ «Whisky a Gogo» που διαχειριζόταν στο Παρίσι η Ρεζίν.

Η Ρεζίν, το 2003 πούλησε όλα τα κλαμπ της, κι έφυγε σήμερα Πρωτομαγιά του 2022, στα 92 της χρόνια, παίρνοντας μαζί της όλες τις αναμνήσεις μιας εποχής που δεν θα επιστρέψει ποτέ πια. Γιατί η βασίλισσα της νύχτας, δεν είναι πια εδώ!

Διαβάστε επίσης:

Νάταλι Γουντ: Τι κρύβεται πίσω από τον μυστηριώδη θάνατό της – Τα στοιχεία που πέρασαν απαρατήρητα (Videos)

Τα «παγώνια» της αντρικής μόδας επιστρέφουν στη Φλωρεντία (Videos)

Κατρίν Ντενέβ: Η κυρία τραγουδά Σερζ Γκενσμπούρ (Video)