Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να έχει δηλώσει ότι ο πολιτικός αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης και όχι ο Ανδρουλάκης, ωστόσο τις τελευταίες εβδομάδες ουκ ολίγες αφορμές υπήρξαν για να τροφοδοτήσουν τριβές μεταξύ Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη, με πιο πρόσφατες την αναζωπύρωση της υπόθεσης Νοβάρτις και την εμπλοκή του Ανδρέα Λοβέρδου αλλά και την κόντρα για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛΛ.

Οι τριβές πυροδοτούνται ως επί το πλείστον από την προσπάθεια του Νίκου Ανδρουλάκη να μην πάρει θέση για το ενδεχόμενο συνεργασιών μετά τις εκλογές κι ακόμη περισσότερο να διαφοροποιηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και να στεγανοποιήσει το κόμμα του προς τα αριστερά του εν όψει της προεκλογικής πίεσης που αναμένει να δεχτεί από την Κουμουνδούρου.

Αρχικώς, αφορμή μια ήπιας σχετικά κόντρας στάθηκε ο «ελιγμός» Ανδρουλάκη στην προσπάθεια να αποφύγει μια ευθεία απάντηση στο κάλεσμα Τσίπρα από το συνέδριο προς τα «προοδευτικά κόμματα» να ανοίξουν τα χαρτιά τους για την επόμενη μέρα, αφήνοντας να εννοηθεί πως, το ΚΙΝΑΛ ως ρυθμιστής θα μπει σε μια κυβέρνηση όπου δεν θα είναι ούτε ο Μητσοτάκης, αλλά ούτε ο Τσίπρας πρωθυπουργός, επομένως ένα τρίτο πρόσωπο. «Αν βλέπετε τη ζημιά που κάνει ο κ. Μητσοτάκης και θυμάστε τη ζημιά που έκαναν Τσίπρας-Καμμένος, εμείς δίνουμε την ευκαιρία διά της ψήφου στην παράταξή μας να μην έχετε πρωθυπουργό ούτε τον έναν ούτε τον άλλο και μέσα από ένα σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα να γυρίσει σελίδα ο ελληνικός λαός».

Κοινώς ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛΛ, έχει αφήσει να εννοηθεί ότι σε περίπτωση συνεργασίας, για παράδειγμα με τον ΣΥΡΙΖΑ εφόσον βγει πρώτος στις εκλογές, θα συνεργαστεί υποδεικνύοντας άλλο πρόσωπο για την πρωθυπουργία από αυτό που πέτυχε την νίκη. Από την πλευρά του ο Τσίπρας απάντησε αφήνοντας να εννοηθεί ότι η στάση αυτή υποκρύπτει «μικρομεγαλισμό» και «αδιαφάνεια», λέγοντας ότι «τους πρωθυπουργούς τους βγάζει ο ελληνικός λαός και οι συσχετισμοί της κάλπης και όχι οι παρακάμαρες». Επιπλέον ενέτεινε την πίεση καλώντας να πει, ποιον θα ήθελε για πρωθυπουργό, ποια τα χαρακτηριστικά του, ειδεμή μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει κάποιον κρυφό άσσο στο μανίκι τον οποίο δεν αποκαλύπτει προεκλογικά στον λαό.

Ακολούθησαν, στο συνέδριο του ΚΙΝΑΛΛ, οι βαριές εκφράσεις από τον Απόστολο Κακλαμάνη (για το «βυτιοφόρο» του ΣΥΡΙΖΑ) και του ίδιου του Ανδρουλάκη για τους «γενίτσαρους», κι ενώ ηχηρό «παρών» στο συνέδριο έδιναν πρόσωπα όπως ο Κώστας Σημίτης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και η Άννα Διαμαντοπούλου. Σχετικά με αυτό ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην Όλγα Τρέμη την περασμένη Πέμπτη σχολίασε πως ο Ανδρουλάκης «έχει εκπέμψει αρνητικά μηνύματα και από το Συνέδριο του ΚΙΝΑΛ, τόσο από την αναπαλαίωση των προσώπων που οδήγησαν το Κόμμα αυτό σε πολύ χαμηλά ποσοστά, όσο όμως και από κάποιες εκφράσεις κάποιες ρητορικές, οι οποίες ήταν προσβλητικές για ένα ολόκληρο κόσμο».

Λίγες ώρες αργότερα ξέσπασε η κόντρα για τον Ανδρέα Λοβέρδο και τη Νοβάρτις, με τον ΣΥΡΙΖΑ να εγκαλεί το ΚΙΝΑΛΛ και τον Νίκο Ανδρουλάκη για το ότι δεν παίρνει θέση, αλλά και για τα οικονομικά της Χαριλάου Τρικούπη μετά την αναφορά Ανδρουλάκη στο Ενώπιος Ενωπίω για Ραγκούση και Ξενογιαννακοπούλου.

Σε γενικές γραμμές ο Νίκος Ανδρουλάκης επιχειρεί να προβάλλει την ιδέα ότι ο ίδιος εκπροσωπεί το νέο, καθότι ο ίδιος είναι μόνος νέος (και ηλικιακά) αρχηγός κόμματος, και οι άλλοι το «φθαρμένο» και «παλαιό».

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη φόρα μάλιστα που φαίνεται να έχει πάρει ο Αλέξης Τσίπρας ως προς τις εσωκομματικές αλλαγές και ανακατατάξεις, επιχειρεί να στείλει το μήνυμα της σε βάθος ανανέωσης την ώρα που ο Ανδρουλάκης είναι αυτός που επαναφέρει το «παλαιό» και μάλιστα εκείνο το παλαιό που οδήγησε τη χώρα σε χρεοκοπία και το κόμμα σε συντριβή, ενώ παράλληλα έχει «σκελετούς στην ντουλάπα» και κρυφούς άσσους στο μανίκι.

Ποιος κερδίζει τις εντυπώσεις θα φανεί, αλλά είναι βέβαιο ότι όσο προχωράμε προς τις εκλογές παράλληλα με την κεντρική πόλωση του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ με τη ΝΔ που είναι ο βασικός αντίπαλος, θα εκτυλίσσεται και μια «μικρότερη» πόλωση με το ΚΙΝΑΛΛ. Αυτή η δεύτερη μάλλον ξεκινά ως επί το πλείστον από την Χαριλάου Τρικούπη στο πλαίσιο της δικής της άμυνας και προσπάθειας να αποκρούσει την συμπίεση των δύο βασικών πόλων. Δε σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα σηκώνει το γάντι για να απαντά καταλλήλως, παράλληλα με τα προσκλητήρια για την προοδευτική διακυβέρνηση.

Διαβάστε επίσης:

Άλλο Κύπρος, άλλο Ουκρανία!

Η μερική (;) αποστρατιωτικοποίηση των νησιών

Αντίπαλός μας είναι ο τουρκικός επεκτατισμός